JANUSZ GROSZKOWSKI (1898-1984)
Radioelektryk i elektronik. W 1922 - jeden z pierwszych absolwentów Politechniki Warszawskiej. Jako oficer Wojsk Łączności prowadził wykłady z radiotechniki w szkołach wojskowych.
W 1928 r. otrzymał stopień doktora na podstawie rozprawy: "Metoda kompensacyjna kontroli stałości fali" i obejmuje Katedrę Radiotechniki na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W 1929 r.- profesor nadzwyczajny, a w 1935 r. - zwyczajny. W 1928 r. zainicjował utworzenie pierwszego w kraju Instytutu Radiotechnicznego (późniejszy Państwowy Instytut Telekomunikacyjny), którym kierował od 1934 r. Podczas okupacji uczestnik tajnego nauczania i żołnierz Armii Krajowej. Dokonał rozszyfrowania układów sterowania pocisków rakietowych V-2. W 1945 r. organizator Wydziału Elektrycznego (późniejszy Wydział Łączności) PW, gdzie aż do przejścia na emeryturę w roku 1968 kierował Katedrą Radiolokacji. Organizator pierwszych placówek badawczych PAN: Zakładu Elektroniki i Instytutu Podstawowych Problemów Techniki, w skład którego wszedł ten Zakład. W latach 1961-1963 - Dyrektor IPPT PAN. Wybitny specjalista w dziedzinie miernictwa wysokiej próżni. Światowe uznanie wzbudziły jego prace dotyczące głowic jonizacyjnych do pomiaru niskich ciśnień. Autor 16 patentów i 361 publikacji, w tym wielu książek (np. Technika wysokiej próżni, 1972). Promotor 33 doktoratów.Od 1936 r. - członek Akademii Nauk Technicznych, od 1949 r. - Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, od 1952 r. członek PAN, od 1957 r. jej Wiceprezes, 1962-1971 Prezes. Z funkcji publicznych (m.in. posła na Sejm PRL i vice przew. Rady Państwa) ustępuje w proteście przeciw postępującym represjom (1976). Członek 6 zagranicznych Akademii Nauk i członek honorowy wielu stowarzyszeń. Laureat Nagród Państwowych I-go stopnia (1951, 1955, 1968, 1979). Doktor honoris causa Politechnik: Warszawskiej (1962), Łódzkiej (1964) i Gdańskiej (1975). Jego imię nosi Wojskowy Instytut Łączności.