Instytut Podstawowych Problemów Techniki

Absolwent Wydziału Matematyczno-Fizycznego UW (1960), 1966 – doktorat, 1974 - habilitacja, 1983 - profesor nadzw., 1989 - profesor zwycz.; Specjalista w dziedzinie dynamiki stochastycznej układów technicznych; w szczególności - w dziedzinie drgań i fal stochastycznych oraz w zakresie stochastycznego modelowania zniszczenia zmęczeniowego. Od 1961 roku związany z IPPT PAN, w latach 1992-1995 - dyrektor Ośrodka Mechaniki; w 2000-2004 - kierownik Zakładu Dynamiki Układów Złożonych a następnie 2004-2009 - kierownik Samodzielnej Pracowni Dynamiki Stochastycznej. W latach 2003-2006 oraz 2011-2014 - Przewodniczący Rady Naukowej IPPT PAN. Wykładał na kilku polskich uczelniach; w latach 1977-1980 - docent na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PW, od 2006 - profesor zwycz. na Wydz. Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. Laureat wielu nagród za osiągnięcia naukowe, m.in.: nagroda im. M. Hubera (IV-go Wydz. Nauk Technicznych PAN, 1978), nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w dziedzinie nauk technicznych (tzw. polski nobel) za wybitne osiągnięcia w dziedzinie dynamiki stochastycznej materiałów i konstrukcji (1993), Senior Research Prize of IASSAR (International Association for Structural Safety and Reliability), Rzym (2005). W latach 1989-1995 - Associate Editor - European Journal of Mechanics A/Solids; 1998-2006 – członek Komitetu Kongresowego IUTAM (International Union of Theoretical and Applied Mechanics). Autor ok.100 publikacji nauk. oraz 5-ciu monografii: PWN, Warszawa (1973), Elsevier (Dordrecht, 1985), Kluwer Academic Publ. (Dordrecht, 1991), wspólnie z B.F. Spencerem (Academic Press – Boston, 1992) oraz wspólnie z D.J. Kirknerem (Birkhauser, Boston, 2002). Pracował w wielu ośrodkach nauk. zagranicą, m.in.: N. York University (Courant Institute of Mathematical Sciences) i MIT (Massachussetts Institute of Technology) (1970-71), Glasgow University (1975-76), Technical University of Denmark (1985), Politechnico di Torino (1989) oraz jako distinguished Visiting Profesor w University of Notre Dame – Indiana, USA (1990-91 i 1997-98). Uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta (2002), członek koresp. PAN (1991), członek rzecz. PAN (2007).

Absolwent Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu (1947), 1950 - doktorat, 1974 - habilitacja, 1978 - profesor nadzw. 1986 - profesor zwycz. Fonetyk, filolog, językoznawca, profesor nauk technicznych. Specjalizował się w fonetyce akustycznej, prowadząc badania dotyczące wytwarzania dźwięków i procesu rozumienia mowy. Zajmował się także cyfrową syntezą, przetwarzaniem i analizą mowy. W latach 1946-1952 – adiunkt Katedry Filologii Angielskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, a następnie od 1953 – pracownik naukowy Uniwersytetu Poznańskiego, w tym w latach 1966-1968 - kierownik Zakładu Fonetyki UP. W latach 1956 – 1992 - pracownik Zakładu Badań Drgań IPPT PAN, przy czym w 1974 roku, w ramach IPPT PAN utworzył Samodzielną Pracownię Fonetyki Akustycznej w PAN w Poznaniu. W latach 1988-1989 - kierownik Zakładu Fonetyki Akustycznej IPPT PAN z siedzibą w Poznaniu oraz kierownik Pracowni Analizy Mowy w tym Zakładzie. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Fonetycznego. Autor ponad 200 publikacji, głównie z zakresu fonetyki i fonologii języka polskiego i angielskiego. Przez ponad 50 lat zasiadał w Stałej Radzie Międzynarodowego Towarzystwa Fonetycznego.

Absolwent Wydziału Elektroradiotechnicznego WAT (1964). 1970 – doktorat (WAT), 1976 – habilitacja (WAT), 1991 – profesor nadzw. 1995 – profesor zw. Od 1962-1982 – pracownik WAT, w tym od 1976 – kierownik Zakładu Akustyki Fizycznej WAT oraz przez rok – prodziekan ds. Naukowych Wydziału Chemii i Fizyki Technicznej WAT. Od 1982 -1985 – docent w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacji w Warszawie. W latach 1984-2012 – pracownik IPPT PAN, w tym od 1985 – kierownik Zakładu Teorii Fal Elektromagnetycznych, po 2002 roku – kierownik Pracowni a następnie Laboratorium Fal Powierzchniowych. Wieloletni członek, a w latach 2007-2010 – Przewodniczący Rady Naukowej IPPT PAN. Specjalista badań teoretycznych i eksperymentalnych nad oddziaływaniem fal elektromagnetycznych i akustycznych w ciałach stałych. Długoletni członek Polskiego Towarzystwa Akustycznego, w latach 1987-90 – Przewodniczący Oddziału Warszawskiego Towarzystwa, długoletni członek Kolegium Redakcyjnego „Archives of Acoustics”. Złoty Krzyż Zasługi - 1972.

Absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego – UW (1978), 1983 – doktorat, 2000 – habilitacja, 2004 – prof. nadzwycz., 2013 – prof. zwycz. Od 1978 – pracownik w Instytucie Fizyki Teoretycznej na Wydziale Fizyki UW, następnie w latach 1987-2016 – pracownik IPPT PAN, początkowo w Zakładzie Mechaniki Cieczy i Gazów, później Mechaniki i Fizyki Płynów IPPT PAN (ZMiFP), od 2010 – kierownik ZMiFP. Wybitny i uznany specjalista w dziedzinie nierównowagowej termodynamiki statystycznej i hydrodynamiki. Pozostawił poważny i doceniany dorobek naukowy dotyczący oddziaływań hydrodynamicznych, procesów stochastycznych i przesyłania informacji. Jeden z głównych twórców i aktywny uczestnik znakomicie funkcjonującego międzynarodowego zespołu opracowującego i stosującego numeryczne metody badania oddziaływań hydrodynamicznych w zawiesinach cząstek o różnych kształtach i giętkościach. Opracowana przez niego efektywna i dokładna metoda obliczeniowa stworzyła podstawy do powstania znanego pakietu numerycznego HYDOMULTIPOLE, pozwalającego na badanie wpływu oddziaływań hydrodynamicznych na trajektorie cząstek, ich ruchliwość, współczynniki transportu itd. Autor kilkudziesięciu prac naukowych we współpracy z licznymi zespołami w kraju i zagranicą.

Absolwent Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Warszawskiego (1952), 1956 - doktorat w Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym (promotorem była wybitna radziecka matematyczka Olga Alexandrovna Ladyzhenskaya), 1963 - habilitacja na Wydziale Matematyki i Fizyki UW, 1971 - profesor nadzw., 1988 - profesor zwycz. Wybitny matematyk w zakresie równań różniczkowych cząstkowych i ich zastosowań. W latach 1955-2000 - pracownik a następnie wieloletni kierownik Zakładu Równań Fizyki Matematycznej Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. Współtwórca Instytutu Matematyki Stosowanej i Mechaniki na Wydziale MIM UW, a w latach 1987-1993 - dyrektor tego Instytutu. W latach 1956-1961 oraz 1964-1972 – pracownik w Pracowni Mechaniki Cieczy i Gazów IPPT PAN. Jednocześnie systematycznie prowadził zajęcia (wykłady, seminaria, ćwiczenia) na UW. Wypromował ośmiu doktorów nauk, w tym trzech z IPPT PAN. Od 1967 - członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Od 1991 - członek Rady Naukowej Centrum Badań Nieliniowych im. Juliusza Pawła Schaudera na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był również członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma Topological Methods in Nonlinear Analysis wydawanego przez CBN im. J. P. Schaudera.