Instytut Podstawowych Problemów Techniki

Absolwent Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Warszawskiego (1952), 1956 - doktorat w Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym (promotorem była wybitna radziecka matematyczka Olga Alexandrovna Ladyzhenskaya), 1963 - habilitacja na Wydziale Matematyki i Fizyki UW, 1971 - profesor nadzw., 1988 - profesor zwycz. Wybitny matematyk w zakresie równań różniczkowych cząstkowych i ich zastosowań. W latach 1955-2000 - pracownik a następnie wieloletni kierownik Zakładu Równań Fizyki Matematycznej Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. Współtwórca Instytutu Matematyki Stosowanej i Mechaniki na Wydziale MIM UW, a w latach 1987-1993 - dyrektor tego Instytutu. W latach 1956-1961 oraz 1964-1972 – pracownik w Pracowni Mechaniki Cieczy i Gazów IPPT PAN. Jednocześnie systematycznie prowadził zajęcia (wykłady, seminaria, ćwiczenia) na UW. Wypromował ośmiu doktorów nauk, w tym trzech z IPPT PAN. Od 1967 - członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Od 1991 - członek Rady Naukowej Centrum Badań Nieliniowych im. Juliusza Pawła Schaudera na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był również członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma Topological Methods in Nonlinear Analysis wydawanego przez CBN im. J. P. Schaudera.

Absolwent WAT (1958) i UW (1966). Matematyk, fizyk, mechanik, meteorolog, cybernetyk, informatyk, filozof, pułkownik WP. W latach 1964-76 - wykładowca w Katedrze Podstaw Mechaniki i Fizyki Technicznej WAT. W 1967 r. uzyskał tytuł doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy "Dyskretno-ciągła i asymptotyczna metoda rozwiązania dynamicznych problemów brzegowych brył o symetrii osiowej" a w 1974 r. - stopień dr hab. na podstawie pracy habilitacyjnej pt. "Problemy brzegowe nielokalnej teorii sprężystości".
Prodziekan ds. naukowych Wydziału Chemii i Fizyki Technicznej WAT, a od 1976 r. - równocześnie kierownik Zakładu Meteorologii. W 1982 r. - tytuł profesora nauk technicznych. W latach 1983-1990 - zastępca komendanta Wydziału Inżynierii Lądowej i Geodezji ds. naukowo-szkoleniowych. W latach 1988-1991 - profesor w IPPT PAN, redaktor wydawanego w IPPT pisma Journal of Technical Physics. W latach 1987-1992 Wiceprzewodniczący Komitetu Mechaniki PAN. Autor około 150 publikacji naukowych.

Absolwent Wydziału Mechanicznego, Technologiczno-Konstrukcyjnego PW, 1959-doktorat i 1963-habilitacja w IPPT, 1961-1962 studia podoktorskie w Division of Applied Mechanics, Brown University, Providence R.I., USA, w zespole światowej sławy uczonego -Prof. Williama Pragera, 1971-profesor nadzw., 1978-profesor zwyczajny. Wybitny specjalista z zakresu mechaniki ciała stałego, jeden z twórców teorii lepkoplastyczności (prawo Perzyny). Od 1964- kierownik Pracowni Teorii Lepkoplastyczności Zakładu Mechaniki Ośrodków Ciągłych. W 1980-1982 -zastępca Dyrektora ds. Naukowych, w 1978-1980 -kierownik Studium Doktoranckiego w IPPT. Członek Komitetu Redakcyjnego Archives of Mechanics oraz Engineering Transactions. Członek licznych Advisory Board (Int. J. of Plasticity, Int. J. Impact Engineering, Int. J. Mechanics and Material Eng., Japan Society of Mechanical Engs. oraz European Journal of Mechanics). Laureat wielu nagród naukowych krajowych i zagranicznych m.in.: im M.T. Hubera, Max Planck Research Award, Nagród Państwowych II stopnia (1968, 1984). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Doktor Honoris Causa Politechniki Poznańskiej.

Absolwent Politechniki Warszawskiej. 1961- doktorat, 1966- habilitacja, 1972- profesor nadzwyczajny, 1981- profesor zwyczajny. 1954-1961 starszy asystent Politechniki Warszawskiej. W latach 1961-1999 pracował w IPPT PAN, gdzie w latach 1969-1999 był kierownikiem Pracowni Fizyki Polimerów. Kierunki Jego działalności naukowej koncentrowały się na mechanice ośrodków ciągłych i reologii cieczy lepkosprężystych. Jego oryginalne podejście polegało na analizie stosunkowo prostych, dobrze określonych przepływów nieliniowych cieczy lepkosprężystych. Szczególne założenia kinematyczne pozwalały Mu otrzymywać rozwiązania analityczne i dyskutować efekty nieliniowe unikając szczegółowości różnych form równań konstytutywnych. Badał przepływy z proporcjonalną historią deformacji jako uogólnienie cieczy Colemana-Nolla ze stałą historią deformacji, przepływy rozciągające, efekty spęcznienia przyfilierowego i powstawania szyjki w procesach przędzenia włókien, itp. Jest autorem ponad 100 publikacji w czasopismach naukowych oraz 2 monografii. Był członkiem komitetów redakcyjnych Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, Archiwum Mechaniki, Polymer Mechanics. Był członkiem szeregu towarzystw naukowych.

Absolwent Politechniki Warszawskiej (1958), 1964- doktorat, 1964- habilitacja, 1972- profesor nadzwyczajny, 1984- profesor zwyczajny, 1973- członek korespondent Polskiej Akademii Nauk. Kierownik Pracowni Matematycznej Teorii Materiałów IPPT PAN w latach 1964-2000, Zastępca Sekretarza Wydziału Nauk Technicznych PAN w latach 1971-73. Sekretarz Wydziału Matematyki, Fizyki, Chemii i Astronomii PAN w latach 1978-81. Przewodniczący Komitetu Badań Kosmicznych PAN w latach 1976-92. Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Badań Jądrowych w latach 1974-78. Vice-president of the International Federation of Astronautics. Wykładowca Politechniki Warszawskiej i Gdańskiej, Uniwersytetów w Warszawie Moskwie, Leningradzie, Nowosybirsku, Szanghaju i Olsztynie. Redaktor czasopisma Advances in Mechanics, członek redakcji Archive of Mechanics, Matematyka Stosowana. Autor kluczowych monografii: Symetria przyczyn i skutków, Wymiary i podobieństwo oraz fundamentalnych prac z zakresu matematycznych podstaw liniowej sprężystości.