ZBIGNIEW WASIUTYŃSKI (1902-1974)
Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej w 1926 r. studia uzupełniające na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego 1927-1928 oraz na Faculte des Sciences Uniwersytetu Paryskiego 1928-1929. Od 1924 r. pracował na Politechnice Warszawskiej, gdzie uzyskał doktorat w 1934 r. Habilitował się w 1943 r. w ramach tajnej działalności Politechniki Warszawskiej, przedstawiając rozprawę o kształtowaniu wytrzymałościowym, opublikowaną w 1939 r. Brał udział w walkach armii gen. Kleeberga a 1939 r. a podczas okupacji był członkiem AK i uczestniczył a tajnym nauczaniu. Był autorem licznych projektów mostów i innych konstrukcji, wykładał matematykę, mechanikę i konstrukcje mostowe. Twórcze prace badawcze prowadził w różnych dziedzinach: konstrukcji mostowych, metod pomiarowych, optymalizacji konstrukcji, architektury, zagadnień filozoficznych (estetyka, prakseologia), teorii komunikacji: był autorem 207 publikacji i 12 książek. Był promotorem 14 doktoratów. W latach 1951-1968 kierował Katedrą Budowy Mostów Politechniki Warszawskiej. W 1953 r. zorganizował Pracownię Kształtowania Wytrzymałościowego w IPPT PAN, którą kierował do 1973 r. Od 1958 r. członek korespondent, a od 1966 r. członek rzeczywisty PAN, w latach 1969-1971 był przewodniczącym Komitetu Inżynierii Lądowej PAN. Był członkiem rad naukowych w kilku instytucjach badawczych, doradca w Ministerstwach Komunikacji i Gospodarki Komunalnej oraz przy Prezydium Rady Naukowej w Warszawie. Był uczonym niezwykle wszechstronnym i twórczym, a wybór oryginalnych prac, wydany po śmierci w pięciu tomach, objął siedem różnych kierunków. Uhonorowany wysokimi odznaczeniami państwowymi i nagrodami m.in. Nagrodą Państwową I-go stopnia.