Organizacja konferencji i spotkań naukowych oraz klasa uczestniczących w nich gości zewnętrznych jest nie tylko oznaką prężności danego środowiska naukowego, ale także miernikiem jego oceny przez świat naukowy. Wydaje się, że Instytut swój obowiązek statutowy przekazywania osiągnięć środowisku krajowemu oraz zapoznawania go z najnowszymi wynikami światowymi, w miarę swoich możliwości, spełnia dobrze. Organizowane spotkania, tak o zasięgu krajowym jak i zagranicznym, grupują rzeczywiście tych, którzy mogą coś ważnego przekazać (często elitę światową) i tych, którzy gotowi są z tej okazji skorzystać.
Omawiamy poniżej poszczególne kategorie działalności konferencyjnej uprawianej w Instytucie, szczególnie takie, które jako wydarzenia powtarzalne zapisały się w historii polskiej nauki oraz te, których organizacja powierzona Instytutowi, była dowodem szczególnego wyróżnienia ze strony środowiska międzynarodowego.
Seminaria zakładowe
Omówienie nasze rozpoczynamy od najniższego szczebla działalności - seminariów zakładowych, które nie dają materialnych wyników w postaci sprawozdań, lecz ich znaczenie trudne jest do przecenienia. Trzeba z satysfakcją stwierdzić, że rozpoczęte niemal z narodzinami IPPT seminaria zakładowe stały się istotnym elementem integracji środowiska naukowego, o zasięgu znacznie wykraczającym poza Instytut. Seminaria powstawały wokół uczonych o wielkim potencjale naukowym i charyzmie i trwają nadal. Występowali w nich niejednokrotnie najwybitniejsi krajowi i światowi specjaliści, zaś ferwor i poziom toczących się tam dyskusji robił wrażenie na przedstawicielach renomowanych ośrodków. Tradycją, utrwaloną wymaganiami Rady Naukowej, jest zobowiązanie doktorantów i habilitantów do przedstawienia rozprawy na seminarium zakładowym przed oficjalnym złożeniem.
Ograniczmy się tu do wymienienia tych seminariów, które trwają nieprzerwanie niemal od półwiecza w niezmienionych terminach. Seminarium "poniedziałkowe", które stworzył W. Olszak, a kontynuował A. Sawczuk, dotyczy dyscyplin pokrewnych teorii plastyczności. Seminarium "środowe" zainicjowane przez J. Bondera i W. Fiszdona poświęcone jest mechanice płynów. Seminarium "piątkowe", które stworzył W. Nowacki poświęcone jest dyscyplinom pochodnym od teorii sprężystości.