Nakładem wydawnictwa IPPT PAN (IPPT Reports 3/2016) ukazała się rozprawa doktorska Rafała Wiszowatego pt. „PROJEKTOWANIE I BADANIE ADAPTACYJNY PNEUMATYCZNYCH ABSORBERÓW ENERGII UDERZENIA”.
Tematem tej książki jest metoda adaptacyjnego rozpraszania energii zderzenia za pomocą pneumatycznych, adaptacyjnych absorberów energii zderzenia (ang.: Pneumatic Adaptive Absorber – PAA), czyli cylindrów pneumatycznych przeznaczonych do zastosowania jako zderzaki, zdolne do indywidualnego kształtowania przebiegu siły reakcji z poruszającym się obiektem, w zależności od prędkości i energii zderzenia. Zgodnie z przyjętą koncepcją absorbera, stanowi on cylinder z tłokiem i jednostronnym tłoczyskiem, wypełniony gazem i posiadający zawór piezoelektryczny. Zawór ten, umieszczony wewnątrz tłoka, pozwala na kontrolowane przepuszczanie gazu między dwoma komorami absorbera, co skutkuje zmianami wartości siły hamowania zatrzymywanego obiektu.
Wątkiem przewodnim tego opracowania jest temat projektowania absorbera PAA. W ramach opracowywania procedury projektowania, w pierwszej kolejności został zaproponowany tok postępowania przy poszukiwaniu parametrów charakteryzujących konstrukcję absorbera.
W początkowej części rozważań (rozdział 3) założona została m.in. nieograniczona przepustowość zaworu. Wpływ przepustowości zaworu na własności funkcjonalne absorbera został omówiony w dalszej kolejności. Metodom charakteryzowania zaworów poświęcono osobny rozdział.
Badania laboratoryjne absorbera, będące tematem kolejnego rozdziału, posłużyły do weryfikacji możliwości dobrego odwzorowania zachowania się absorbera na podstawie wyników obliczeń numerycznych, opartych na uproszczonych modelach zjawisk zachodzących w absorberze. Z danymi zgromadzonymi w eksperymentach zostały porównane wyniki modelowania przemian gazu przy założeniu stałości wykładnika politropy oraz – w drugim modelu przemian – przy założeniu stałości współczynnika przejmowania ciepła.