1894-1978 | prof. ALEKSANDER KRUPKOWSKI |
| Metalurg i metaloznawca, profesor Akademii Górniczo-Hutniczej, członek rzeczywisty PAN (1952), autor prac z zakresu teorii procesów metalurgicznych, głównie metali nieżelaznych, oraz fizykochemii i podstaw termodynamiki stopów tych metali.
Absolwent szkoły realno-handlowej w Petersburgu (1912), studiował metalurgię w Instytucie Politechnicznym w Petersburgu (1912-1917). Asystent w Katedrze Technologii Metali na Politechnice Warszawskiej (od 1921), tam też uzyskał doktorat (1928). Profesor nadzwyczajny Akademii Górniczo-Hutniczej (od 1930), profesor zwyczajny (od 1937). W 1939 osadzony w Sachsenhausen, po zwolnieniu w 1940 nauczał w Szkole Handlowej, następnie w Technicznej Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej. Kierował Katedrą Metalurgii Metali Nieżelaznych AGH (1945-64) oraz Zakładem Metali IPPT PAN w Krakowie (1953-1968).
Wiceprezes PAN (1962-65), przewodniczący Oddziału PAN w Krakowie (1961-68), wieloletni przewodniczący Komitetu Hutnictwa PAN oraz przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Metalurgii PAN (powstał z Zakładu Metali IPPT PAN w 1977, obecnie Instytut Metalurgii i Inżynierii Materiałowej im. Aleksandra Krupkowskiego PAN).
Nagrody Państwowe: I stopnia za całokształt prac (1949), I stopnia za rozwinięcie teorii redukcji tlenków, roztworów i kondensacji par metali (1966). Odznaczony m.in.: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1951), Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1954) i I klasy (1958). Doktor Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1964). |
1890-1965 | prof. WITOLD WIERZBICKI |
| Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki w Petersburgu oraz Instytutu Inżynierów Dróg Komunikacyjnych w Petersburgu (1916). 1925 - doktorat (był to pierwszy doktorat na PW), 1926 - habilitacja, 1926 - profesor nadzwyczajny. W latach 1926-1936 - kierownik Katedry Inżynierii Leśnej i Geodezji w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (SGGW). Dziekan Wydziału Leśnego SGGW, a przez dwa lata prorektor tej uczelni. 1936 - profesor zwyczajny., 1936-1960 - kierownik Katedry Statyki Budowli na Wydziale Inżynierii PW. Zajmował się głównie zagadnieniami stateczności konstrukcji, teorią układów prętowych, teorią parcia i odporu ziemi, problemami dynamiki budowli, arytmetyzacją obliczeń statystycznych, statystyką konstrukcji drewnianych. 1932 - członek Akademii Nauk Technicznych, 1933 - członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, 1952 - członek rzeczywisty PAN, 1952-1964 - przewodniczący Rady Naukowej w IPPT PAN, 1952-1957 wiceprezes PAN, członek Międzynarodowego Towarzystwa Mostów i Konstrukcji (AIPC) w Zürichu, 1951-1952 prezes Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, 1952-1957 - prezes Naczelnej Organizacji Technicznej. 1950 - laureat nagrody państwowej I stopnia, 1946 - odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. 1960 - Doktor Honoris Causa PW. |