Page 2 of 9
|
CZESŁAW EIMER (1922-1982) Absolwent AGH (1949). 1951- doktorat, 1962- profesor nadzwyczajny, 1969- profesor zwyczajny. Pracownik IPPT od założenia instytutu (1952), kierownik Pracowni Teorii Konstrukcji Sprężystych (1955-1959), Reologii Konstrukcji (1969-1981), kierownik Studium doktoranckiego IPPT (1968-1978). Wybitny przedstawiciel nauk inżynierskich (budownictwo). Współautor pionierskich prac na temat konstrukcji sprężonych i reologii konstrukcji (teoria, projekty mostów, Norma PN-B, patent na metodę ciągłej produkcji strunobetonu). Znany badacz ośrodków wielofazowych; zaproponował model reologiczny betonu z mikrorysami, który przyjęto nazywać modelem Eimera. Kierownik zespołu pracującego nad określeniem zasad obliczania obudowy bezpieczeństwa reaktora jądrowego w Żarnowcu. Był przykładem naukowca, który umiał łączyć abstrakcyjne myślenie z praktycznym działaniem technicznym. Współautor dwóch monografii i autor 92 publikacji w prestiżowych czasopismach polskich i zagranicznych. |
|
LESZEK FILIPCZYŃSKI (1923-2004) Radiotechnik, absolwent PW (1949), 1955-doktorat (promotor prof. I. Malecki), 1957- docent, 1962-profesor nadzwyczajny , 1969- profesor zwyczajny i członek korespon. PAN, a od 1976 członek rzeczywisty PAN, członek Nowojorskiej Akademii Inżynierii nauk Medycznych i Biologicznych w USA (1997). Współorganizator Laboratorium Akustycznego w Głównym Instytucie Fizyki technicznej, włączonego w 1952 do Zakładu Badania Drgań. Kierownik: Pracowni Biernych Zastosowań Ultradźwięków (1953-1969), Z-ca dyrektora ds. naukowych (1965-1969) i Dyrektor IPPT (1969-1974). Konstruktor pierwszego w Polsce defektoskopu ultradźwiękowego do badania materiałów ("radaru ultradźwiękowego"). Organizator pierwszej Międzynarodowej Konferencji Ultradźwięków w Medycynie i Biologii. Uhonorowany przez AIUM w Waszyngtonie Dyplomem Pioniera Ultradźwięków w Medycynie, Założyciel i wieloletni przewodniczący Komitetu Akustyki PAN. Wiceprzewodniczący Europejskiej Federacji Ultradźwięków w Medycynie, przewodniczący Rady Naukowej (m.in. RN IPPT 1990-1992, IBIB PAN). Wieloletni wykładowca na PW. Autor 12 monografii i 166 publikacji, 62 patentów. Promotor 14 doktoratów. Laureat wielu nagród m.in. dwukrotnie Nagrody Państwowej II stopnia. |
|
WŁADYSŁAW FISZDON (1912-2004) Inżynier lotnictwa, matematyk. 1933 - licencjat z zastosowań mechaniki płynów na Sorbonie. Absolwent Ecole Nationale Superieure d'Aeronauticque (1935). W latach 1936-1939 konstruktor lotniczy w Lublinie, a w 1939-1946 w Tuluzie i Farnborough (Anglia). 1951 - doktorat (PW), 1954- profesor nadzwyczajny, 1962 - profesor zwyczajny. Od 1950 członek korespondent Warszawskiego Towarzystwa Naukowego, od 1960 członek korespondent, od 1969 członek rzeczywisty PAN. Profesor katedry Mechaniki Lotu Politechniki Warszawskiej w latach 1947-1969 oraz w latach 1948-1957 zastępca dyrektora Instytutu Lotnictwa w Warszawie. W IPPT PAN od 1955, a w latach 1961-1980 kierownik Zakładu Mechaniki Cieczy i Gazów. Przewodniczący RN (1981-1983). Od 1970 profesor UW. Redaktor naczelny wielu specjalistycznych czasopism z dziedziny mechaniki płynów, członek władz Międzynarodowej Unii Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (IUTAM). \Autor przeszło 60 publikacji poświęconych aerodynamice stosowanej, kinetycznej teorii gazów, analizie oddziaływań fali uderzeniowej w przepływach hipersonicznych i w ostatnich latach matematycznym i numerycznym modelom opisującym złożone zjawiska hydrodynamiki nadciekłego helu. |
