Prace IPPT PAN z roku 1999

 

POWRÓT

 

1.       KOWALEWSKI T.A., STELLA F., BANASZEK J., SZMYD J. - ESF-AMIF PCCPP Workshop. - Book of Abstracts. - Warszawa 1999 s. 169. - Prace IPPT    5/1999

2.       WARSZTATY ROBOTÓW MOBILNYCH - Dolina Chochołowska wrzesień 1999. - Warszawa 1999 s. 115. - Prace IPPT    8/1999

3.       STOCKI Rafał - Optymalizacja niezawodnościowa konstrukcji prętowych w zakresie dużych przemieszczeń. Teoria i program komputerowy. (Praca doktorska). - Warszawa 1999 s. 158. - Prace IPPT    13/1999.

4.       WASIAK Andrzej - Rentgenograficzne badania nieizotermicznej krystalizacji polipropylenu. - (Praca habilitacyjna). - Warszawa 1999 s. 153. - Prace IPPT    12/1999.

5.       AMIGÓ J.M., SZCZEPAŃSKI J. - A Conceptual Guide to Chaos Theory. - Warszawa 1999 s. 43. - Prace IPPT    9/1999.

6.       RANACHOWSKI Jerzy, MALECKI Ignacy - Wyznaczanie metodami akustycznymi dynamicznych modułów sprężystości. - Warszawa 1999 s. 40. - Prace IPPT    7/1999.

7.       KOWALEWSKI T.A., KOSIŃSKI W., KOMPENHANS J. - Euromech 406 Colloquium. - Book of Abstracts. - Warszawa 1999 s. 255. - Prace IPPT    4/1999.

8.       APPLICATION Photoacoustics Methods for Gyrotropic Media. - Praca zbiorowa pod red. J.Ranachowski. - Warszawa 1999 s. 10. - Prace IPPT    1/1999.

9.       WÓJCIK Janusz - Transport energii w polu fali ultradźwiękowej. - (Praca habilitacyjna). - Warszawa 1999 s. 63. - Prace IPPT    2/1999.

10.   BUCZKOWSKI Ryszard - Statistical Modelling of  Rough Surfaces and Finite Element Contact Analysis. - (Praca habilitacyjna). - Warszawa 1999 s. 119. - Prace IPPT    3/1999.

11.   REJMUND Feliks - Metody akustyczne; Badania dynamiki wybranych procesów fizykochemicznych - ośrodkach materialnych. - (Praca habilitacyjna). - Warszawa 1999 s. 75. - Prace IPPT    6/1999

12.   GLINICKI Antoni M. - Mechanizmy kruchości i trwałość kompozytów cementowych z włóknami szklanymi. - (Praca habilitacyjna). - Warszawa 1999 s. 269. - Prace IPPT    11/1999.

13.   NGUYEN Huu Viem - Sprzężenia termomechaniczne w procesach dużych odkształceń sprężysto-plastycznych metali. - (Praca habilitacyjna). - Warszawa 1999 s.  116. - Prace IPPT    10/1999.

 

KOWALEWSKI T.A., STELLA F., BANASZEK J., SZMYD J.

ESF-AMIF PCCPP Workshop.

Book of Abstracts.

Warszawa 1999 s. 169.

Prace IPPT    5/1999

 

WARSZTATY ROBOTÓW MOBILNYCH

Dolina Chochołowska wrzesień 1999.

Warszawa 1999 s. 115.

Prace IPPT    8/1999

 

STOCKI Rafał

Optymalizacja niezawodnościowa konstrukcji prętowych w zakresie dużych przemieszczeń. Teoria i program komputerowy. (Praca doktorska).

Warszawa 1999 s. 158.

Prace IPPT    13/1999.

 

WASIAK Andrzej

Rentgenograficzne badania nieizotermicznej krystalizacji polipropylenu.

(Praca habilitacyjna).

Warszawa 1999 s. 153.

Prace IPPT    12/1999.

 

   Krystalizacja jest jednym z najważniejszych procesów kształtujących strukturę i własności materiałów polimerowych oraz gotowych wyrobów z tworzyw sztucznych.

   Poznanie mechanizmu procesu krystalizacji, a także specyfiki jej przebiegu w warunkach odpowiadających warunkom procesu przetwórstwa jest zasadniczym krokiem w kierunku umożliwienia racjonalnego przewidywania struktury i własności materiałów oraz matematycznego modelowania procesów przetwórstwa.

   Obecna praca poświęcona jest, opartej na pracach własnych autora oraz dostępnej literaturze, analizie wpływu szybkości zmian temperatury na przebieg procesu krystalizacji polimerów w warunkach nieizotermicznych.

   W obecnej pracy, dzięki wykorzystaniu unikalnej techniki dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego pochodzącego ze źródła synchrotronowego (HASYLAB DESY W Hamburgu), autor uzyskał możliwość śledzenia rozwoju struktury w czasie jej powstawania na podstawie zjawisk fizycznych bezpośrednio związanych ze strukturą kryształu. Na podstawie tych wyników dokonano analizy kinetyki krystalizacji. W celu matematycznego opisania kinetyki nieizotermicznej krystalizacji użyto kilku modeli zaproponowanych w literaturze, ze szczególnym uwzględnieniem nowego uogólnionego modelu opracowanego przez Ziabickiego. W pracy po raz pierwszy autor wyznaczył niektóre charakterystyki modelowe w oparciu o bezpośrednie dane strukturalne. Wykazano, że szybkość krystalizacji w procesie nieizotermicznym jest nie tylko funkcją temperatury, lecz również szybkości zmian temperatury w próbce. Zbadano również relację pomiędzy szybkościami krystalizacji obserwowanymi w procesach izotermicznych i nieizotermicznych.

   Zastosowanie technik rozpraszania pod małymi kątami, równolegle  z dyfrakcją w zakresie szerokich kątów umożliwiło autorowi wgląd nie tylko w kształtowanie się kryształów, ale również w poznanie niektórych mechanizmów kształtowania się morfologii materiału. Wykazano więc, że w przeciwieństwie do procesu izotermicznego, długi okres powtarzalności w procesie nieizotermicznym ulega zmianom w czasie, które sugerują powstanie początkowo struktury lamelarnej o dużych odległościach pomiędzy periodycznie ułożonymi kryształami. W odstępy pomiędzy kryształami powstałymi w pierwszej kolejności, w późniejszym czasie procesu, wbudowują się następne kryształy. Badania rentgenograficzne uzupełniono obserwacjami mikroskopowymi w świetle widzialnym, dokonanymi w warunkach liniowego studzenia polimeru.

   Własne badania doświadczalne autora uzupełniono przeglądem literatury dającym wgląd w aktualny stan badań w dziedzinie krystalizacji nieizotermicznej. Wyniki badań pozwoliły na ustosunkowanie się do stosowalności niektórych modeli teoretycznych do opisu procesu krystalizacji w warunkach nieizotermicznych.

 

AMIGÓ J.M., SZCZEPAŃSKI J.

A Conceptual Guide to Chaos Theory.

Warszawa 1999 s. 43.

Prace IPPT    9/1999.

 

RANACHOWSKI Jerzy, MALECKI Ignacy

Wyznaczanie metodami akustycznymi dynamicznych modułów sprężystości.

Warszawa 1999 s. 40.

Prace IPPT    7/1999.

 

   Celem pracy jest przedstawienie przeglądu dotychczas stosowanych i propozycji nowych zastosowań metod akustycznych  do wyznaczania dynamicznych modułów sprężystości materiałów. Rozróżniono metody wyznaczania modułów sprężystości jako stałych materiałowych i określania wpływu na rzeczywistą reakcję sprężystą materiału parametrów pola zaburzeń  mechanicznych  działających na badany obiekt. Wpływ ten analizowano  dla różnych typów materiałów i rodzajów sygnałów akustycznych. Rozpatrzono właściwości materiałów doskonale sprężystych i materiałów sprężystych  z których występuje tłumienie fal akustycznych wywołane rozproszeniem cieplnym i tarciem wewnętrznym. Zbadano zależność od dynamicznych modułów sprężystości fali akustycznej o małej amplitudzie, fali o skończonej amplitudzie i fali uderzeniowej. Dla charakterystyki części statycznej i części dynamicznej modułów sprężystości  użyto różnic w prędkości rozchodzenia fal ultradźwiękowych i w zespolonej impedancji akustycznej. Rozróżniono impedancję dla fali harmonicznej i impulsu akustycznego.

   Szczególną uwagę zwrócono na zastosowanie metody akustycznej do badania dynamicznej reakcji materiału na falę uderzeniową. Stwierdzono, że dynamiczne moduły określające tę reakcję są funkcją dwóch czynników : współczynnika nieliniowości sprężystej materiału i amplitudy skoku pierwszych  pochodnych względem czasu  odkształceń  na powierzchni nieciągłości propagującej się jako fala uderzeniowa. Zaproponowano zastosowanie metody akustycznej do wyznaczenia chwilowej wartości modułu sprężystości materiału w funkcji łącznego działania tych dwóch czynników.

 

KOWALEWSKI T.A., KOSIŃSKI W., KOMPENHANS J.

Euromech 406 Colloquium.

Book of Abstracts.

Warszawa 1999 s. 255.

Prace IPPT    4/1999.

 

APPLICATION Photoacoustics Methods for Gyrotropic Media.

Praca zbiorowa pod red. J.Ranachowski.

Warszawa 1999 s. 10.

Prace IPPT    1/1999.

 

WÓJCIK Janusz

Transport energii w polu fali ultradźwiękowej.

(Praca habilitacyjna).

Warszawa 1999 s. 63.

Prace IPPT    2/1999.

 

   Podstawą opisu są równania transportu masy, pędu i energii wewnętrznej ośrodka stratnego. Równania te zapisano w przybliżeniu potencjalnym ( v = DF,  D ´ v=0, v - wektor pola prędkości,  F-działanie na jednostkę masy (potencjał akustyczny). Jest to właściwe przybliżenie do opisu podłużnych, mechanicznych (akustycznych) zaburzeń ośrodka. Zaburzenia poprzeczne (wiry w płynie) traktowane są tu ( ze względu na sposób wzbudzania zaburzenia) jako efekty wtórne i poza szczególnym przypadkiem nie są uwzględniane w opisie. Powstają one kosztem energii początkowo czysto potencjalnego przepływu. Rozwijają się i są podtrzymywane kosztem znikomej części energii dostarczanej do ośrodka za pośrednictwem modu potencjalnego. Równania Naviera-Stokesa stanowią tu modelowo ważny, jednak w zakresie opisu termo-lepkich strat, szczególny przypadek. Zastosowania ultradźwięków w medycynie, biologii, chemii wymagają rozważenia ogólniejszej klasy ośrodków, w której klasyczna lepkość, przejawiająca się klasycznie lepką absorpcją energii dźwięku (proporcjonalną do iloczynu kwadratu częstotliwości i współczynników lepkości) jest tylko szczególnym przypadkiem. W związku z powyższym i z założoną „okołoadiabatycznością” (okołoisoentropowością) przemiany, jakiej podlega ośrodek w rozdziale I zastosowano odpowiednio ogólną relację konstytutywną. Mianowicie, do opisu procesów prowadzących do dyssypacji energii mechanicznej zastosowano operator absorpcji wiążąc go z tak zwanymi słabosygnałowymi współczynnikami absorpcji  a(w) (w -częstotliwość), powszechnie używanymi w akustyce do opisu zaniku energii składowej Fourierowskiego zaburzenia. Związek ten, ważny dla tej pracy, jest szczegółowo dyskutowany w rozdziale IV. Przedstawiono dyskusje wpływu powyższych założeń na postać równania energii wewnętrznej (entropii). W związku z tym wskazano na znaczenie różnicy między ciśnieniem w założonej, porównawczej (isoentropowej) przemianie ośrodka i „prawdziwym” ciśnieniem w rzeczywistym ośrodku stratnym.

    Pozwoliło to na sformułowanie w rozdziale II metody ścisłego całkowania równania pędu. Uzyskane równanie jest uogólnieniem równania Bernoulliego na przypadek ośrodków stratnych i stanowi podstawę w pełni nieliniowego, potencjalnego opisu zaburzeń ośrodka stratnego, jest on omawiany w rozdziale VIII. Równania potencjału akustycznego i ciągłości, zostały sprowadzone do jednego nieliniowego równania falowego (z dokładnością do wyrazów rzędu trzeciego względem zaburzenia). Jednocześnie wyznaczono gęstość i prędkość dźwięku jako funkcję potencjału. Podano znane w literaturze przybliżenia otrzymanego równania.

   W rozdziale III przedstawiono, otrzymane na bazie równań transportu, równania zachowania energii całkowitej (w opisie potencjalnym) i energii dźwięku. Podano, nieznane w literaturze, wyprowadzenie na bazie równania propagacji, równania zachowania energii dźwięku. Wykazano, że ścisłe równanie może być przybliżone (po zastosowaniu wcześniej otrzymanych wyrażeń) do równania bilansu energii wynikającego z nieliniowego równania propagacji. Pozwala to na stwierdzenie, że mimo redukcji opisu zaburzeń ośrodka za pomocą równań transportu do jednego równania, zachowywana jest (niejawnie) konsystencja obu opisów.

   W rozdziale IV omówiono własności operatora absorpcji i wspomnianego wyżej współczynnika absorpcji. Pokazano, że słabosygnałowy współczynnik absorpcji jest wartością własną operatora absorpcji. Wynika stąd ważny wniosek, że operator absorpcji może być zrekonstruowany na podstawie pomiaru. Przykład takiej rekonstrukcji we współrzędnych przestrzennych dla ośrodka o absorpcji charakterystycznej dla tkanek miękkich i pewnych substancji biologicznych (odmiennej niż klasyczna) podano w dodatku A. Podstawowe znaczenie dla tej i następnych części pracy ma analiza równania dyspersyjnego (opis zlinearyzowany) i kwazidyspersyjnego (nieliniowy opis zaburzeń).

 

   Niektóre wyniki tej analizy, bardziej szczegółowo przedstawione w pracy [16], pozwoliły, między innymi, na znaczące uproszczenie, jednak z zachowaniem dokładności, tak zwanego „Klasycznego równania akustyki” (równanie Kuznietzowa). Dotychczas stosowane metody miały charakter heurystyczny (lub przybliżony, asymptotyczny). W ten sposób niektóre numeryczne modele nieliniowej propagacji uzyskały formalne uzasadnienie. W miejsce pojęcia „generacja harmonicznych” związki kwazidyspersyjne pozwalają wprowadzić pojęcie „generacja overtonów” jako bardziej odpowiednie dla fizykalnego opisu powstawania i deformacji widma Fouriera zaburzenia w nieliniowym opisie propagacji.

   Najważniejszy wynik tej pracy dotyczący zjawiska absorpcji energii dźwięku przedstawiono w rozdziale V. Wykazano, że liniowym i nieliniowym opisie propagacji wzory opisujące gęstość mocy źródeł ciepła generowanego w ośrodku stratnym przez dźwięk mają identyczną postać formalną, to znaczy mają postać wartości średniej (oczekiwanej) operatora strat. Jest to konsekwencją zachowania energii w oddziaływaniach nieliniowych. Przy założonej dokładności opisu nieliniowego zjawisko absorpcji jest liniowe (operator absorpcji jest liniowy także w opisie ogólnym), zachodzi jednak w warunkach nieliniowej propagacji. Stąd liczbowe wartości i interpretacja fizyczna formalnie identycznych wzorów są różne w liniowym i nieliniowym opisie. Szczegóły podano we wnioskach. Otrzymane równoważności stanowią formalną podstawę nowych, prostszych i dokładniejszych metod wyznaczania wielkości związanych z absorpcją lub charakteryzujących pole akustyczne. Przykłady oprócz wspomnianej gęstości mocy źródeł ciepła, podano w rozdziale VII. W rozdziale V wskazano też na konieczność odróżnienia, w przypadku ośrodka stratnego, pojęcia (ogólniejszego) energii zaburzenia potencjalnego od pojęcia energii akustycznej, chociaż obie wielkości definiowane są tym samym wzorem.

   W rozdziale VI przeprowadzono faktoryzację otrzymanych równań w bazie funkcji Fouriera.  Zastosowano reprezentację ciągłą i dyskretną. Procedura ta pozwala na bardziej szczegółową interpretację otrzymanych rezultatów oraz wskazuje konkretną metodę wyznaczania (pomiaru) wartości średniej operatora absorpcji.

   Część tematów z rozdziału VIII (Dyskusja i Wnioski) wskazano wyżej. Dodatkowo określono w ramach potencjalnego opisu ośrodka stratnego tak zwane „przybliżenie akustyczne”. Pojawia się ono w wyniku pominięcia w równaniu ewolucji potencjału wyrazu sprzęgającego to równanie z równaniem entropii (przewodnictwa cieplnego). W ten sposób opis modu potencjalnego ulega rozkładowi na niezależny od termicznego mod akustyczny i ewoluujący kosztem jego energii mod termiczny (w pełnym opisie wskutek sprzężenia obu modów dźwięk może być wzbudzony przez mod termiczny, na przykład przez zadany początkowy rozkład temperatury). Z dyskusji wynika, że jedynie w ramach przybliżenia akustycznego założenie okresowej odpowiedzi ośrodka na okresowe pobudzenie (o okresowości adekwatnej do okresowości pobudzenia) jest dobrze uzasadnione. Zwrócono uwagę na dodatkowe zjawiska, które mogą być opisane (w pewnym zakresie) przez  w pełni nieliniowy opis potencjalny.

W dodatku C, drugi niezmiennik tensora szybkości deformacji dla ośrodka klasycznie lepkiego wyrażono za pomocą zmiennych akustycznych.

 

BUCZKOWSKI Ryszard

Statistical Modelling of  Rough Surfaces and Finite Element Contact Analysis.

(Praca habilitacyjna).

Warszawa 1999 s. 119.

Prace IPPT    3/1999.

 

   In the present work statistical aspects of the micromechanics of normal and tangential models between metallic rough surfaces are described. A detailed statistical analysis of rough surfaces is performed in terms of asperity (peak or summit) didtribution and the distribution of curvature at the asperities. A random surface model of asperities with the Gaussian height distribution combined with mechanical description of a single peak based on the Hertz theory coupled with the Mindlin friction theory is investigated. The complete description of anisotropic random surfaces is restricted here to strongly rough surfaces; for such surfaces the summits are represented by highly eccentric elliptic paraboloids having their semimajor axes oriented in the direction of the grain. \some of the limitations of early contact models  have been successively overcome by more generalized model in order to incorporate the deformation of asperities to be assumed elasto-plastic.

   Because the 20-node solid element of serendipity family does not fulfil the physical contact requirements properly (the equivalent nodal forces include negative values) an original 21-node three-dimensional transient element for contact problem was developed.

   The quadratic line and plane zero-thickness diagonal joint elements obtained by Lobatto integration scheme have been implemented for simulation of the displacement discontinuity at the contact surface (separation, slip along the interface).

   Essentially most of the study is devoted to the three-dimensional contact analysis taking into account the anisotropic properties between two contacting bodies in presence of the unilateral contac conditions and non-linear friction coefficients in both the principal tangential directions.

   The statistical contact algorithms have been coded into both workstation Sun Ultra 1 and supercomputer SGI Power Challenge XL finite element programs for static 2D- and 3D-dimensional elast-plastic contact analysis. Some exemples have been selected to demonstrate applicability of the proposed method.

 

REJMUND Feliks

Metody akustyczne; Badania dynamiki wybranych procesów fizykochemicznych

 ośrodkach materialnych.

(Praca habilitacyjna).

Warszawa 1999 s. 75.

Prace IPPT    6/1999

 

   Praca zawiera  opis i analizę zarówno wyników przeprowadzonych badań eksperymentalnych, głównie metodami akustycznymi , jak również  charakterystyk przebiegu w czasie procesów fizykochemicznych w strukturalnych ośrodkach materialnych pod działaniem naprężeń  mechanicznych, termomechanicznych, potencjałów chemicznych bądź sił pola grawitacyjnego. Wybranymi ośrodkami materialnymi, na przykładzie których wykazano w pracy efektywność eksperymentalnych, akustycznych i mechanicznych metod wyznaczania parametrów charakteryzujących dynamikę procesów zachodzących w ośrodku i mających zasadniczy wpływ na własności fizyczne i mechaniczne były :

   - ceramika polkrystaliczna, materiał wielofazowy, w którym procesy wzrostu pęknięć w obszarze podkrytycznych obciążeń mają zasadniczy wpływ na „czas życia”;

   - kryształy azotanu amonu posiadające pięć stabilnych konfiguracji atomów w sieci krystalicznej w zakresie temperatury (-18 -170 C 0);

   - nieuporządkowana struktura piany wytwarzana z cieczy o zróżnicowanych własnościach fizycznych.

Informacje o zachodzących procesach były zbierane najczęściej w postaci standardowych parametrów emisji akustycznej oraz próbkowanych sygnałów akustycznych i opracowywane numerycznie. Generacja sygnałów akustycznych podczas zachodzących procesów jest zjawiskiem występującym w warunkach codziennych, a metody rejestracji i ilościowej analizy zjawiska emisji sygnałów akustycznych (akustycznej emisji, AE) znajdują się w obszarze zainteresowań nauk fizyko-chemicznych i technicznych. Sygnały AE mają złożoną-zmienną w czasie i widmie częstotliwościowym charakterystykę a analiza tych sygnałów, pozwala określić korelacje z własnościami ośrodka, i procesami zachodzącymi w ośrodku.

   Zbudowane stanowiska do badań eksperymentalnych, metody badań i sposoby analizy danych eksperymentalnych zamieszczone w pracy stanowią nowy i oryginalny wkład w dziedzinie badań własności ośrodków strukturalnych i przebiegu procesów.

 

GLINICKI Antoni M.

Mechanizmy kruchości i trwałość kompozytów cementowych z włóknami szklanymi.

(Praca habilitacyjna).

Warszawa 1999 s. 269.

Prace IPPT    11/1999.

 

   The thesis presents test results of brittleness and strength of glass fibre reinforced cement composites (GRC) as well as the experimental methods appropriate to study these properties. The objective of the investigation was to study the relationship between components of composites and the flexural toughness and the flexural strength. The durability was defined as a sustainability of the toughness and the strength in time.

   The range of tests covered portland cement composites modified using pozzolanic additivies such high  reactivity metakaolin, diatomite and silica fume, as well as an acrylic polymer additive. The GRC samples were manufactured using the spray-up technique, 44 material compositions in total.

   The experimental tests were performed on GCR samples, both before and after accelerated ageing that corresponded approximately to 30 years of natural weathering. The following properties of GRC were experimentally determined the flexural toughness, the impact resistance, the flexural strength and the deformation capacity, as well as the elastic modulus. The influence of the pozzolanic additives , the polymer additive and the type of fibre on the standard  measures of toughness of aged and unaged materials was analysed. The impact resistance measurements were performed using an original plate impact test method. Microstructural features of the matrices modified with the additives were studied using the XRD method and the SEM/EDX method. An original method was developed for studying the interface properties between the cement matrix and the glass filaments, i.e. a SEM-based push-out method.

   The results revealed a strong influence of metakaolin and diatomite additives on the long term flexural toughness and the deformation capacity of GRC composites. The remarkable influence of  metakaolin and acrylic polymer on the long term impact resistance was also noted. Elementary fracture mechanisms were revealed and correlated to the microstructural features  of cement paste in the vicinity of glasss fibres. A relationship between the microstructure and the long-term properties of GRC was established using the interface data obtained on single fibre push-out tests. A new proposal of a deformability calculation model of GRC composites was presented, including the components and microstructural properties of fibre-matrix interface. The interaction of glass fibre with cement matrix is mainly frictional and a controlled decrease of the frictional bond can be beneficial for increasing the long term toughness of the composites.

 

NGUYEN Huu Viem

Sprzężenia termomechaniczne w procesach dużych odkształceń sprężysto-plastycznych metali.

(Praca habilitacyjna).

Warszawa 1999 s.  116.

Prace IPPT    10/1999.

 

Tematyka pracy dotyczy problemów sprzężeń termomechanicznych w sprężysto-plastycznych deformacjach metali. W tym celu rozwinięto termomechaniczny model ciała metalicznego sprężysto-plastycznego w zakresie skończonych deformacji, w warunkach dużych ciśnień, który zastosowano w wybranych zagadnieniach dynamicznych.

   Duże ciśnienie pociąga ze sobą następujące dodatkowe efekty. Po pierwsze, nie tylko plastyczne odkształcenia są skończone, lecz również i sprężyste. Uwzględniono przy tym typowe zachowanie metali: sprężyste odkształcenia postaciowe pozostają małe dla dowolnych warunków obciążenia, podczas gdy zmiany dylatacji mogą być znaczne. Po drugie, właściwości materiałów zależą od ciśnienia, co zwiększa trudności przy doświadczalnym wyznaczaniu ich parametrów. Poza tym duże ciśnienie może powodować zmiany strukturalne materiałów. Takiego rodzaju procesy są coraz częściej spotykane w obróbce metali: formowanie materiału przy pomocy wybuchu, tłoczeniu metali itp.

   Opis zachowania się materiału w powyżej opisanych warunkach rozwinięto, wykorzystując metodykę Mandela i przy przyjęciu logarytmicznej miary odkształcenia sprężystego, która pozwala w sposób prosty wydzielić część postaciową odkształcenia sprężystego i w konsekwencji w dalszych rozważaniach pomijać człony wyższego rzędu. Ujęto w ten sposób hydrodynamiczną teorię metali (ważną w zakresie wysokich ciśnień) i teorię plastyczności w jednolite ramy teoretyczne.

   W drugiej części pracy, wyprowadzone równania konstytutywne zostały zastosowane w wybranych zagadnieniach dynamicznych. Przedstawiono badania ruchu nieciągłości drugiego rzędu (fal przyśpieszenia) w nieskończonej przestrzeni. Znaleziono wartości główne tensora akustycznego. Przeprowadzono analizę sprzężonych fal prostych w cienkościennej rurze. Pokazano wpływ tensora spinu plastycznego na trajektorię naprężeń i prędkości fal wolnych prostych. Następnie przedstawiono rezultaty testów na proste ścinanie blach metalowych w szerokim zakresie obciążenia. Sformułowano zagadnienie początkowo brzegowe dla warunków identycznych jak w doświadczeniu, uwzględniając duże deformacje. Dla przypadku liniowego wzmocnienia kinematycznego znaleziono rozwiązanie analityczne. Przeprowadzono analizę numeryczną metodą elementów skończonych dla wzmocnienia izotropowo-kinematycznego i porównano wyniki z danymi doświadczalnymi.