IPPT PAN rozpoczął prace badawcze w projekcie pt."Zastosowanie koncepcji AIA (Adaptive Impact Absorption) w inżynierii lotniczej i kosmicznej AIA-Aero" (program "TANGO 2"). Prace te są wspierane przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (NCBiR). To druga edycja jedynej w Polsce inicjatywy, która wspiera praktyczne zastosowanie podstawowych wyników badań.
Program TANGO jest wzorowany na programie Proof of Concept Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERC). Lider Projektu w TANGO 2 może być osobą, która poprzednio prowadziła podstawowy projekt badawczy lub działała jako główny wykonawca, opiekun w takim projekcie, ale w tym przypadku tylko za zgodą Lidera Projektu.
Realizacja badań finansowanych w ramach TANGO 2 odbywa się w dwóch etapach: koncepcyjnym i badawczo-rozwojowym. Pierwsza faza polega na stworzeniu koncepcji gospodarczego wykorzystania wyników badań. W tej fazie konieczne jest znalezienie partnera zainteresowanego wdrożeniem wyników lub współfinansowaniem fazy B + R, zapewnienie praw do ochrony własności intelektualnej wyników badań i przeprowadzenie analiz rynkowych, aby zdiagnozować potrzebę rozwiązania tematu projektu.
Zespół badawczy w IPPT PAN reprezentują: prof. dr hab. Jan Holnicki-Szulc, dr inż. Cezary Graczykowski, dr hab. inż. Łukasz Jankowski, prof. IPPT PAN, dr hab. inż. Zbigniew Wołejsza, dr inż. Krzysztof Kaźmierczak, inż. Rami Faraj, mgr Ewa Osuch-Rak (Zakład Technologii Inteligentnych IPPT PAN).
Głównym celem projektu w IPPT PAN jest wykorzystanie nowo-opracowanych technik AIA do zademonstrowania ich zastosowań (i dalszej komercjalizacji) w celu stabilizacji odpowiedzi dynamicznej konstrukcji w inżynierii lotniczej i kosmicznej. W obszarze inżynierii lotniczej, zaprojektowany, wykonany i przetestowany zostanie demonstrator Systemu Bezpiecznego Lądowania (AIA-SBL), w postaci szok-absorbera kapsuły zrzutowej (lądującej bez spadochronu). Kapsuła SBL wykorzystywana będzie do dostarczania środków pomocowych przez różnego rodzaju służby ratunkowe czy serwisy kurierskie (GOPR, WOPR, Straż Pożarna, Straż Graniczna, Służby Specjalne, poczta kapitańska) w tzw. hard-to-reach area – obszary konfliktu zbrojnego, pustynia, platformy wiertnicze, statki i inne. W obszarze inżynierii kosmicznej, zaprojektowany, wykonany i przetestowany zostanie demonstrator efektywnej absorpcji udaru, tłumienia drgań i stabilizacji odpowiedzi dynamicznej wiotkiej struktury satelitarnej (AIA-SAT). Obydwa rozwiązania techniczne zostaną oparte na układach tzw. „szok-absorberów” opracowanych i przetestowanych w ramach projektu bazowego.
W trakcie realizacji projektu wykorzystane zostaną przede wszystkim dwie koncepcje absorpcji udaru i tłumienia drgań, wypracowane i udoskonalone w ramach wcześniejszego projektu: A) Adaptacyjny inerter (tzw. SPINMAN) to obiecująca koncepcja do wykorzystania w systemach SBL oraz kosmicznych, w celu lokalnej absorpcji energii kinetycznej udaru u źródła, w miejscu jego przyłożenia (np. piro-aktywatory rozkładanych paneli słonecznych, dokowanie); B) Technika PAR tłumienia drgań własnych wiotkiej struktury satelitarnej, poddanej wymuszeniu udarowemu może być zrealizowana przy użyciu adaptacyjnych węzłów konstrukcyjnych, wyposażonych w piezo-sprzęgła, przełączanych z formy ramowej do kratowej i odwrotnie, zgodnie z precyzyjnym algorytmem PAR.
Planuje się, że realizacja projektu będzie trwała 30 miesięcy.