Instytut Podstawowych Problemów Techniki

Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej PW (1963) oraz Wydziału Matematyki Stosowanej i Mechaniki UW (1969). Doktorat (1971) i habilitacja (1983) w IPPT. Profesor zwyczajny od 1996. Od 1963 r. pracownik IPPT w Pracowni Pól Odkształceń, kolejno kierowanej przez prof. Z. Wasiutyńskiego, a następnie prof. A.M. Brandta. Od 2001 r. kierownik tej pracowni. Prowadził i uczestniczył w licznych projektach badawczych, krajowych i NATO. Organizator konferencji krajowych i międzynarodowych, m.in. serii International Symposia on Brittle Matrix Composites. Uczestnik długoterminowych staży zagranicznych i pobytów (visiting professor - Szwecja, Holandia, Niemcy, USA). Wybitny specjalista w dziedzinie badań teoretycznych i doświadczalnych z zakresu mechaniki zniszczenia materiałów betonopodobnych, metod numerycznych w projektowaniu i optymalizacji materiałów o kruchej matrycy, sztucznych sieci neuronowych i metod uczenia maszynowego do modelowania właściwości betonu oraz analizy obrazu i stereologii układów ziarnistych i włóknistych. Promotor 4 doktoratów. Autor i współautor licznych cennych publikacji, człowiek o nieprzeciętnej inteligencji, rozległych zainteresowaniach i talentach.

Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej PW (1961), pracownik naukowy WAT (1961-1965), od 1965 w IPPT PAN; 1965- doktorat, 1975- habilitacja, 1982- profesor nadzwyczajny, 1988- profesor zwyczajny. Wybitny specjalista w dziedzinie propagacji fal naprężenia w ośrodkach niesprężystych w warunkach skończonych odkształceń, termo-mechanicznych sprzężeń w dynamicznej plastycznosci, metod doświadczalnych dla statycznych i dynamicznych obciążeń w ciałach stałych. 1972-1976 - odpowiedzialny za kontakty naukowe w Stacji PAN w Paryżu, 1987-1989 - zastępca Sekretarza Wydziału IV PAN. Od 1984 kierownik Pracowni Plastyczności Stosowanej w IPPT PAN, 1996-2002 - kierownik Ośrodka Mechaniki i Informatyki Stosowanej. Od 2002 dyrektor IPPT PAN, m. in. wybudował nową siedzibę Instytutu. Autor monografii Zagadnienia Falowe w Teorii Plastyczności (PWN,1977), MIR w Moskwie oraz Oxford Pergamon Press; ponad 170 publikacji w czasopismach. Wiceprzewodniczący Komitetu Mechaniki PAN oraz Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, członek European Association for Dynamic Behavior of Materials and its Applications - DYMAT, komitetu konferencji Mechanics of Materials EUROMECH, Redaktor Naczelny Journal of Theoretical and Applied Mechanics, członek Rady Redakcyjnej czasopism naukowych: Archives of Mechanics, Strength of Materials, Biblioteki Mechaniki Stosowanej, Trends in Mechanics of Materials.

Absolwent Politechniki Łódzkiej gdzie w 1965 roku uzyskał również tytuł doktora nauk technicznych. W latach 1966-1986 roku pracował w IPPT PAN, początkowo jako adiunkt, a potem jako profesor, kierownik Pracowni Podstaw Fizycznych Mechaniki Ośrodków Ciągłych i członek Rady Naukowej. Od 1984 roku przebywał w Niemczech, profesor Uniwersytetów w Paderborn, Hamburgu, Essen i Berlinie. W okresie 1980-1984 czynny działacz „Solidarności”, członek Krajowej Komisji przygotowującej nową ustawę w 1981 roku o PAN. Kontynuacja tej działalności w okresie stanu wojennego zmusiła go do pozostania zagranicą. Od 2005 roku wykładowca na Uniwersytecie w Zielonej Górze. Autor szeregu fundamentalnych prac z zakresu współczesnej mechaniki ośrodków ciągłych i podstaw termodynamiki. Opublikował ponad 130 prac naukowych i 14 książek, w tym 5 renomowanych monografii, cytowanych na całym świecie. Do jego najwybitniejszych osiągnięć naukowych należy stworzenie nieliniowej teorii ośrodków porosprężystych.

Absolwent Wydziału Elektroradiotechnicznego WAT (1964). 1970 – doktorat (WAT), 1976 – habilitacja (WAT), 1991 – profesor nadzw. 1995 – profesor zw. Od 1962-1982 – pracownik WAT, w tym od 1976 – kierownik Zakładu Akustyki Fizycznej WAT oraz przez rok – prodziekan ds. Naukowych Wydziału Chemii i Fizyki Technicznej WAT. Od 1982 -1985 – docent w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacji w Warszawie. W latach 1984-2012 – pracownik IPPT PAN, w tym od 1985 – kierownik Zakładu Teorii Fal Elektromagnetycznych, po 2002 roku – kierownik Pracowni a następnie Laboratorium Fal Powierzchniowych. Wieloletni członek, a w latach 2007-2010 – Przewodniczący Rady Naukowej IPPT PAN. Specjalista badań teoretycznych i eksperymentalnych nad oddziaływaniem fal elektromagnetycznych i akustycznych w ciałach stałych. Długoletni członek Polskiego Towarzystwa Akustycznego, w latach 1987-90 – Przewodniczący Oddziału Warszawskiego Towarzystwa, długoletni członek Kolegium Redakcyjnego „Archives of Acoustics”. Złoty Krzyż Zasługi - 1972.

Absolwent Wydziału Techniki Uniwersytetu Śląskiego (1968) oraz Wydziału Matematyczno- Fizyczno- Chemicznego tego Uniwersytetu (1970). Doktorat w 1972 r. (Politechnika Śląska). Pracownik naukowy Politechniki Śląskiej i Świętokrzyskiej. Od 1977 roku do śmierci pracował w IPPT PAN, gdzie uzyskał stopień doktora habilitowanego (1991) i profesora zwyczajnego (1999). Autor 13 książek i ponad 350 prac naukowych publikowanych w polskich i zagranicznych czasopismach. Niesłychanie aktywny w podejmowaniu i kierowaniu współpracą naukową, zarówno w kraju jak i zagranicą. Kierownik Pracowni Metod Wariacyjnych i Biomechaniki, prowadził liczne projekty badawcze, krajowe jak i europejskie. Specjalista w nieliniowej sprężystość, ośrodki Cosserat'ów, metody wariacyjne w mechanice ciał stałych i w teorii konstrukcji, teorii niezmienniczości i funkcjach tensorowych oraz jej zastosowań. W szczególności interesował się biomechaniką kości, chrząstki, mięśni, biomechaniką ortopedyczną jak i efektami elektromechanicznymi w żywych tkankach.