WACŁAW OLSZAK (1902-1980)
Absolwent Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Wiedeńskiej (1925). Studia specjalistyczne na Faculte des Sciences Uniwersytetu Paryskiego (1926-1927). Doktoraty: w 1933r. Na Politechnice Wiedeńskiej za rozprawę dotyczącą konstrukcji żelbetowych, w 1934r. na PW za dysertację poświęconą teorii sprężystości (promotor M.T. Hubert). Habilitacja w 1937r. w AGH na podstawie rozprawy o statyce i dynamice konstrukcji przeciwlotniczych. W 1946 - jako profesor zwyczajny obejmuje Katedrę Wytrzymałości Materiałów w AGH w Krakowie., organizując tam i na powstającej Politechnice Krakowskiej badania z zakresu konstrukcji sprężonych i mechaniki stosowanej. Od 1952r. związany z PW i organizującą się PAN, tworzy pierwszą w Polsce Katedrę Teorii Sprężystości i Plastyczności oraz Zakład Mechaniki Ośrodków Ciągłych, który staje się istotnym składnikiem powstającego IPPT i kieruje nim do 1970r. Od 1954r. czł. koresp., a od 1956r. czł. rzeczywisty PAN. Dyrektor IPPT (1963-1970), sekretarz IV Wydz. PAN (1957-1960), członek Prezydium PAN, Współorganizator i rektor Międzynarodowego Ośrodka Badań Mechanicznych CISM w Udine (1970-1980). Twórca znanej na świecie "polskiej szkoły" teorii plastyczności. Jego działalność naukowa obejmowała: także zagadnienia teorii plastyczności, teorii konstrukcji wstępnie sprężonych, reologi. Autor 290 artykułów naukowych, 10 monografii, edytor 6. Współzałożyciel i członek władz RILEM i IASS, oraz członek władz IUTAM i IABSE. Współtwórca " Archiwum Mechaniki Stosowanej" i Rozpraw Inżynierskich" (1949), członek komitetów redakcyjnych wielu czasopism, organizator międzynarodowych spotkań, zapoczątkował Polskie Konferencje Mechaniki Ciała Stałego. Wielki autorytet w kraju i za granicą, propagator osiągnięć polskiej mechaniki w świecie. Promotor 16. doktorantów. Doktor H.C. 9. krajowych i zagranicznych uczelni. Członek 17. zagranicznych Akademii Nauk. Uhonorowany wieloma odznaczeniami krajowymi i zagranicznymi, dwukrotny laureat Nagród Państwowych.