Instytut Podstawowych Problemów Techniki

Absolwent Politechniki Łódzkiej gdzie w 1965 roku uzyskał również tytuł doktora nauk technicznych. W latach 1966-1986 roku pracował w IPPT PAN, początkowo jako adiunkt, a potem jako profesor, kierownik Pracowni Podstaw Fizycznych Mechaniki Ośrodków Ciągłych i członek Rady Naukowej. Od 1984 roku przebywał w Niemczech, profesor Uniwersytetów w Paderborn, Hamburgu, Essen i Berlinie. W okresie 1980-1984 czynny działacz „Solidarności”, członek Krajowej Komisji przygotowującej nową ustawę w 1981 roku o PAN. Kontynuacja tej działalności w okresie stanu wojennego zmusiła go do pozostania zagranicą. Od 2005 roku wykładowca na Uniwersytecie w Zielonej Górze. Autor szeregu fundamentalnych prac z zakresu współczesnej mechaniki ośrodków ciągłych i podstaw termodynamiki. Opublikował ponad 130 prac naukowych i 14 książek, w tym 5 renomowanych monografii, cytowanych na całym świecie. Do jego najwybitniejszych osiągnięć naukowych należy stworzenie nieliniowej teorii ośrodków porosprężystych.

Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej PW (1938), 1955- docent, 1965- profesor nadzwyczajny. Od 1953 roku - kierownik Pracowni Elementów Piezoelektrycznych w Zakładzie Badania Drgań IPPT PAN, a następnie kierownik Zakładu, później Samodzielnej Pracowni Akustoelektroniki. Specjalista w dziedzinie technologii, badania i wytwarzania materiałów piezoelektrycznych, generacji, odbioru i miernictwa powierzchniowych fal akustycznych. Jego prace nad nowymi materiałami ferroelektrycznymi i piezoelektrycznymi przyczyniły się do rozwoju technologii przetworników ultradźwiękowych, co wpłynęło na postęp w zastosowaniach nieniszczących i medycynie. Autor ponad 120 publikacji, 9 patentów. Laureat Nagrody Państwowej (1952). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1956), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983).

Absolwent dwóch Wydziałów: Budownictwa Lądowego (1947) i Budownictwa Wodnego (1948) AGH w Krakowie. 1956- doktorat (PW), 1967- profesor. W latach 1945-1948 - pracownik naukowy AGH, 1949-1953 - Instytutu Techniki Budowlanej, 1956-1958 - Zakładu Budownictwa PAN. W latach 1958-1992 - kierownik pracowni w Zakładzie Mechaniki Ośrodków Ciągłych w IPPT PAN, a od 1968 do 1992- z-ca Dyrektora ds. ogólnych IPPT. W latach 1992-1994 - podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, 2000-2002 - z-ca przew. Wydziału Nauk Technicznych PAN. Przewodniczący Rad Naukowych CEBET (1973-1994), przy Min. Budownictwa (1988-1991), przy Prezesie PKN (1989-1990), ITB (1991-1994). Członek Komitetu Inż. Lądowej i Wodnej PAN (od 1956), z-ca Przewodniczącego (1992-2002). Przewodniczący Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (1984-1993). Autor 160 publikacji z dziedziny konstrukcji betonowych, zespolonych, wstępnie sprężonych. Członek władz organizacji międzynarodowych RILEM, FIP, ISO. Członek (Fellow) Institution of Civil Engineers (od 1994). Odznaczony medalem RILEM.

Absolwent Wydziału Mechanicznego, Technologiczno-Konstrukcyjnego PW, 1959-doktorat i 1963-habilitacja w IPPT, 1961-1962 studia podoktorskie w Division of Applied Mechanics, Brown University, Providence R.I., USA, w zespole światowej sławy uczonego -Prof. Williama Pragera, 1971-profesor nadzw., 1978-profesor zwyczajny. Wybitny specjalista z zakresu mechaniki ciała stałego, jeden z twórców teorii lepkoplastyczności (prawo Perzyny). Od 1964- kierownik Pracowni Teorii Lepkoplastyczności Zakładu Mechaniki Ośrodków Ciągłych. W 1980-1982 -zastępca Dyrektora ds. Naukowych, w 1978-1980 -kierownik Studium Doktoranckiego w IPPT. Członek Komitetu Redakcyjnego Archives of Mechanics oraz Engineering Transactions. Członek licznych Advisory Board (Int. J. of Plasticity, Int. J. Impact Engineering, Int. J. Mechanics and Material Eng., Japan Society of Mechanical Engs. oraz European Journal of Mechanics). Laureat wielu nagród naukowych krajowych i zagranicznych m.in.: im M.T. Hubera, Max Planck Research Award, Nagród Państwowych II stopnia (1968, 1984). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Doktor Honoris Causa Politechniki Poznańskiej.

Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej (1951), 1955- doktorat, 1957- docent, 1961- profesor nadzwyczajny, 1971- profesor zwyczajny. W latach 1947-1952 pracownik naukowy Politechniki Gdańskiej, a następnie w latach 1952-1997 - w IPPT PAN. W latach 1960-1963 - kierownik Pracowni Mechaniki Ciała Stałego w Zakładzie Mechaniki Ośrodków Ciągłych IPPT PAN, kierownik Zakładu Teorii Ośrodków Ciągłych, 1963-1970 - z-ca dyrektora IPPT PAN ds. naukowych. Od 1993 zastępca Przewodniczącego, a w latach 1995-1998 - Przewodniczący Rady Naukowej IPPT PAN. Redaktor Naczelny Archiwum Mechaniki Stosowanej (1982-1998), Rozpraw Inżynierskich (1986-1998). Sekretarz Komitetu Redakcyjnego 10-tomowego wydawnictwa PAN „Encyklopedia Mechaniki Technicznej”, współautor i redaktor tomu IV pt. „Sprężystość”. Autor ponad 60 prac dotyczących teorii sprężystości, zwłaszcza ośrodków i płyt anizotropowych, naprężeń cieplnych i termosprężystości, teorii naprężeń momentowych oraz teorii pękania i propagacji szczelin w ośrodkach ciągłych. Promotor 6 doktoratów. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979).