Instytut Podstawowych Problemów Techniki

Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki w Petersburgu oraz Instytutu Inżynierów Dróg Komunikacyjnych w Petersburgu (1916). 1925 - doktorat (był to pierwszy doktorat na PW), 1926 - habilitacja, 1926 - profesor nadzwyczajny. W latach 1926-1936 - kierownik Katedry Inżynierii Leśnej i Geodezji w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (SGGW). Dziekan Wydziału Leśnego SGGW, a przez dwa lata prorektor tej uczelni. 1936 - profesor zwyczajny., 1936-1960 - kierownik Katedry Statyki Budowli na Wydziale Inżynierii PW. Zajmował się głównie zagadnieniami stateczności konstrukcji, teorią układów prętowych, teorią parcia i odporu ziemi, problemami dynamiki budowli, arytmetyzacją obliczeń statystycznych, statystyką konstrukcji drewnianych. 1932 - członek Akademii Nauk Technicznych, 1933 - członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, 1952 - członek rzeczywisty PAN, 1952-1964 - przewodniczący Rady Naukowej w IPPT PAN, 1952-1957 wiceprezes PAN, członek Międzynarodowego Towarzystwa Mostów i Konstrukcji (AIPC) w Zürichu, 1951-1952 prezes Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, 1952-1957 - prezes Naczelnej Organizacji Technicznej. 1950 - laureat nagrody państwowej I stopnia, 1946 - odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. 1960 - Doktor Honoris Causa PW.

Absolwent, a od 1948 r. asystent Wydziału Elektrycznego PW. Jeden z pierwszych pracowników Zakładu Badania Drgań PAN (1952) w dziedzinie akustyki. Pracownik Instytutu od wejścia ZBD w skład IPPT do tragicznej śmierci w górach w Hindukuszu, od 1961- doktorat (IPPT), 1967- habilitacja, 1975- profesor. Kierownik Zakładu Akustyki Fizycznej (1961-1973), z-ca dyrektora IPPT ds. naukowych (1973-1977). Prowadzone przez niego badania dotyczyły głównie metod miernictwa akustycznego, zależności między parametrami pola akustycznego a właściwościami mechanicznymi ciał stałych i cieczy, działania przetworników piezoelektrycznych. Autor 2 książek, 60 publikacji, 10 patentów. Posiadał duży autorytet w międzynarodowej społeczności akustyków.

Absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego – UW (1978), 1983 – doktorat, 2000 – habilitacja, 2004 – prof. nadzwycz., 2013 – prof. zwycz. Od 1978 – pracownik w Instytucie Fizyki Teoretycznej na Wydziale Fizyki UW, następnie w latach 1987-2016 – pracownik IPPT PAN, początkowo w Zakładzie Mechaniki Cieczy i Gazów, później Mechaniki i Fizyki Płynów IPPT PAN (ZMiFP), od 2010 – kierownik ZMiFP. Wybitny i uznany specjalista w dziedzinie nierównowagowej termodynamiki statystycznej i hydrodynamiki. Pozostawił poważny i doceniany dorobek naukowy dotyczący oddziaływań hydrodynamicznych, procesów stochastycznych i przesyłania informacji. Jeden z głównych twórców i aktywny uczestnik znakomicie funkcjonującego międzynarodowego zespołu opracowującego i stosującego numeryczne metody badania oddziaływań hydrodynamicznych w zawiesinach cząstek o różnych kształtach i giętkościach. Opracowana przez niego efektywna i dokładna metoda obliczeniowa stworzyła podstawy do powstania znanego pakietu numerycznego HYDOMULTIPOLE, pozwalającego na badanie wpływu oddziaływań hydrodynamicznych na trajektorie cząstek, ich ruchliwość, współczynniki transportu itd. Autor kilkudziesięciu prac naukowych we współpracy z licznymi zespołami w kraju i zagranicą.

Absolwent Wydziału Techniki Uniwersytetu Śląskiego (1968) oraz Wydziału Matematyczno- Fizyczno- Chemicznego tego Uniwersytetu (1970). Doktorat w 1972 r. (Politechnika Śląska). Pracownik naukowy Politechniki Śląskiej i Świętokrzyskiej. Od 1977 roku do śmierci pracował w IPPT PAN, gdzie uzyskał stopień doktora habilitowanego (1991) i profesora zwyczajnego (1999). Autor 13 książek i ponad 350 prac naukowych publikowanych w polskich i zagranicznych czasopismach. Niesłychanie aktywny w podejmowaniu i kierowaniu współpracą naukową, zarówno w kraju jak i zagranicą. Kierownik Pracowni Metod Wariacyjnych i Biomechaniki, prowadził liczne projekty badawcze, krajowe jak i europejskie. Specjalista w nieliniowej sprężystość, ośrodki Cosserat'ów, metody wariacyjne w mechanice ciał stałych i w teorii konstrukcji, teorii niezmienniczości i funkcjach tensorowych oraz jej zastosowań. W szczególności interesował się biomechaniką kości, chrząstki, mięśni, biomechaniką ortopedyczną jak i efektami elektromechanicznymi w żywych tkankach.

Absolwent Wydziału Mechanicznego Szkoły Inżynierskiej im. Wawelberga i Rotwanda (1947) i Wydziału Mechanicznego Technologicznego Politechniki Warszawskiej (1954), 1960- doktorat, 1964- docent w IPPT PAN, 1971- profesor nadzwyczajny, 1977- profesor zwyczajny. Wybitny specjalista w dziedzinie badań teoretycznych i doświadczalnych z zakresu mechaniki plastycznych odkształceń metali, nośności granicznej, mechaniki ośrodków sypkich i gruntów; mechaniki materiałów, w tym modelowania pękania ciągliwego. 1976- członek korespondent PAN, 1989- członek rzeczywisty PAN. 1962-1996 w IPPT PAN. Kierownik Zakładu Mechaniki Ośrodków Ciągłych. W okresie 1993-1998 - członek Prezydium PAN, 1993-1995 - przewodniczący Wydziału IV, Nauk Technicznych PAN, 1984-1986 - przewodniczący Komitetu Mechaniki PAN, od 1987r. członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, 1980-1997 członek Scientific Council CISM w Udine, 1980-1991 - członek General Assembly Międzynarodowej Unii Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (IUTAM), 1997-2003 - przewodniczący Rady Programowej Centrum Laserowych Technologii Metali (wspólnego ośrodka PAN i Politechniki Świętokrzyskiej), 1988-1994 - członek Prezydium Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej dla Kadr Naukowych, Doktor H.C.: WAT (1989) i Politechniki Świętokrzyskiej (2002).