Instytut Podstawowych Problemów Techniki

Absolwent WAT (1958) i UW (1966). Matematyk, fizyk, mechanik, meteorolog, cybernetyk, informatyk, filozof, pułkownik WP. W latach 1964-76 - wykładowca w Katedrze Podstaw Mechaniki i Fizyki Technicznej WAT. W 1967 r. uzyskał tytuł doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy "Dyskretno-ciągła i asymptotyczna metoda rozwiązania dynamicznych problemów brzegowych brył o symetrii osiowej" a w 1974 r. - stopień dr hab. na podstawie pracy habilitacyjnej pt. "Problemy brzegowe nielokalnej teorii sprężystości".
Prodziekan ds. naukowych Wydziału Chemii i Fizyki Technicznej WAT, a od 1976 r. - równocześnie kierownik Zakładu Meteorologii. W 1982 r. - tytuł profesora nauk technicznych. W latach 1983-1990 - zastępca komendanta Wydziału Inżynierii Lądowej i Geodezji ds. naukowo-szkoleniowych. W latach 1988-1991 - profesor w IPPT PAN, redaktor wydawanego w IPPT pisma Journal of Technical Physics. W latach 1987-1992 Wiceprzewodniczący Komitetu Mechaniki PAN. Autor około 150 publikacji naukowych.

Absolwent Wydziału Lotnictwa PW (1957), pracownik naukowy PW (1951-1970). 1962- doktorat (Uniwersytet Moskiewski), 1966- habilitacja (PW), 1970- profesor nadzwyczajny, 1975- profesor zwyczajny, 1986- czł. koresp. PAN, od 1983 r. członek TNW. Wybitny specjalista w dziedzinie teorii powłok i układów siatkowych. Wybitny organizator życia naukowego. Rektor Kielecko-Radomskiej WSI, którą przekształcił w Politechnikę Świętokrzyską (1970-1975) i ponownie od 1996 rektor Politechniki Świętokrzyskiej. W IPPT 1975-1996, kierownik m.in.: Pracowni Mechaniki Ośrodków Dyskretnych i SPNPR. Dyrektor IPPT w latach 1983-1994. Inicjator nowych kierunków badawczych, m.in. technologii zastosowań laserów. Wieloletni koordynator Problemów Węzłowych. Autor ponad 60 publikacji w tym współautor 2 monografii, 3 patentów, promotor 20 doktoratów. Laureat wielu nagród, w tym zespołowej nagrody państwowej II stopnia i nagrody im. M.T. Hubera. Po raz pierwszy w świecie zrealizowano kształtowanie laserowe płyt cienkich z wykorzystaniem mechanizmu wyboczeniowego (A. Baranowski, H. Frąckiewicz, Z. Mucha ) i zbadano go analitycznie (Z. Peradzyński) oraz określono warunki formowania powłok o dodatniej lub ujemnej krzywiźnie Gaussa.

Absolwent Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Warszawskiego (1952), 1956 - doktorat w Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym (promotorem była wybitna radziecka matematyczka Olga Alexandrovna Ladyzhenskaya), 1963 - habilitacja na Wydziale Matematyki i Fizyki UW, 1971 - profesor nadzw., 1988 - profesor zwycz. Wybitny matematyk w zakresie równań różniczkowych cząstkowych i ich zastosowań. W latach 1955-2000 - pracownik a następnie wieloletni kierownik Zakładu Równań Fizyki Matematycznej Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. Współtwórca Instytutu Matematyki Stosowanej i Mechaniki na Wydziale MIM UW, a w latach 1987-1993 - dyrektor tego Instytutu. W latach 1956-1961 oraz 1964-1972 – pracownik w Pracowni Mechaniki Cieczy i Gazów IPPT PAN. Jednocześnie systematycznie prowadził zajęcia (wykłady, seminaria, ćwiczenia) na UW. Wypromował ośmiu doktorów nauk, w tym trzech z IPPT PAN. Od 1967 - członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Od 1991 - członek Rady Naukowej Centrum Badań Nieliniowych im. Juliusza Pawła Schaudera na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był również członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma Topological Methods in Nonlinear Analysis wydawanego przez CBN im. J. P. Schaudera.

Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej (1951), 1955- doktorat, 1957- docent, 1961- profesor nadzwyczajny, 1971- profesor zwyczajny. W latach 1947-1952 pracownik naukowy Politechniki Gdańskiej, a następnie w latach 1952-1997 - w IPPT PAN. W latach 1960-1963 - kierownik Pracowni Mechaniki Ciała Stałego w Zakładzie Mechaniki Ośrodków Ciągłych IPPT PAN, kierownik Zakładu Teorii Ośrodków Ciągłych, 1963-1970 - z-ca dyrektora IPPT PAN ds. naukowych. Od 1993 zastępca Przewodniczącego, a w latach 1995-1998 - Przewodniczący Rady Naukowej IPPT PAN. Redaktor Naczelny Archiwum Mechaniki Stosowanej (1982-1998), Rozpraw Inżynierskich (1986-1998). Sekretarz Komitetu Redakcyjnego 10-tomowego wydawnictwa PAN „Encyklopedia Mechaniki Technicznej”, współautor i redaktor tomu IV pt. „Sprężystość”. Autor ponad 60 prac dotyczących teorii sprężystości, zwłaszcza ośrodków i płyt anizotropowych, naprężeń cieplnych i termosprężystości, teorii naprężeń momentowych oraz teorii pękania i propagacji szczelin w ośrodkach ciągłych. Promotor 6 doktoratów. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979).

Absolwent Wydziałów Mechanicznego Politechniki Gdańskiej (1948) oraz Matematyki na Uniwersytecie Warszawskim (1952). Asystent prof. M.T. Hubera. Od 1954 adiunkt w IPPT PAN. Kandydat nauk technicznych w 1955, docent 1957, profesor nadzwyczajny 1963. W okresie sierpień 1966 - sierpień 1968 r. przebywał („visiting professor”) na Wydziale Mechanicznym Uniwersytetu Houston w Teksasie. Po powrocie pracował w IPPT PAN, a następnie na Wydziale Matematyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego (do emerytury w 1998 r.). Prodziekan, wicedyrektor i dyrektor Instytutu Mechaniki. Profesor zwyczajny nauk matematycznych w 1972. Członek Rady Naukowej Instytutu Historii Nauki PAN (pięciokrotnie). W Polskim Towarzystwie Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej członek założyciel, sekretarz generalny, prezes oddziału warszawskiego, wiceprezes i prezes Zarządu Głównego, członek honorowy. Redaktor naczelny i członek kolegium red. pisma naukowego PTMTS. Członek Komitetu Redakcyjnego International Journal of Engineering Mechanics. Sekretarz Okręgu Warszawa oraz Sekretarz Zarządu Głównego i Wiceprezes Rady Naczelnej w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Odznaczony m.in. Krzyżem Armii Krajowej (Londyn), Krzyżem Kawalerskim O.O.P. Krzyżem Oficerskim O.O.P. (Londyn), Krzyżem Partyzanckim, Obrony Lwowa.