Instytut Podstawowych Problemów Techniki

Absolwent Wydziału Matematyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego (1969). W Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN doktoryzował się (1972) i habilitował (1984) w zakresie nauk technicznych, a także uzyskał tytuł profesora (1993), kierował Samodzielną Pracownią Optyczno- Komputerowych Metod Mechaniki (do 2001), członek Rady Naukowej. W Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych w Warszawie profesor (od 1999 roku) i prorektor ds. naukowych (1999-2005), także profesor Akademii Bydgoskiej (1996-2003) i Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy (od 2005 roku). Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego (od 1979 roku), inicjator powołania Towarzystwa Przetwarzania Obrazów (1992). Stypendysta National Science Foundation, USA, a także Fundacji im. Alexandra von Humboldta, Niemcy, następnie profesor wizytujący ośrodki naukowe, m.in. we Francji i USA. Specjalista w dziedzinach: matematyki stosowanej w mechanice continuum i termodynamice oraz podstaw matematycznych informatyki. Twórca liczb rozmytych skierowanych, podstawy algebry liczb rozmytych. Autor ponad 120 artykułów naukowych, 2 monografii, współredaktor prac zbiorowych. Wypromował 11 doktorów. Redaktor naczelny czasopisma PTM - Matematyka Stosowana (2000-2011).

Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej (1961), doktorat (1965) i habilitacja (1978) w IPPT PAN, tytuł profesora przyznany przez Prezydenta RP (1987). Asystent w Zakładzie Fizyki Stosowanej Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie (1961-1965). W IPPT PAN adiunkt (od 1965), docent i profesor nadzwyczajny (1978-1987), kierownik Zakładu Mechaniki Materiałów i Biomechaniki, wieloletni członek Rady Naukowej IPPT. Wybitny specjalista z zakresu mechaniki ciała stałego, w szczególności: teorii plastyczności, fal sprężysto-plastycznych, lokalizacji odkształceń w metalach, zmian naprężeń w czasie krzepnięcia i hartowania, kinetyki przemian fazowych. Twórca termodynamicznych modeli stopów z pamięcią kształtu. Wykładał m.in.: w Royal Institute of Technology (Szwecja), CISM w Udine (Włochy), na uniwersytetach w Bochum, Essen, Darmstadt (Niemcy), Brown (USA), Nagoya (Japonia), współpracował z ośrodkami badawczymi, m.in.: Mitsubishi Heavy Industries Research Center, Nippon Steel Corporation (Japonia), Alfa Laval (Dania). Autor ponad 70 publikacji, 2 monografii, współautor prac z naukowcami z wielu krajów. Promotor 5 rozpraw doktorskich. Laureat prestiżowych stypendiów, nagród, w tym m.in.: stypendium Humboldta (1977), nagrody T. Hubera (PAN, 1980), odznaczony medalem Uniwersytetu Kyushu (Japonia, 1992), Krzyżem "Polonia Restituta".

Absolwent Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Warszawskiego (1952), 1956 - doktorat w Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym (promotorem była wybitna radziecka matematyczka Olga Alexandrovna Ladyzhenskaya), 1963 - habilitacja na Wydziale Matematyki i Fizyki UW, 1971 - profesor nadzw., 1988 - profesor zwycz. Wybitny matematyk w zakresie równań różniczkowych cząstkowych i ich zastosowań. W latach 1955-2000 - pracownik a następnie wieloletni kierownik Zakładu Równań Fizyki Matematycznej Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. Współtwórca Instytutu Matematyki Stosowanej i Mechaniki na Wydziale MIM UW, a w latach 1987-1993 - dyrektor tego Instytutu. W latach 1956-1961 oraz 1964-1972 – pracownik w Pracowni Mechaniki Cieczy i Gazów IPPT PAN. Jednocześnie systematycznie prowadził zajęcia (wykłady, seminaria, ćwiczenia) na UW. Wypromował ośmiu doktorów nauk, w tym trzech z IPPT PAN. Od 1967 - członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Od 1991 - członek Rady Naukowej Centrum Badań Nieliniowych im. Juliusza Pawła Schaudera na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był również członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma Topological Methods in Nonlinear Analysis wydawanego przez CBN im. J. P. Schaudera.

Absolwent Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu (1947), 1950 - doktorat, 1974 - habilitacja, 1978 - profesor nadzw. 1986 - profesor zwycz. Fonetyk, filolog, językoznawca, profesor nauk technicznych. Specjalizował się w fonetyce akustycznej, prowadząc badania dotyczące wytwarzania dźwięków i procesu rozumienia mowy. Zajmował się także cyfrową syntezą, przetwarzaniem i analizą mowy. W latach 1946-1952 – adiunkt Katedry Filologii Angielskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, a następnie od 1953 – pracownik naukowy Uniwersytetu Poznańskiego, w tym w latach 1966-1968 - kierownik Zakładu Fonetyki UP. W latach 1956 – 1992 - pracownik Zakładu Badań Drgań IPPT PAN, przy czym w 1974 roku, w ramach IPPT PAN utworzył Samodzielną Pracownię Fonetyki Akustycznej w PAN w Poznaniu. W latach 1988-1989 - kierownik Zakładu Fonetyki Akustycznej IPPT PAN z siedzibą w Poznaniu oraz kierownik Pracowni Analizy Mowy w tym Zakładzie. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Fonetycznego. Autor ponad 200 publikacji, głównie z zakresu fonetyki i fonologii języka polskiego i angielskiego. Przez ponad 50 lat zasiadał w Stałej Radzie Międzynarodowego Towarzystwa Fonetycznego.

Absolwent Wydziału Elektroradiotechnicznego WAT (1964). 1970 – doktorat (WAT), 1976 – habilitacja (WAT), 1991 – profesor nadzw. 1995 – profesor zw. Od 1962-1982 – pracownik WAT, w tym od 1976 – kierownik Zakładu Akustyki Fizycznej WAT oraz przez rok – prodziekan ds. Naukowych Wydziału Chemii i Fizyki Technicznej WAT. Od 1982 -1985 – docent w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacji w Warszawie. W latach 1984-2012 – pracownik IPPT PAN, w tym od 1985 – kierownik Zakładu Teorii Fal Elektromagnetycznych, po 2002 roku – kierownik Pracowni a następnie Laboratorium Fal Powierzchniowych. Wieloletni członek, a w latach 2007-2010 – Przewodniczący Rady Naukowej IPPT PAN. Specjalista badań teoretycznych i eksperymentalnych nad oddziaływaniem fal elektromagnetycznych i akustycznych w ciałach stałych. Długoletni członek Polskiego Towarzystwa Akustycznego, w latach 1987-90 – Przewodniczący Oddziału Warszawskiego Towarzystwa, długoletni członek Kolegium Redakcyjnego „Archives of Acoustics”. Złoty Krzyż Zasługi - 1972.