Instytut Podstawowych Problemów Techniki

Absolwent Wydziału Chemicznego PW (1956), 1960 – doktorat, 1965 – habilitacja, 1974 – profesor nadz., 1988 – prof. zwycz. Asystent w Instytucie Chemii Organicznej we Wrocławiu (1955-1956), kierownik pracowni w Instytucie Włókien Syntetycznych w Jeleniej Górze i Gorzowie Wlkp. (1956-1958), kierownik Pracowni Fizyki Polimerów w Instytucie Chemii Ogólnej w Warszawie (1959-1967). Pracownik IPPT PAN, twórca szkoły fizyki polimerów w IPPT PAN w zakresie badań podst. struktury i właściwości polimerów. Wykładowca na Wydz. Fizyki UW (1967-1969), profesor wizytujący na Uniwersytetach w Kioto i w Palermo. Światowy autorytet naukowy w zakresie kształtowania się struktury i właściwości polimerów w procesach przemysłowych. Autor książek i publikacji naukowych (ponad 200). Członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Fizycznego, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, European Physical Society, The Society of Rheology, International Society for Interaction between Mathematics and Mechanics, International Committee of Rheology, ZaiKS. Członek komitetów redakcyjnych Journal of Non-Newtonian Fluid Mechanics, Journal of Rheology, Fiber World, Fibres and Textiles in Eastern Europe. Odznaczony Medalem im. S.G. Smitha Textile Institute w Manchesterze, Medalem im. Jana Zawidzkiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi.

Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej (1951), 1964- doktorat (PWr), 1968- habilitacja, 1977- profesor nadzwyczajny, 1987- profesor zwyczajny. Pracownik naukowy Instytutu Elektrotechniki 1951-1974. Od 1956 w IPPT PAN, od 1975 na pełnym etacie. Kierownik Zakładu Akustyki Fizycznej (1976-1977), zastępca dyrektora ds. naukowych (1977-1988), dyrektor Ośrodka Rozwoju Techniki IPPT PAN (1985-1991), dyrektor Centrum i następnie Ośrodka Akustoelektroniki (1991-1997). Przewodniczący Komitetu Materiałów Elektrotechnicznych (od 1968), zastępca przewodniczącego Komitetu Akustyki PAN (od 1982), wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Ceramicznego (od 1990). Specjalista w dziedzinach: inżynierii materiałowej tworzyw elektroizolacyjnych, akustyki oraz metod badania materiałów. Opracowywał technologie materiałów ceramicznych dla przemysłu elektrotechnicznego, rozwijał metody badań mikroskopowych, akustycznych i wytrzymałościowych, opracował unikalną aparaturę do badań materiałowych z wykorzystaniem metody ultradźwiękowej oraz emisji akustycznej. Organizator wielu konferencji o zasięgu krajowym oraz międzynarodowym np. konferencji Composites and Ceramic Materials - Technology, Application and Testing. Autor 180 prac, 8 książek, 20 patentów, 300 ekspertyz, promotor 6 doktoratów.

Absolwent Wydziału Lotnictwa PW (1957), pracownik naukowy PW (1951-1970). 1962- doktorat (Uniwersytet Moskiewski), 1966- habilitacja (PW), 1970- profesor nadzwyczajny, 1975- profesor zwyczajny, 1986- czł. koresp. PAN, od 1983 r. członek TNW. Wybitny specjalista w dziedzinie teorii powłok i układów siatkowych. Wybitny organizator życia naukowego. Rektor Kielecko-Radomskiej WSI, którą przekształcił w Politechnikę Świętokrzyską (1970-1975) i ponownie od 1996 rektor Politechniki Świętokrzyskiej. W IPPT 1975-1996, kierownik m.in.: Pracowni Mechaniki Ośrodków Dyskretnych i SPNPR. Dyrektor IPPT w latach 1983-1994. Inicjator nowych kierunków badawczych, m.in. technologii zastosowań laserów. Wieloletni koordynator Problemów Węzłowych. Autor ponad 60 publikacji w tym współautor 2 monografii, 3 patentów, promotor 20 doktoratów. Laureat wielu nagród, w tym zespołowej nagrody państwowej II stopnia i nagrody im. M.T. Hubera. Po raz pierwszy w świecie zrealizowano kształtowanie laserowe płyt cienkich z wykorzystaniem mechanizmu wyboczeniowego (A. Baranowski, H. Frąckiewicz, Z. Mucha ) i zbadano go analitycznie (Z. Peradzyński) oraz określono warunki formowania powłok o dodatniej lub ujemnej krzywiźnie Gaussa.

Absolwent Politechniki Warszawskiej. 1961- doktorat, 1966- habilitacja, 1972- profesor nadzwyczajny, 1981- profesor zwyczajny. 1954-1961 starszy asystent Politechniki Warszawskiej. W latach 1961-1999 pracował w IPPT PAN, gdzie w latach 1969-1999 był kierownikiem Pracowni Fizyki Polimerów. Kierunki Jego działalności naukowej koncentrowały się na mechanice ośrodków ciągłych i reologii cieczy lepkosprężystych. Jego oryginalne podejście polegało na analizie stosunkowo prostych, dobrze określonych przepływów nieliniowych cieczy lepkosprężystych. Szczególne założenia kinematyczne pozwalały Mu otrzymywać rozwiązania analityczne i dyskutować efekty nieliniowe unikając szczegółowości różnych form równań konstytutywnych. Badał przepływy z proporcjonalną historią deformacji jako uogólnienie cieczy Colemana-Nolla ze stałą historią deformacji, przepływy rozciągające, efekty spęcznienia przyfilierowego i powstawania szyjki w procesach przędzenia włókien, itp. Jest autorem ponad 100 publikacji w czasopismach naukowych oraz 2 monografii. Był członkiem komitetów redakcyjnych Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, Archiwum Mechaniki, Polymer Mechanics. Był członkiem szeregu towarzystw naukowych.

Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej - PW w zakresie Telekomunikacji (1949), 1959 - doktorat, 1965 - habilitacja, 1974 - profesor nadzwyczajny. Od 1950 - pracownik PW, a w latach 1952-1953 - kierownik Pracowni Zakładu Elektroakustyki PW, 1950-1953 - pracownik Zakładu Badania Drgań Polskiej Akademii Nauk (zakład w 1953 r. wszedł w skład IPPT PAN), 1953-1990 - kierownik Samodzielnej Pracowni Geoakustyki IPPT PAN. Tematyka działalności badawczej: wykorzystanie zjawisk akustycznych dla potrzeb górnictwa, geologii inżynierskiej, geofizyki i budownictwa, m.in. metoda kontroli wymiarów i szczelności płaszcza mrożeniowego (przy głębieniu szybów w Legnickim Okręgu Miedziowym), badania ciągłości struktury pali fundamentowych, badania geometrii i szczelności otworów eksploatacyjnych (czechosłowacka kopalnia rud uranu), wykorzystanie pomiarów emisji akustycznej do prognozowania utraty stateczności masywów skalnych. Autor 60 prac, 42 prac popularnonaukowych i 7 patentów. Członek Komitetu Geofizyki PAN. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1969), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983).