Instytut Podstawowych Problemów Techniki

Absolwent, a od 1948 r. asystent Wydziału Elektrycznego PW. Jeden z pierwszych pracowników Zakładu Badania Drgań PAN (1952) w dziedzinie akustyki. Pracownik Instytutu od wejścia ZBD w skład IPPT do tragicznej śmierci w górach w Hindukuszu, od 1961- doktorat (IPPT), 1967- habilitacja, 1975- profesor. Kierownik Zakładu Akustyki Fizycznej (1961-1973), z-ca dyrektora IPPT ds. naukowych (1973-1977). Prowadzone przez niego badania dotyczyły głównie metod miernictwa akustycznego, zależności między parametrami pola akustycznego a właściwościami mechanicznymi ciał stałych i cieczy, działania przetworników piezoelektrycznych. Autor 2 książek, 60 publikacji, 10 patentów. Posiadał duży autorytet w międzynarodowej społeczności akustyków.

Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki w Petersburgu oraz Instytutu Inżynierów Dróg Komunikacyjnych w Petersburgu (1916). 1925 - doktorat (był to pierwszy doktorat na PW), 1926 - habilitacja, 1926 - profesor nadzwyczajny. W latach 1926-1936 - kierownik Katedry Inżynierii Leśnej i Geodezji w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (SGGW). Dziekan Wydziału Leśnego SGGW, a przez dwa lata prorektor tej uczelni. 1936 - profesor zwyczajny., 1936-1960 - kierownik Katedry Statyki Budowli na Wydziale Inżynierii PW. Zajmował się głównie zagadnieniami stateczności konstrukcji, teorią układów prętowych, teorią parcia i odporu ziemi, problemami dynamiki budowli, arytmetyzacją obliczeń statystycznych, statystyką konstrukcji drewnianych. 1932 - członek Akademii Nauk Technicznych, 1933 - członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, 1952 - członek rzeczywisty PAN, 1952-1964 - przewodniczący Rady Naukowej w IPPT PAN, 1952-1957 wiceprezes PAN, członek Międzynarodowego Towarzystwa Mostów i Konstrukcji (AIPC) w Zürichu, 1951-1952 prezes Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, 1952-1957 - prezes Naczelnej Organizacji Technicznej. 1950 - laureat nagrody państwowej I stopnia, 1946 - odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. 1960 - Doktor Honoris Causa PW.

Absolwent Politechniki Łódzkiej gdzie w 1965 roku uzyskał również tytuł doktora nauk technicznych. W latach 1966-1986 roku pracował w IPPT PAN, początkowo jako adiunkt, a potem jako profesor, kierownik Pracowni Podstaw Fizycznych Mechaniki Ośrodków Ciągłych i członek Rady Naukowej. Od 1984 roku przebywał w Niemczech, profesor Uniwersytetów w Paderborn, Hamburgu, Essen i Berlinie. W okresie 1980-1984 czynny działacz „Solidarności”, członek Krajowej Komisji przygotowującej nową ustawę w 1981 roku o PAN. Kontynuacja tej działalności w okresie stanu wojennego zmusiła go do pozostania zagranicą. Od 2005 roku wykładowca na Uniwersytecie w Zielonej Górze. Autor szeregu fundamentalnych prac z zakresu współczesnej mechaniki ośrodków ciągłych i podstaw termodynamiki. Opublikował ponad 130 prac naukowych i 14 książek, w tym 5 renomowanych monografii, cytowanych na całym świecie. Do jego najwybitniejszych osiągnięć naukowych należy stworzenie nieliniowej teorii ośrodków porosprężystych.

Absolwent Politechniki Warszawskiej. 1961- doktorat, 1966- habilitacja, 1972- profesor nadzwyczajny, 1981- profesor zwyczajny. 1954-1961 starszy asystent Politechniki Warszawskiej. W latach 1961-1999 pracował w IPPT PAN, gdzie w latach 1969-1999 był kierownikiem Pracowni Fizyki Polimerów. Kierunki Jego działalności naukowej koncentrowały się na mechanice ośrodków ciągłych i reologii cieczy lepkosprężystych. Jego oryginalne podejście polegało na analizie stosunkowo prostych, dobrze określonych przepływów nieliniowych cieczy lepkosprężystych. Szczególne założenia kinematyczne pozwalały Mu otrzymywać rozwiązania analityczne i dyskutować efekty nieliniowe unikając szczegółowości różnych form równań konstytutywnych. Badał przepływy z proporcjonalną historią deformacji jako uogólnienie cieczy Colemana-Nolla ze stałą historią deformacji, przepływy rozciągające, efekty spęcznienia przyfilierowego i powstawania szyjki w procesach przędzenia włókien, itp. Jest autorem ponad 100 publikacji w czasopismach naukowych oraz 2 monografii. Był członkiem komitetów redakcyjnych Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, Archiwum Mechaniki, Polymer Mechanics. Był członkiem szeregu towarzystw naukowych.

Absolwent Wydziału Chemicznego PW (1956), 1960 – doktorat, 1965 – habilitacja, 1974 – profesor nadz., 1988 – prof. zwycz. Asystent w Instytucie Chemii Organicznej we Wrocławiu (1955-1956), kierownik pracowni w Instytucie Włókien Syntetycznych w Jeleniej Górze i Gorzowie Wlkp. (1956-1958), kierownik Pracowni Fizyki Polimerów w Instytucie Chemii Ogólnej w Warszawie (1959-1967). Pracownik IPPT PAN, twórca szkoły fizyki polimerów w IPPT PAN w zakresie badań podst. struktury i właściwości polimerów. Wykładowca na Wydz. Fizyki UW (1967-1969), profesor wizytujący na Uniwersytetach w Kioto i w Palermo. Światowy autorytet naukowy w zakresie kształtowania się struktury i właściwości polimerów w procesach przemysłowych. Autor książek i publikacji naukowych (ponad 200). Członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Fizycznego, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, European Physical Society, The Society of Rheology, International Society for Interaction between Mathematics and Mechanics, International Committee of Rheology, ZaiKS. Członek komitetów redakcyjnych Journal of Non-Newtonian Fluid Mechanics, Journal of Rheology, Fiber World, Fibres and Textiles in Eastern Europe. Odznaczony Medalem im. S.G. Smitha Textile Institute w Manchesterze, Medalem im. Jana Zawidzkiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi.