Institute of Fundamental Technological Research

Zastosowanie betonu wibroprasowanego w konstrukcjach infrastruktury drogowej o dużej istotności społecznej wymaga zapewnienia trwałości na cały przewidziany okres eksploatacyjny. W konsekwencji, w dokumentach technicznych, stawiane są rygorystyczne wymagania w odniesieniu do ścieralności, nasiąkliwości, a szczególnie mrozoodporności. W przypadku dokumentów normalizacyjnych dotyczących drobnowymiarowych elementów dwuwarstwowych czynniki niszczące odnoszą się głównie do warstwy fakturowej. W praktyce jednak wnikanie wilgoci oraz środków odladzających przez pozostałe powierzchnie elementów wibroprasowanych wymuszają zapewnienie odporności na cykliczne zamrażanie i rozmrażanie także warstwy konstrukcyjnej gotowych wyrobów. Program badań zakładał zastosowanie szeregu domieszek chemicznych mających za zadanie poprawę odporności na cykliczne zamrażanie i rozmrażanie warstwy konstrukcyjnej kostki brukowej z niskoemisyjnym cementem CEM II/B-S i popiołem lotnym krzemionkowym. Modyfikacje domieszkami obejmowały poprawę upakowania matrycy cementowej, hydrofobizację porów kapilarnych, stosowanie dodatków żywicznych i wprowadzenie sferycznych mikroporów. Kostki brukowe do badań wykonano w skali przemysłowej w zakładzie produkcyjnym wraz z zachowaniem warunków i czasu dojrzewania przez okres
56 dni. Wpływ modyfikacji domieszkami chemicznymi określono badając nasiąkliwość, porowatość otwartą dla wody, szybkość absorpcji wody w wyniku podciągania kapilarnego, charakterystykę porów powietrznych metodą analizy obrazu i mrozoodporność zwykłą (F150) warstwy konstrukcyjnej kostki brukowej. Otrzymane wyniki wykazały problemy z jednorodnością betonu kostki brukowej w przypadku stosowania domieszek napowietrzających. Zadowalające wyniki mrozoodporności uzyskano stosując domieszki zapewniające lepsze zagęszczenie betonu podczas wibroprasowania.