1.
DOLIŃSKI
Krzysztof - Importance Sampling Techniques in Reliability Calculation.
- Warszawa 1988 s. 33.
- Prace IPPT 37/1988.
2.
KOTULSKI
Zbigniew - Equations
for the characteristic Functional and Moments of the Complex Stochastic
Evolutions. - Warszawa
1988 s. 20. - Prace
IPPT 38/1988.
3.
KAZIMIERCZYK
Piotr - Correction
Formulas for Estimators of Drift Parameters of an Ito Equation.
- Warszawa
1988 s. 37. - Prace
IPPT 39/1988.
4.
NASALSKI
Wojciech - Nonspecular
Reflection Phenomena at Linear Dielectric Interfaces. - Warszawa
1988 s. 35. - Praca
IPPT 48/1988.
5.
SŁAWIANOWSKI
Jan J. - Generally-covariant
Field Theories and Space-time as a Micromorphic Continuum. - Warszawa
1988 s. 92. - Prace
IPPT 51/1988.
6.
BOGACZ
Roman, IRRETIER Horst, SZOLC Tomasz - Transient
Vibration Analysis of a continuous Model of a Turbogenerator Rotor Shaft System
Using Torsional Elastic Waves. - Warszawa
1988 s. 33. - Prace
IPPT 53/1988.
7.
RICHTER
Lutosława - Wpływ
liczebności zbioru słownikowego i długości haseł na wyniki wizualnego
rozpoznawania mowy. - Warszawa
1988 s. 24. - Prace
IPPT 1/1988.
8.
IMIOŁCZYK
Janusz, KUBZDELA Henryk - Wzorcowe
spektrogramy binarne jako podstawa automatycznego rozpoznawania głosów.
- Warszawa 1988 s. 20.
- Prace IPPT 2/1988.
9.
DANICKI
Eugeniusz - Analiza
wąskopasmowych przetworników dyspersyjnych za pomocą macierzy rozpraszania
dla periodycznych elektrod. - Warszawa 1988 s. 23.
- Prace IPPT 3/1988.
10.
CIARKOWSKI
Ryszard, DEMENKO Grażyna - Skalowanie
wielowymiarowe i jego zastosowania w fonetyce. - Warszawa
1988 s. 62. - Prace
IPPT 4/1988.
11.
GADAJ
S. Paweł, OLIFERUK Wiera, PIECZYSKA Elżbieta - Emisja
akustyczna podczas deformacji plastycznej stali węglowej. - Warszawa
1988 s. 15. - Prace
IPPT 5/1988.
12.
BOGACZ
Roman, IMIEŁOWSKI Szymon - Stateczność
kolumn ze zlokalizowaną nieciągłością przemieszczeń obciążonych siłą
cyrkulacyjną. - Warszawa 1988 s. 16.
- Prace IPPT 6/1988.
13.
FRĄCKOWIAK
Jan Krzysztof - Zagadnienie
odwrotne rozpoznawania kształtu obiektu doskonale przewodzącego.
- Warszawa 1988 s. 27.
- Prace IPPT 7/1988.
14.
MOTYLEWSKI
Jerzy, ZMIERCZAK Tomasz, KRAWCZYK Kazimierz - Optymalizowanie
akustycznie przegrody i systemy instalacyjne w budynkach mieszkalnych - aktualne
kierunki rozwoju. - Warszawa
1988 s. 44. - Prace
IPPT 8/1988.
- NASALSKI
Wojciech - Macierz
rozpraszania dla skokowych nieciągłości falowodów planarnych.
- Warszawa
1988 s. 25. - Prace
IPPT 9/1988.
15.
GAMBIN
Wiktor - Plastyczność
a obrót sieci w kryształach. - (Praca habilitacyjna). - Warszawa
1988 s. 145. - Prace
IPPT 10/1988.
16.
KOWALSKA
Zofia - Komputerowa
metoda formułowania równań ruchu przestrzennych mechanizmów aktywnych.
- Warszawa
1988 s. 31. - Prace
IPPT 11/1988.
17.
SIEMIASZKO
Andrzej - Analiza
stateczności procesu przystosowania się płaskich konstrukcji prętowych.
- (Praca
doktorska). - Warszawa
1988 s. 173. - Prace
IPPT 12/1988.
18.
KUBZDELA
Henryk - Próby
klasyfikacji dwuelementowych fragmentów w obrazie binarnym mowy opartym na pojęciu
funkcji wagi widma. - Warszawa 1988 s. 31.
- Prace IPPT 13/1988.
19.
DOMAGAŁA
Piotr - Redukcja
parametrów LPC dla celów rozpoznawania segmentalnego mowy polskiej.
- Warszawa
1988 s. 34. - Prace
IPPT 14/1988.
20.
MIELNICZUK
Janusz - Mechanika
plastycznych porowatych spieków metali. - (Praca
habilitacyjna). - Warszawa
1988 s. 91. - Prace
IPPT 15/1988.
21.
DZIARNOWSKI
Zbigniew, KRZEMIŃSKI Jerzy - Wpływ
struktury granic ziaren na nukleaację mikroszczelin w metalach.
- Warszawa
1988 s. 35. - Prace
IPPT 16/1988.
22.
KAZIMIERCZYK
Piotr - Identyfikacja
parametryczna układów dynamicznych opisywanych procesami Markowa.
- (Praca
doktorska). - Warszawa
1988 s. 17/1988.
23.
DANICKI
Eugeniusz, CZERWIŃSKA Teresa - Parametry
AFP w wybranych kryształach piezoelektrycznych. - Warszawa
1988 s. 85. - Prace
IPPT 18/1988.
24.
BRAHMER-KACPRZYŃSKA
Anna, FRĄCKOWIAK Jan K. - Dyspleje
plazmowe - aktualny stan badań. - Warszawa
1988 s. 35. - Prace
IPPT 19/1988.
25.
NOWIŃSKA
Anna - Sformułowanie
ogólnego problemu początkowo-brzegowego modelującego próbę uderzenia o
sztywną przegrodę. - Warszawa 1988 s. 25.
- Prace IPPT 20/1988.
26.
DOMAGAŁA
Piotr - Wielowymiarowa
statystyczna analiza parametrów LPC segmentów fonetycznych w typowych połączeniach.
- Warszawa 1988 s. 36.
- Prace IPPT 21/1988.
27.
RUDOWSKI
Jerzy - Przejście
od symetrycznych drgań okresowych do ruchu chaotycznego w nieliniowym
oscylatorze. - Warszawa
1988 s. 20. - Prace
IPPT 22/1988.
28.
PIETRZYK
Marek - Algorytm
Cholesky`ego w języku Pascal z wyznaczeniem wskaźnika uwarunkowania macierzy.
- Warszawa
1988 s. 32. - Prace
IPPT 23/1988.
29.
ŁOBACZ
Piotra, CIARKOWSKI Ryszard - Klasyfikacja
fonemów polskich na podstawie skalowania wielowymiarowego. - Warszawa
1988 s. 39. - Prace
IPPT 24/1988.
30.
GAJEWSKI
Krzysztof, RADZISZEWSKI Bogusław - O
obszarach stabilności i ich wyznaczaniu. - Warszawa
1988 s. 15. - Prace
IPPT 25/1988.
31.
WOLNA
Małgorzata - Warstwy
antyrefleksyjne na szkle w energetyce słonecznej. - Warszawa
1988 s. 27. - Prace
IPPT 27/1988.
32.
ATAMANIUK
Barbara, ZAWISTOWSKI Jacek - Metody
singularnej perturbacji w fizyce plazmy. - Warszawa
1988 s. 24. - Prace
IPPT 26/1988.
33.
JASSEM
Wiktor, DEMENKO Grażyna - Transkrypcja
fonetyczna dla potrzeb akustyki mowy i jej implementacja na drukarce mozaikowej.
- Warszawa
1988 s. 53. - Prace
IPPT 28/1988.
34.
SZCZEPIŃSKI
Wojciech - Analiza
pól tolerancji dokładności pozycjonowania manipulatorów. -
Warszawa
1988 s. 64. - Prace
IPPT 29/1988.
35.
DZIANKOWSKI
Zygmunt - Pomiar
przemieszczeń za pomocą fotografii plamkowej ; analiza błędów pomiaru.
- Warszawa
1988 s. 30/1988.
- Prace
IPPT 30/1988.
36.
KUNERT
Krzysztof A. - Drugorzędowe
reakcje chemiczne w sieciowanym polietylenie i polipropylenie.
- Warszawa
1988 s. 13. - Prace
IPPT 31/1988.
37.
BRAHMER-KACPRZYŃSKA
Anna - Metody
rezonansowe w problemach rozpraszania fal ; zagadnienia proste i odwrotne.
- Warszawa
1988 s. 20. - Prace
IPPT 32/1988.
38.
KOŚĆ
Michał, WASIAK Andrzej - Urządzenie
do badania dwuwymiarowych rozkładów intensywności na dyfraktogramach.
- Warszawa 1988 s. 15.
- Prace IPPT 33/1988.
39.
SZYMAŃSKI
Zygmunt - Badania
spektroskopowe plazmy CWO. - Warszawa 1988 s. 32.
- Prace IPPT 34/1988.
40.
SAJKIEWICZ
Paweł, WASIAK Andrzej - Aproksymacyjna
metoda wyznaczania orientacji płaszczyzn krystalograficznych.
- Warszawa 1988 s. 30.
- Prace IPPT 35/1988.
- POWAŁOWSKI Tadeusz - Ultradźwiękowe
metody wyznaczania parametrów hemodynamicznych układu naczyniowego pod kątem
diagnostyki tętnic szyjnych. - (Praca
habilitacyjna). - Warszawa
1988 s. 112. - Prace
IPPT 36/1988.
41.
ZIABICKI
Andrzej - Automatyczne
porządkowanie łańcuchów alfanumerycznych według różnych alfabetów i
zasad porządkowania. - Warszawa 1988 s. 59.
- Prace IPPT 40/1988.
42.
ZIABICKI
Andrzej, ZIABICKI Jacek - Symboliczne
operacje na sumach i szeregach potęgowych Cz.
I Metody i algorytmy.
- Warszawa 1988 s. 36.
- Prace IPPT 41/1988.
43.
KOMPUTEROWE
modelowanie percepcji i rozumowania. II. Pod red. L. Chmielewskiego, W. Kosińskiego.
- Warszawa
1988 s. 95. - Prace
IPPT 42/1988.
44.
DEMENKO
Grażyna, JASSEM Wiktor, KRZYŚKO Mirosław - Klasyfikacja
podstawowych wzorców intonacyjnych z zastosowaniem funkcji dyskryminacyjnych.
- Warszawa 1988 s. 37.
- Prace IPPT 43/1988.
45.
GIERULSKI
Wacław, SENDER Zbigniew, WÓJCIK Stanisław, BARWICKI Andrzej, PŁONECKI
Leszek, CENDROWICZ Julian - Elementy
modelu komputerowego mikroprocesorowego sterowania koparką. -
Warszawa
1988 s. 131. - Prace
IPPT 44/1988.
46.
DIETRICH
Lech, TRĄMPCZYŃSKI Wiesław - Doświadczalne
metody wyznaczania parć ośrodków sypkich w silosach. - Warszawa
1988 s. 119. - Prace
IPPT 45/1988.
47.
SKŁODOWSKI
Marek - Podstawy
mechaniki pękania skał i prognozowania tąpań. - Warszawa
1988 s. 88. - Prace
IPPT 46/1988.
48.
MORACZEWSKI
Krzysztof - Rozwiązanie
zagadnienia typu Daniłowskiej dla półprzestrzeni sprężystej z ruchomym
brzegiem. - Warszawa
1988 s. 48. - Prace
IPPT 47/1988.
49.
ŻUCHOWSKI
Krzysztof - Warunki
stabilności dla warstw podwójnych w plazmie w opisie hydrodynamicznym i
kinetycznym. - Warszawa
1988 s. 19. - Prace
IPPT 49/1988.
50.
ATAMANIUK
Barbara - Ciągła
grupa przekształceń dla wieloskładnikowego modelu plazmy Vłasowa-Poissona-Ampera.
- Warszawa
1988 s. 15. - Prace
IPPT 50/1988.
51.
STANISŁAW
Wojciech, KŁOSOWICZ Marek, NADOLSKI Władysław - Analiza
nieliniowych drgań smukłej belki lepkosprężystej swobodnie podpartej przy
wykorzystaniu czterech metod. - Warszawa
1988 s. 45. - Prace
IPPT 52/1988.
52.
SZCZEPIŃSKI
Wojciech - Analiza
dokładności pozycjonowania manipulatorów robotów o ruchach przestrzennych.
- Warszawa
1988 s. 48. - Prace
IPPT 54/1988.
53.
MIASTKOWSKI
Józef, SZCZEBIOT Ryszard - Nośność
graniczna prętów o przekroju kwadratowym z szeregiem karbów kołowych.
- Warszawa 1988 s. 30.
- Prace IPPT 55/1988.
54. BERTRAND Jerzy, LIBRANT Zdzisław, RANACHOWSKI Jerzy - Uwarunkowania eksploatacyjne i dobór tworzyw ceramicznych dla kranów czerpalnych. - Warszawa 1988 s. 57. - Prace IPPT 56/1988.
The importance
sampling techniques have recently raised much attention among scientists working
on the development and application of the calculation methods in reliability
analysis of structures and structural systems.
These wellknown variance reduction simulation techniques allow to combine the
advantages of the Monte Carlo method and of the first order approximation that
are still alternatively used in reliability analysis. Using the design point (b
- point) as the center of an importance sampling probability distribution the
sample size reduces drastically and the usual statistical assessment of the
approximation error holds good. In the paper the importance sampling
distribution parameters that assure the estimator of the failure probability to
be most efficient are discussed and given in an approximate form which involves
the curvatures of the limit condition in the b
- point. The numerical effort for two sampling methods is examined. It is shown
that several dozen samples can be sufficient to estimate even very small
probabilities of failure.
In
the paper the method of constructing the equations for characteristic functional
and the moments developed in ref. [ 7 ] is extended to the case of complex
Hilbert space valued stochastic processes.
In
this paper we consider the use of maximum likelihood estimators
(MLE) in the situation,
where
the data come from a „smooth” dynamical system which is approximated by an
Ito equation. It is well known that in such situation correction terms may
appear already in the equation (see [ 1 ]). Independently of this fact (in
particular also when a correction term of a drift coefficient is vanishing) in
most cases additional correction of formulas for estimators of parameters of
equation are necessary. We prove the appropriate convergence theorem concerning
two types of integrals appearing in the formulas of MLE and derive form of
correction terms in the case when the parameters enter drift term linearly. The
importance of the correction under consideration (not discovered till now by
authors studying such estimators) in underlined by an example in which the
neglection of correction terms leads to an infinite relative error of
estimation. This theoretically established fact is also observed on the basis of
numerical simulation (what enlights some of earlier numerical experiences
described in literature).
The
geometrical interpretation of the Gaussian beam deformations under reflection at
a linear dielectric interface is revised. It is proved that besides the four
known geometrical effects, namely, the lateral, focal and angular shifts and the
beam waist modification, two others: reflectance and propagation nonspecular
modifications exist and that all of them are necessary in complete description
of the deformed beam. The amplitude-based and intensity-based definitions of the
modified reflection coefficient are given and substantial differences between
them and the Fresnel reflectance are shown. Analytical expressions for all the
nospecular effects as well as for interrelations among them are derived and an
accurate numerical procedure of their evaluation is discussed.
We
deal with first-order variational principles for the field of linear co-frames
in an n-dimensional manifold. We formulate a certain class of models with
Lagrangians invariant both under the group of diffeomorphisms and under the
matrix group GL(n,IR) acting in a natural way on linear frames. This internal
GL(n,IR)- symmetry is the main difference between models presented here and
relativistic theories of micromorphic continua or metric-telepparallel theories
of gravitation (including the conventional Einstein theory). The latter theories
are invariant only under the Lorentz subgroup S0(1,n-1,IR) acting globally in
the general case and locally in Einstein theory. We show that from some point
of view the restriction of the internal group GL(n,IR) to S) (1,n-1,IR)
is artificial.
We give some heuristic arguments which seem to support the hypothesis
that perhaps the presented
formalism is a promising way towards a geometric theory of fundamental
interactions (a new description of gravitation or some kind of a unified field
theory). Our variational principles can be easily generalized to systems of m
convector fields with m >
n, i. e., to covector fields with higher-dimensional internal
isotopic space.
We present simple examples of rigorous solutions of our field equations.
There exists a link between these solutions and group-theoretical structures in
manifolds. Every field of linear frames
whose „legs” span a semisimple Lie algebra, is a solution. The manifold then
becomes a homogeneous space of a freely acting semisimple Lie groups. Such
solutions play in our model the same role as the flat-space solutions in
Einstein theory and in metric-teleparallel theories of gravitation. Roughly
speaking, they are „homogeneous vacuums”, i.e., classical ground states of
our model. Trivial central extensions of semisimple Lie groups give rise to
another class of natural solutions („homogeneous-developing vacuums”).
Preliminary discussion of isotropic solutions is presented. We formulate
the general procedure of the search for isotropic solution with a factorized dependence on variables t, r. The
time-dependence is exponential and the resulting pseudo-Riemann of structure is
stationary although non-static. It is interesting that the normal-hyperbolic
signature is not a priori assumed (introduced „by hands”). It is a property
of the most natural solutions of our field equations. Roughly speaking, the
signature is implied by differential equations. There are certain similarities
between models presented here and nonlinear models of electrodynamics due to
Born, Infeld and Mie.
In
the paper the one-dimensional elastic wave propagation theory is applied in
order to investigate transient torsional vibrations of the steam turbogenerator
rotor shaft system due to high speed reclosing of the electric network. The
considerations are performed by means of a continuous model in the form of
stepped shaft. This model consists of torsionally deformable cylindrical elastic
elements with continuously distributed parameters. However, the excitating
electromagnetic torgue is uniformly distributed along the elastic element
representing the generator rotor. Wave solutions of motion equations are used in
order to determine dynamic torsional elastic moments and angular velocities in
cross-sections of the turbine shafts. Examplary numerical results are presented
in the form of graphs.
Pięć osób z
uszkodzeniami słuchu przeprowadziło odczyty spektrogramów, sporządzonych
przy pomocy minikomputera MERA 303. Spektrogramy zawierały wyrazy izolowane 1-,
2-, oraz 3-sylabowe, o najwyższej częstości subiektywnej w języku polskim.
Faza testowania została poprzedzona treningiem, w trakcie którego zapoznano
uczestników doświadczenia z wizualną reprezentacją cech
fonetyczno-akustycznych segmentów. Testy obejmowały zbiory słownikowe
zawierające od 5 do 50 wyrazów. Celem pracy było stwierdzenie, czy zachodzi
zależność pomiędzy rezultatami rozpoznawania wizualnego sygnału mowy a
liczebnością zbioru słownikowego oraz długością haseł.
Praca stanowi
kontynuację badań nad przydatnością spektrogramów binarnych wypowiedzi dla
celów automatycznego rozpoznawania głosów (por. [5]). Zasadniczym jej celem
było stwierdzenie, czy wzorcowy spektrogram binarny, utworzony w oparciu o
cztery wymówienia wyrazu przez dany głos jest dla tego głosu na tyle
reprezentatywny, by mógł służyć jako podstawa do jego identyfikacji.
Przeprowadzono kilka niezależnych prób rozpoznawania 10 głosów męskich,
wykorzystując w nich różne zestawy wzorców i testowanych obiektów. Uzyskane
wyniki stworzyły podstawę do szerszej oceny przyjętej metody.
Wprowadzono
model przetwornika międzypalczastego akustycznych fal powierzchniowych w
oparciu o macierz rozpraszania jednej elektrody periodycznego układu, położonego
na powierzchni podłoża piezoelektrycznego. Model opisuje własności
przetwornika w szerokim paśmie częstotliwości i uwzględnia odbicie AFP od
elektrod, pochodzenia elektrycznego. Obliczenia, przeprowadzone dla wąskopasmowych
filtrów dyspersyjnych wykazują, że odbicia AFP od elektrod przetworników
zniekształcają odpowiedź impulsową filtru nie tylko wskutek bezpośredniego
wpływu na jego charakterystykę, ale także poprzez zmianę admitancji
przetworników, zależną od częstotliwości.
Praca prezentuje
praktyczną implementację techniki skalowania wielowymiarowego w postaci
programu MDSCAL 5MS oraz przykłady zastosowania tej techniki w badaniach
fonetycznych. Pierwsze rozdziały poświęcono teoretycznym podstawom metod
skalowania, ze szczególnym uwzględnieniem najnowszych wersji realizujących je
programów. W dalszej części pracy przedstawiono pewne uwagi techniczne dotyczące
adaptacji programu MDSCAL 5MS dla komputera RIAD 32 oraz szczegółowy opis użytkowy
programu (struktura danych i sposób ich przygotowania). Podstawowe możliwości
programu zilustrowano przykładami opracowanymi na podstawie oryginalnych doświadczeń
percepcyjnych, pokazującymi metodykę wykorzystania programu dla obiektywnego
opracowywania wyników doświadczeń.
W pracy
przedstawiono wyniki badań emisji akustycznej otrzymane podczas rozciągania dwóch
rodzajów próbek wykonanych ze stali 45. W próbkach jednego z nich występowała
fizyczna granica plastyczności, natomiast próbki drugiego rodzaju granicy tej
nie wykazywały. Te dwa rodzaje próbek otrzymano w wyniku odpowiednich obróbek
powierzchniowych.
Stwierdzono, że intensywność emisji akustycznej jest
największa tam, gdzie jest największy stopień deformacji plastycznej.
Wykorzystując dane literaturowe otrzymane wyniki
przeanalizowano z punktu widzenia zjawisk dyslokacyjnych.
Praca zawiera
analizę wpływu podatności oraz położenia zlokalizowanej nieciągłości
przemieszczeń, spowodowanej utratą sztywności w kierunku prostopadłym do osi
kolumny, na wartość siły krytycznej stycznej do jej swobodnego końca.
Rezultaty uzyskane stosując metodę macierzy przeniesienia, co pozwoliło na
dyskusję analitycznej postaci rozwiązania. Zaobserwowano zjawisko skokowej
zmiany siły krytycznej spowodowane jakościową zmianą ukształtowania linii
charakterystycznych na płaszczyźnie częstość - obciążenie. Konfiguracje
linii charakterystycznych oraz zależność obciążenia krytycznego od położenia
nieciągłości przy zadanych wartościach podatności jak również obciążenie
krytyczne w funkcji podatności dla wybranych położeń przedstawiono w pracy w
postaci wykresów.
Przedstawiono
komputerową symulację eksperymentu rozpoznawania kształtu doskonale przewodzącej
kuli przy znajomości padającej na kulę płaskiej fali elektromagnetycznej
oraz pola rozproszonego. Posłużono się algorytmem rozwiązywania problemu
odwrotnego, podanym przez N.N. Bojarskiego - w przybliżeniu optyki fizycznej.
W pracy
przedstawiono, na podstawie dostępnych danych literaturowych, aktualne kierunki
badań związane z optymalizacją właściwości akustycznych przegród i systemów
instalacyjnych stosowanych w budynkach mieszkalnych.
W części dotyczącej przegród przytoczono podstawowe
zależności charakteryzujące właściwości tych przegród oraz mechanizmy
przenoszenia energii akustycznej między pomieszczeniami. Przedstawiono wpływ
przenoszenia bocznego na właściwości izolacyjne przegród oraz uproszczone
metody oceny ilościowej tego wpływu. Zwrócono uwagę, że niektóre sposoby
zabezpieczeń akustycznych budynków /likwidacja nieszczelności akustycznych/
prowadzą równocześnie do znacznego zmniejszenia zapotrzebowania
energetycznego budynku. W dziedzinie nowoczesnych opracowań przegród
stwierdzono zainteresowanie konstrukcjami lekkich układów wielowarstwowych i
szkieletowych. Szczególną uwagę zwraca się na sposób łączenia przegród i
elementów konstrukcyjnych budynku zapewniający minimalizację przenikania
energii akustycznej drogami bocznymi.
W zagadnieniach związanych z akustycznymi właściwościami
systemów instalacyjnych obserwuje się rozwój prac idących w kierunku obniżenia
aktywności wibroakustycznej urządzeń mechanicznych stanowiących pierwotne źródła
drgań i hałasu. Nadal jednak zachowują wagę zagadnienia wibroizolacji maszyn
i urządzeń oraz izolacji akustycznej pomieszczeń mieszczących te urządzenia.
Prowadzone są aktualne badania zmierzające do opracowania i wdrożenia
konstrukcji zapewniających niezaburzony przepływ powietrza w kanałach
wentylacyjnych i wody w sieci wodno-kanalizacyjnej.
Praca zawiera również wykaz publikacji związanych z
omawianymi zagadnieniami.
W pracy
przedstawiono podstawowe równania teorii rozpraszania pola elektromagnetycznego
na skokowych nieciągłościach falowodowych. Bezpośrednio z równań Maxwella
wyprowadzono zależności całkowe, będące rozszerzeniem zasady wzajemności
Lorentza. Wykazano ich analityczny związek z rodzajem obiektu rozpraszającego,
a w szczególnym przypadku nieciągłości skokowej z warunkami ciągłości składowych
stycznych pola w płaszczyźnie nieciągłości. Zdefiniowano pełną postać
macierzy rozpraszania z uwzględnieniem - oprócz modów prowadzonych - również
modów promieniowania i zanikających (z uwzględnieniem widma ciągłego
operatora osobliwego zagadnienia Sturma-Liouville`a). Wyprowadzono podstawowe
zależności określające własności macierzy rozpraszania, wskazano na ich
związek z równaniami Maxwella i zasygnalizowano sposób ich wykorzystania w
analizie zagadnień rozpraszania na nieciągłościach falowodowych.
W pracy
przedstawiono opis kryształów, które deformują się plastycznie na skutek
wewnętrznych poślizgów. Zdefiniowano i szczegółowo zbadano dwie klasy
kryształów: o niezależnych systemach poślizgu i całkowicie sprzężonych
systemach poślizgu. Wykazano, że budowa sieci krystalicznej i sposób sprzężenia
systemów poślizgu całkowicie określają postać związków konstytutywnych
wiążących plastyczną część gradientu prędkości ze stanem naprężenia.
Poprzez wprowadzenie do opisu trzech dodatkowych równań konstytutywnych dla składowych
spinu plastycznego otrzymano jawny opis obrotów sieci kryształu.
Prawo Schmida zastąpiono jego
gładką, kwadratową aproksymacją. Nowy warunek plastyczności szczegółowo
zbadano, a następnie porównano z wyjściowym kryterium.
Zarówno prawo Schmida jak i jego kwadratową
aproksymację uogólniono na warunki plastyczności, które uwzględniają sprężystą
anizotropię materiału. Sformułowano zamknięty układ równań teorii
plastycznie płynących kryształów.
Przeprowadzono szczegółową analizę zachowania się
dwuwymiarowych modeli rozciąganych monokryształów, ze szczególnym uwzględnieniem
wpływu obrotów sieci na proces plastycznego płynięcia.
Otrzymane wyniki porównano ze
znanymi z literatury.
Omówiono metodę
komputerowego formułowania równań ruchu przestrzennych mechanizmów aktywnych
opracowaną przez Y. Stepanenkę i M. Vukobratovica [ 1, 2 ]. Podano przykład
zastosowania programu komputerowego, w którym wykorzystano tę metodę, do
syntezy momentów napędowych realizujących zadany ruch manipulatora o czterech
obrotowych stopniach swobody.
Praca zawiera
propozycję metody pozwalającej na analizę wpływu nieliniowych efektów
geometrycznych i nieliniowego wzmocnienia materiału na przebieg procesów
przystosowania się konstrukcji sprężysto-plastycznych. Metoda polega na
analizie zmian mnożnika przystosowania wzdłuż najbardziej niekorzystnej ścieżki
deformacji plastycznych. Ścieżka ta wyznaczana jest za pomocą procedur
programowania liniowego, metodą krok po kroku, przy konfiguracyjnym sterowaniu
procesem.
Dla analizy stateczności
procesu przystosowania się płaskich konstrukcji prętowych zbudowano
uniwersalny program numeryczny SSDH.
Głównym zastosowaniem metody jest analiza bezpieczeństwa
konstrukcji sprężysto-plastycznych poddanych obciążeniom zmiennym z uwzględnieniem
efektów nieliniowych. W pracy przedstawiono również próbę sformułowania
problemu optymalnego projektowania konstrukcji z uwzględnieniem nieliniowości
geometrycznych. Duży nacisk położono na modelowanie zachowania się
konstrukcji podczas przystosowania się. Na podstawie szeregu przykładów
konstrukcji rozważono efekty, jakie wnoszą do procesów przystosowywania się
zmiany geometrii oraz poszczególne rodzaje wzmocnienia /kinematyczne i
izotropowe/ o charakterystykach liniowych i nieliniowych.
Dla sygnału
mowy pochodzącego z wypowiedzi 48 jednosylabowych wyrazów polskich o
strukturze CVD, zawierających najczęstsze w tym języku połączenia CV i VC
przeprowadzono próby klasyfikacji segmentów określonych jako dwuelementowe
fragmenty. Fragmentem nazwano parę wektorów o współrzędnych binarnych, wyrażających
określone cechy widmowe sygnału mowy uznane za ważne. Wektory te
charakteryzują sygnał mowy w dwóch momentach czasu odległych od siebie o około
23ms. Klasyfikację fragmentów przeprowadzono zgodnie z zasadą, według której
wszystkie fragmenty wchodzące w skład tej samej klasy są wzajemnie mniej
oddalone niż wynosi pewna założona odległość progowa. Klasyfikację
przeprowadzono dla trzech wartości odległości progowej. Dla 1023 fragmentów,
z jakich składał się badany materiał, uzyskano różne liczby klas zależne
od wartości odległości progowej. Wynosiły one: 167, 227,269. Określono
liczebności poszczególnych klas i dla każdej klasy według zasady MINIMAX
wyznaczono reprezentanta. Odległość elementu klasy najbardziej oddalonego od
jej reprezentanta przyjęto jako granicę przynależności do klasy obowiązującą
na etapie identyfikacji fragmentów. Określono przynależność poszczególnych
fragmentów badanego materiału do odpowiednich klas. Zbadano, z jakiego typu
fragmentów składają się różne realizacje samogłosek polskich. Zwrócono
uwagę na przydatność uzyskanych w wyniku przeprowadzonych badań informacji
dla automatycznego rozpoznawania mowy.
Fragmenty sygnału
mowy reprezentujące jednostki fonetyczne występujące w różnych otoczeniach
kontekstowych poddano analizie LPC 14 rzędu. Zbiór wektorów zbudowanych z 14
współczynników odbicia i wartości energii rezydualnej potraktowano jako
punkty w 15-wymiarowej przestrzeni.
Przestrzeń zredukowano do 9 wymiarów zachowując 90% własności przestrzeni
pierwotnej, co jak stwierdzono metodami analizy dyskryminacyjnej, jest wielkością
wystarczającą.
Wprowadza się
ulepszony model metalu przez przyjęcie przepuszczalności granic ziaren o
pomijalnie małej grubości oraz dwusoczewkowy kształt mikroszczelin tworzących
się na granicach między dwoma ziarnami. Do zmienionego modelu ciała
zastosowano teorię wakansyjną ze sprzężeniem obu mechanizmów
heterogenicznych nukleacji mikroszczelin oraz wpływem odkształcenia na energię
swobodną tworzenia wakansyjnych agregatów.
Praca dotyczy
identyfikacji parametrycznej dyfuzyjnych modeli opisujących realne układy
dynamiczne. Przez identyfikację parametryczną rozumie się proces dobierania
na podstawie obserwacji ewolucji stanu realnego układu takich wartości
parametrów modelu, przy których odpowiedzi modelu i odpowiedzi realnego układu
są sobie bliskie /w określonym sensie/. Duży nacisk położono na problem
wykorzystania danych realnych do identyfikacji. Ponieważ dane realne zazwyczaj
nie mają takich własności jak odpowiedzi układów wyidealizowanych /modeli
dyfuzyjnych/, identyfikacji parametrycznej nie utożsamia się z estymacją
parametrów modeli na postawie odpowiedzi modeli. Rozważono dwa typy estymatorów:
estymatory momentowe oraz największej wiarygodności. Pierwsze wykorzystują
wiele obserwacji, drugie - jedną, lecz bardzo długą obserwację. Udowodniono
dla nich twierdzenia o zbieżności tych estymatorów do tychże wartości
parametrów modelu, przy których generowana jest obserwowana odpowiedź modelu.
Oprócz tego wyprowadzono wzory dzięki którym w miejsce odpowiedzi modelu
dyfuzyjnego jako dane wstawione zostaną obserwacje stanu pomocniczego modelu,
które mają takie same własności, jak obserwacje układów realnych. Rozważono
szereg zastosowań wyłożonej teorii, związanych z opisanymi w literaturze
dyfuzyjnymi modelami układów drgających /liniowych i nieliniowych,
wymuszonych zewnętrznie i parametrycznie/ oraz modelem wzrostu szczeliny zmęczeniowej.
This
rapport contains the results of computations of acoustic field of SAW
propagating in some piezoelectric materials, for a given Euler angles. The
diagonal elements of a matrix of effective surface admittance are also
presented. They are given in graphic form as functions of a wave-number of
surface forces. All quantities are presented in SI system for angular frequency
of a wave equal to 1 s -
1. Numerical
program in FORTRAN is included at the end of the rapport.
Omówiono
podstawowe problemy fizyczne wiążące się z budową i funkcjonowaniem
elementarnej komórki wyładowawczej oraz składających się z takich komórek
panelowych dysplejów plazmowych /monitorów/. Dokonano przeglądu dostępnej
literatury przedmiotu, zwracając uwagę na aktualne kierunki, w jakich
prowadzone są na świecie badania nad dysplejami plazmowymi.
W pracy
przedstawiono sformułowanie problemu początkowo-brzegowego modelującego
eksperyment WHIFFINA [11] polegający na badaniu deformacji próbki
cylindrycznej po uderzeniu o sztywną przegrodę. W wyniku analizy tego
eksperymentu Taylor ( w pracy [10]) określił przybliżoną dynamiczną granicę
plastyczności na podstawie wymiarów próbki po deformacji. Sformułowanie
uwzględnia inercję radialną i złożony stan naprężenia, jak również
nie ogranicza wielkości przemieszczeń i odkształceń. Przyjęto
sztywno-lepkoplastyczny model materiału Perzyny. Przeprowadzono szczegółową
dyskusję warunków na froncie inicjującym deformację plastyczną.
Przedstawiono przykłady formułowania tych warunków w literaturze.
Wyprowadzono równania zgodności kinematycznej na tym froncie.
Przedmiotem
pracy jest klasyfikacja segmentów fonetycznych języka polskiego występujących
w typowych połączeniach. Poddano wielowymiarowej analizie statystycznej 25 typów
segmentów wypowiedzianych jednym głosem. Jako wektor cech został przyjęty ciąg
współczynników odbicia i wartość energii rezydualnej. Wartości te
obliczono metodą analizy LPC. Uzyskano 81% poprawnych klasyfikacji.
W pracy
przedstawiono rezultaty badań symulacyjnych modelu matematycznego wyboczonej
belki w okolicy rezonansu ultraharmonicznego rzędu 2. W pewnym zakresie
parametrów wymuszenia stwierdzono istnienie ruchu chaotycznego. Stwierdzono, że
w przypadku tym ruch chaotyczny powstaje na drodze kaskady bifurkacji typu
„period doubling” drgań symetrycznych „dużej” orbity. Wystąpienie
bifurkacji poprzedzone jest utratą symetrii drgań okresowych na skutek
pojawienia się parzystej składowej harmonicznej o częstości równej podwójnej
częstości siły wymuszającej.
W pracy opisano
szczegółowo pakiet procedur umożliwiających rozwiązywanie układów równań
liniowych z macierzą dodatnio określoną oraz szacowanie wartości wskaźnika
uwarunkowania. Programy są napisane w języku UCSD Pascal, dla mikrokomputera
Apple II plus. Układy równań rozwiązuje się korzystając z rozkładu
Cholesky`ego.
Głównym celem pracy jest zwrócenie
uwagi na znaczenie wskaźnika uwarunkowania macierzy, stanowiącej cenną
informację przy rozwiązywaniu układu równań liniowych oraz zaproponowanie
metody numerycznego wyznaczania jego wartości. Podane w pracy procedury
pozwalają również wyznaczyć wartość wskaźnika uwarunkowania dla dowolnej
macierzy trójkątnej.
Na podstawie dwóch
testów subiektywnego podobieństwa elementów segmentalnych mowy polskiej,
przeprowadzonych dla zbioru 3276 potrójnych bodźców zawierających polskie spółgłoski
oraz 20 potrójnych bodźców semantycznych umożliwiających porównanie
polskich samogłosek, dokonano psychologicznej klasyfikacji, oddzielnie zbioru
fonemów spółgłoskowych i samogłoskowych języka polskiego z zastosowaniem
metody wielowymiarowego skalowania w wersji Kruskala-Sheparda M5.
Dla spółgłosek uzyskano najlepszą interpretowalność
przy dwóch wymiarach, które pozwoliły na utworzenie czterech klas elementów.
Najsilniejszą cechą klasyfikacyjną jest obecność lub brak silnego szumu.
Percepcyjna klasyfikacja 5 samogłosek dała podział
według dwóch wymiarów: wysokości i przedniości.
Obszary stabilności
ruchów ustalonych układów mechanicznych można zdefiniować dwojako. Po
pierwsze, jako zbiór tych wartości początkowych, dla których rozwiązania równań
ruchu mają te same własności co rozwiązanie ustalone, którego stabilność
badamy. Po drugie, jako zbiór tych wartości początkowych, dla których rozwiązania
równań ruchu spełniają pewne warunki konieczne stabilności ruchu
ustalonego. W pracy podano definicje obu rodzajów obszarów stabilności w
przypadku ruchu dyskretnych układów mechanicznych z ciągłą zmianą parametrów
stanu i w przypadku badania stabilności układów z ciągło-skokowymi zmianami
parametrów stanu, np. układów z uderzeniami. Sformułowane i udowodnione w
pracy twierdzenia podają oszacowania pierwszego z wyżej wymienionych rodzajów
obszarów stabilności dla obu typów układów mechanicznych w przypadku
nieliniowych równań ruchu. Z technicznego punktu widzenia oszacowanie tych
obszarów ma znaczenie w badaniu stabilności ruchów manipulatorów, gdzie
trzeba stwierdzić, czy wszystkie możliwe do zrealizowania w przestrzeni
roboczej manipulatora ruchy są stabilne.
W pracy omówiono
problematykę wytwarzania na powierzchni szkła
warstw antyrefleksyjnych, które powodują zwiększenie transmisji
promieniowania w widzialnej części widma. Rozpatrzono ogólnie zjawisko
odbicia światła od powierzchni, antyrefleksyjne oddziaływanie cienkiej
warstwy wynikające zgodnie z zależnością Fresnela ze zmniejszonego w
stosunku do szkła współczynnika załamania warstwy powierzchniowej. Istotna
jest grubość warstwy, w której powstają zjawiska interferencyjne.
Przedstawiono dotychczas stosowane metody wytwarzania
powłok przeciwodblaskowych na szkle, które znalazły praktyczne zastosowanie.
Należy do nich zaliczyć: trawienie szkła kwasami, otrzymywanie substancji
powlekających z roztworów, a także kondensację substancji powlekających na
powierzchni szkła przez wyparowanie w próżni. Omówiono wady i zalety
poszczególnych metod.
Metody
wytwarzania powłok antyrefleksyjnych wykorzystywano do tej pory w układach
fotograficznych oraz w precyzyjnych przyrządach optycznych, gdzie w grę
wchodziły małe elementy optyczne. Nie były natomiast stosowane do dużych
powierzchni szklanych, które stosowane są w energetyce słonecznej. Do
wytwarzania powłok antyrefleksyjnych na dużych płytach szkła płaskiego
produkowanego w Polsce zaproponowano metodę trawienia kwasami jako metodę
najbardziej ekonomiczną w obecnych warunkach i możliwą do wdrożenia.
W pracy omówiono
pojęcie nieregularnego rozwinięcia asymptotycznego i jego zastosowanie do
nieliniowych problemów fizyki matematycznej. Przedstawiono dwie metody
otrzymywania takich rozwinięć:
metodę wielu skal i metodę redukcyjnej perturbacji. Wybór tych metod
podyktowany został ich prostotą i efektywnością w zastosowaniach do fizyki
plazmy.
W pracach z
zakresu akustyki mowy zachodzi często konieczność stosowania transkrypcji
fonetycznej. Jednak brak jest dotychczas określenia relacji między znakami
fonetycznymi i ich ciągami (transkrypcją) a sygnałem mowy z uwagi na podwójny
pseudo-paradoks ciągłości/nieciągłości oraz zmienności/inwariancji.
Przedstawiono wstępną próbę rozwiązania tego pseudoparadoksu oraz wstępną
i w znacznej mierze hipotetyczną próbę określenia relacji między
akustycznym sygnałem mowy a transkrypcją.
Zdefiniowano pod programem LETTRIX oraz CHI-WRITER
ponad 60 specjalnych znaków fonetycznych. Sporządzono odrębne kody i zbiory
znaków fonetycznych dla języka polskiego oraz kilku reprezentatywnych języków
o zasięgu międzynarodowym. W tekście niniejszej pracy używamy transkrypcji
pod edytorem CHI-WRITER, zaś w Tablicach wyprowadzamy je pod WORD-STAREM.
Przedstawiono próbki zastosowania opracowanego programu wykonane za pomocą
drukarki mozaikowej sterowanej z mikrokomputera typu PC XT.
Przedstawiono
trzy metody wyznaczania błędów pozycjonowania i orientacji manipulatorów o
ruchach płaskich. Dla każdego z możliwych położeń chwytaka manipulatora można
wyznaczyć pole, wewnątrz którego mieszczą się wszystkie wektory odchyleń
od położenia nominalnego w założeniu, że znane są skrajne dopuszczalne
odchylenia wszystkich par kinematycznych manipulatora. Przy jednoczesnym określaniu
odchyleń pozycjonowania i orientacji wyznacza się odpowiednią bryłę w trójwymiarowej
przestrzeni, w której dwie osie odpowiadają składowym odchylenia pozycji a
trzecia - odchylenie kąta orientacji. Przedstawiona analiza może być
zastosowana również do prostych manipulatorów o ruchu przestrzennym z jedną
parą obrotową o osi nie prostopadłej, ale równoległej do płaszczyzny ruchów
manipulatora.
W pracy został
przedstawiony sposób uzyskiwania pola przemieszczeń płaskiej próbki za pomocą
fotografii plamkowej. Z przeprowadzonych rozważań wynika, że pomiaru
przemieszczenia można dokonywać w szerokim zakresie uzależnionym od parametrów
aparatury pomiarowej /przykładowo podano zakres od 1,83 mm
do 125 mm/.
Przeprowadzono również analizę błędów metody pomiarowej określając błąd
pomiaru w granicach 2-7 %.
Wykrycie zgodnie
z teorią Kargina dwóch faz bezpostaciowych w usieciowanym chemicznie
polietylenie-UPE i polipropylenie-UPP oraz nieznanej dotąd krystalizacji w UPE,
jak również zasadnicza zależność wykrytych własności i cech
strukturalnych od rodzaju przykładanych oddziaływań pomiarowych, skłoniło
mnie do nakreślenia poniższych uwag.
Przedstawiono
przegląd metod rezonansowych teorii rozpraszania fal ze szczególnym uwzględnieniem
metody rozwinięć względem osobliwości /singularity expansions/ pod kątem
zastosowań do identyfikacji i klasyfikacji obiektów.
Przedstawiono
opis densytometru przeznaczonego do cyfrowych pomiarów dwuwymiarowych rozkładów
zaczernień na kliszach fotograficznych. W urządzeniu wykorzystano fabryczną
kamerę Micro d-cam sprzężoną z komputerem IBM PC. W celu zwiększenia
rozdzielczości w skali zaczernień, dokonano modyfikacji fabrycznych programów
sterujących kamerą, uzyskując możliwość rejestracji 256 poziomów
zaczernienia. Umocowanie kamery na ławie optycznej umożliwia zmiany
rozdzielczości geometrycznej. Opracowano program umożliwiający wizualizację
mierzonego rozkładu na ekranie komputera oraz wstępną interpretację.
Przewiduje się zastosowanie układu przede wszystkim do pomiarów rozkładów
natężeń ugiętego promieniowania rentgenowskiego zarejestrowanych na kliszach
fotograficznych.
W pracy omówione
zostały spektroskopowe metody diagnostyczne plazmy ciągłego wyładowania
laserowego. Chociaż badana jest plazma argonowa większość rozważań ma
charakter ogólny i może dotyczyć każdej plazmy CWO. Omówiono warunki
lokalnej równowagi termodynamicznej oraz problemy związane z wyznaczaniem
parametrów plazmy z pomiarów natężenia promieniowania ciągłego i linii
widmowych.
Przedstawiono
metodę pozwalającą na aproksymowanie dyskretnych wartości mierzonych doświadczalnie
rozkładów intensywności promieniowania rengenowskiego uginanego na
zorientowanych próbkach polikrytalicznych. Wykorzystuje ona algorytm
nieliniowej optymalizacji Hook-Jeevesa. Zastosowanie metody do zorientowanych próbek
polietylenu wykazało przydatność do aproksymacji dwóch funkcji - Gaussa i
Pearson VII oraz ich kombinacji liniowych. Wyznaczone parametry funkcji
aproksymującej pozwalają na uzyskanie wygładzonego rozkładu intensywności
nadającego się do interpretacji metodami numerycznymi.
Przedmiotem
pracy są ultradźwiękowe metody nieinwazyjnego wyznaczania trzech podstawowych
parametrów hemodynamicznych układu naczyniowego. Parametrami tymi są: prędkość
objętościowa krwi, wejściowa impedancja naczyniowa i elastyczność ścian
naczyń tętniczych. Autor przedstawił w pracy własne rozwiązania w zakresie
metod pomiaru, aparatury i analizy wymienionych parametrów w tętnicach
szyjnych wspólnych.
Omawiając w pierwszej części pracy pomiar prędkości
przepływu krwi przy użyciu ultradźwiękowej dopplerowskiej metody fali ciągłej,
autor przeprowadził analizę zależności pomiędzy częstotliwością
dopplerowską mierzoną metodą „przejść przez zero” a jej wartością
odpowiadającą średniej prędkości przepływu krwi w przekroju naczynia
krwionośnego. Analiza ta była podstawą do dalszej ilościowej oceny prędkości
krwi.
W następnej części pracy autor omówił podstawowe
zagadnienia związane z oceną elastyczności ścian naczyń tętniczych.
Przeprowadzono ocenę porównawczą stosowanych dotychczas metod opisu własności
elastycznych ścian tych naczyń. Dyskutując problem wzajemnego związku pomiędzy
zmianą ciśnienia krwi a zmianą przekroju dużych naczyń tętniczych, autor
wskazał, że w zakresie ciśnień fizjologicznych, jednym z optymalnych rozwiązań
w opisie tego związku jest funkcja logarytmiczna pomiędzy ciśnieniem krwi i
polem przekroju poprzecznego naczynia. Przyjmując tę funkcję za podstawę
oceny własności elastycznych ścian tętnic, sformułowano definicję nowego
wskaźnika elastyczności. Jest nim opisany w pracy logarytmiczny współczynnik
sztywności a,
którego wartość w tętnicy szyjnej wspólnej można wyznaczyć na podstawie
ultradźwiękowych pomiarów chwilowej średnicy tych tętnic oraz ciśnienia
skurczowego i rozkurczowego w tętnicy ramiennej.
Kolejnym parametrem hemodynamicznym omówionym w pracy
jest wejściowa impedancja naczyniowa. W celu jej wyznaczenia stosuje się
inwazyjny pomiar ciśnienia krwi w naczyniach krwionośnych, co w znacznym
stopniu ogranicza zakres badań prowadzonych nad jej oceną. Propozycją rozwiązania
tego problemu jest przedstawiona w czwartym rozdziale pracy metoda
nieinwazyjnego wyznaczania wejściowej impedancji naczyniowej w tętnicy szyjnej
wspólnej na podstawie ultradźwiękowych pomiarów chwilowej prędkości krwi i
chwilowej średnicy tętnicy szyjnej oraz ciśnienia skurczowego i rozkurczowego
w tętnicy ramiennej.
Omawiając zagadnienia związane
z interpretacją przebiegów wejściowej impedancji w różnych naczyniach,
autor przedstawił stosowane w tym celu modele zastępcze układu naczyniowego.
Do oceny wejściowej impedancji naczyniowej w tętnicy szyjnej wspólnej autor
przyjął model zastępczy o stałych skupionych, którego elementy / w
pierwszym przybliżeniu / reprezentują opór naczyniowy, opór peryferyjny,
podatność układu naczyniowego oraz bezwładność masy przepływającej krwi.
Omówione w pracy metody pomiaru i oceny poszczególnych
parametrów hemodynamicznych znalazły praktyczny wyraz w opracowanym przez
autora systemie pomiarowym, którego opis przedstawiony jest w piątym rozdziale
pracy. W skład tego systemu wchodzą: ultradźwiękowy dwukierunkowy przepływomierz
dopplerowski fali ciągłej do pomiaru prędkości krwi, ultradźwiękowy
impulsowy układ śledzący do pomiaru chwilowej średnicy naczynia oraz połączony
z nimi „on line” komputer MERA-60. Otrzymane na drodze pomiarów ultradźwiękowych
wielkości stanowiły bazę danych do obliczeń komputerowych parametrów
hemodynamicznych przedstawionych w pracy. W analizie wejściowej impedancji
naczyniowej zastosowano symulację komputerową jej przebiegu za pomocą
impedancji przyjętego przez autora, czteroelementowego układu zastępczego.
Pozwoliło to w konsekwencji na wyznaczenie wartości elementów tego układu.
Stanowiły one podstawę do oceny porównawczej stanu układu naczyniowego
zaopatrywanego w krew przez tętnicę szyjną wspólną dla różnych osób.
W końcowej części pracy / rozdział 6 /
przedstawiono i omówiono wyniki przeprowadzonych badań klinicznych u 43 osób
zdrowych w wieku 9 do 64 lat oraz u 9 osób chorych w wieku od 53 do 62 lat, u
których stwierdzono metodą arteriografii rentgenowskiej, zmiany miażdżycowe
w tętnicach szyjnych pozaczaszkowych. Badania te przeprowadzono w tętnicach
szyjnych wspólnych przy użyciu opracowanej przez autora aparatury pomiarowej.
Celem badań był pomiar wszystkich trzech dyskutowanych w pracy parametrów
hemodynamicznych tj. prędkości objętościowej krwi, wejściowej impedancji
naczyniowej i elastyczności ścian tętnic. Uzyskane wyniki stanowiły podstawę
do końcowych wniosków / rozdział 7 / na temat przydatności opracowanych
metod pomiaru i aparatury ultradźwiękowej w diagnostyce tętnic szyjnych
pozaczaszkowych.
Omówiono
algorytmy porządkowania łańcuchów alfanumerycznych według różnych zasad
(proste i odwrotne uporządkowanie leksykograficzne, uporządkowanie
wielostopniowe według cech rozproszonych i zwartych) oraz porządkowanie w
alfabetach niełacińskich. Podano przykłady programów w języku dBase
III/FoxBase+ pozwalające na sortowanie, indeksowanie i wydruk baz danych w
dowolnych językach. Metody mogą znaleźć zastosowanie w pracach
leksykograficznych (sporządzanie słowników, indeksów itp.) oraz wszelkich
operacjach z bazami danych.
Wyprowadzono
wzory rekurencyjne na podstawowe operacje na funkcjach postaci:
A(
x ) = a
×
x p ×
[
A
0 + A
1x +...]
stanowiący szereg MacLaurina pomnożony przez rzeczywisty mnożnik a
i rzeczywistą potęgę zmiennej x. Dwuargumentowe operacje na takich funkcjach
C (x) = A
(x) µ
B
(x)
obejmują dodawanie i odejmowanie, mnożenie i dzielenie oraz podstawianie
funkcji y + B
(x) jako argumentu innej funkcji A
(y).
W skład rozważanych operacji
jednoargumentowych
C (x) = $ A
(x)
wchodzą: potęgowanie i pierwiastkowanie, odwracanie, wielokrotne różniczkowanie
i całkowanie, oraz szereg funkcji elementarnych (m.in. funkcje trygonometryczne
i hiperboliczne, funkcja wykładnicza i logarytmiczna). Dla każdej operacji
określono niezbędne warunki oraz obliczono znaczącą liczbę wyrazów rozwinięcia
C (x).
Wyprowadzone wzory będą
stanowiły podstawę do opracowania numerycznych procedur komputerowych pozwalających
na dokonywanie symbolicznych operacji na szeregach potęgowych.
Przeprowadzono
próbę automatycznej statystycznej klasyfikacji przebiegów parametru F0
przy zastosowaniu dwóch niestandardowych rodzajów funkcji dyskryminacyjnych.
Materiał składał się ze
150 imitacji każdego z 8 Prototypów (8 intonacji z krótkiej polskiej frazy
„Dobrze”). Rezultaty klasyfikacji przy zastosowaniu obu funkcji
dyskryminacyjnych były podobne, chociaż wyniki uzyskane funkcją kwadratową
były nieco lepsze. W około 80% przypadków dokonano poprawnej klasyfikacji. Błędne
rozpoznania były raczej wynikiem niewłaściwej imitacji niż skutkiem
zastosowanego statystycznego modelu. Funkcje dyskryminacyjne wykazały również
podobieństwa i niepodobieństwa między wzorcami intonacyjnymi : 3 rodzaje
intonacji rosnących były podobne do siebie, 2 rodzaje przebiegów opadających
były do siebie mniej podobne niż rosnące. Rosnąco-opadające maksymalnie różniły
się od rosnących. Sugeruje się, że percepcyjnie i lingwistycznie niektóre różnice
między wzorcami intonacyjnymi mogą nie być całkowicie kategoryczne.
Praca składa się
z czterech części stanowiących opis elementów modelu komputerowego koparki w
procesie urabiania gruntu.
W części pierwszej przedstawiono sposób budowy
modelu matematycznego części mechanicznej koparki. Przyjęto płaski układ o
dziewięciu stopniach swobody z dyskretnym rozłożeniem mas i elementów
odkształcalnych. Równanie modelu otrzymano w oparciu o metodę równań
Lagrange`a II-go rodzaju.
W oparciu o te równania
zbudowano model komputerowy. Przedstawiono sposoby i wyniki weryfikacji jakości
i poprawności modelu. Przedstawiono sposoby powiązania modelu z modelem części
hydraulicznej koparki oraz modelem urabianego gruntu.
W części drugiej pracy przedstawiono model oddziaływania
gruntu na łyżkę koparki w procesie kopania. Określono siły oporu kopania w
funkcji przemieszczeń i prędkości krawędzi skrawającej łyżki.
Przedstawiono również sposób
określenia stopnia wypełnienia łyżki urabianym gruntem oraz potrzebną do
wykonania procesu kopania jako funkcję przemieszczenia łyżki. Przedstawiono
wyniki symulacji komputerowej przykładowych procesów kopania.
Część trzecia zawiera analizę kinematyki osprzętu
koparki. Celem tej analizy jest określenie sposobu przemieszczania elementów
osprzętu czyli ramienia, wysięgnika i łyżki
tak, aby krawędź skrawająca przemieszczała się po
zadanym uprzednio torze i zachowany był zadany kąt skrawania. Analiza
ta stanowi podstawę do określenia algorytmów optymalnego sposobu
przemieszczania łyżki. Przedstawiono także przykładowe sposoby
przemieszczania osprzętu dla wybranych torów skrawania.
W czwartej części przedstawiono
mikroprocesorowy układ regulacji położenia siłownika hydraulicznego, który
może znaleźć zastosowanie w zautomatyzowanych układach napędów
hydraulicznych maszyn roboczych. Praca zawiera także opis przewidywanych do
zastosowania algorytmów regulacji. Przedstawiono też opis
technicznej realizacji układu regulacji oraz wyniki badań
doświadczalnych przeprowadzonych dla sprawdzenia
przydatności proponowanego układu.
W pracy omówiono
metody pomiaru parcia bocznego ośrodka znajdującego się w silosie na jego ściany.
Przedstawiono przegląd konstrukcji stosowanych czujników i omówiono
rezultaty. Przedstawiono warianty bezpośredniego pomiaru nacisków przy pomocy
czujników różnego typu zamontowanych w ścianie silosu. Opisano metody pośredniej
oceny rozkładu nacisków na ścianę silosu poprzez pomiar zmiany naprężeń w
wybranych elementach konstrukcji silosu w trakcie jego napełniania i opróżniania.
Omówiono również pomiary naprężeń w ośrodku sypkim znajdującym się w
silosie przy pomocy specjalnych sond umieszczonych wewnątrz tego ośrodka.
W ramach
dynamicznej teorii naprężeń cieplnych rozwiązany został analitycznie
jednowymiarowy problem propagacji naprężeń cieplnych powstałych w sprężystej,
izotropowej i jednorodnej półprzestrzeni wskutek nagłego ogrzania jej brzegu,
gdy brzeg ten porusza się z zadaną stałą prędkością n
/ubywanie materiału/. Podany został program w języku Fortran, który
tablicuje wartości temperatury i naprężenia w dowolnie wybranym przedziale
wartości zmiennej przestrzennej x, przy zadanym kroku tablicowania, prędkości
brzegu półprzestrzeni n,
wartości czasu t. Wykonane zostały obliczenia i wykresy opisujące temperaturę
i naprężenie dla szczególnych wartości czasu t i prędkości n.
Dla granicznego przypadku v = 0 otrzymane rozwiązanie zgodne jest z rezultatem
podanym przez W. I. Daniłowską /2/. Stwierdzono, że pole naprężenia na
swoim froncie doznaje skoku o stałej wartości, która nie zależy od n.
Dla ustalonego czasu zanikanie temperatury z głębokością jest szybsze dla dużych
prędkości n.
Ponadto dla ustalonej wartości czasu istnieje graniczna prędkość o tej samej
własności, że dla n
mniejszych od niej naprężenie w chwili skoku zmienia znak z dodatniego na
ujemny, natomiast dla prędkości n
większej od granicznej wartości naprężenie przed nieciągłością jak i po
jest ujemne.
W pracy
przedstawiono warunki konieczne dla istnienia i stabilności elektrostatycznej
warstwy podwójnej w plazmie w hydrodynamicznym i kinetycznym, opartym na
stacjonarnym układzie równań Własowa-Poissona, opisie. Pokazano między
innymi związek pomiędzy strumieniami swobodnych elektronów i swobodnych jonów
dla monotonicznej warstwy podwójnej.
Najprostsza postać tego związku,
zwana „warunkiem Langmuira” ma miejsce w hydrodynamicznym opisie tylko dla
silnych warstw podwójnych. Natomiast w kinetycznym podejściu warunek Langmuira
funkcjonuje też jeszcze w przypadku izotermicznym. Także w przypadku
kinetycznym przedstawiono zastosowanie kryterium Penrose`a do badania stabilności
warstwy podwójnej oraz poszukiwania właściwego rozwiązania „problemu
odwrotnego” dla warstwy podwójnej, co oznacza poszukiwanie jednego z rozkładów
cząstek przy zadanym profilu potencjału elektrycznego warstwy.
W pracy
wyznaczona została metodą opracowaną przez Owsiannikowa /1/, ciągła grupa
przekształceń dla trzech modeli wieloskładnikowej bezzderzeniowej plazmy
opisywanej układem równań Własowa-Poissona-Ampera.
Pokazano, że w żadnym z tych przypadków układ równań
nie dopuszcza rozwiązań typu drgającego.
W pracy
przeprowadzono analizę drgań smukłej belki lepkosprężystej swobodnie
podpartej poddanej dużym przemieszczeniom i małym odkształceniom. Wyniki
obliczeń otrzymano a następnie porównano za pomocą czterech metod, tj.
metody Bubnowa-Galerkina, metody różnic skończonych, metody elementu skończonego
i metody sztywnych elementów skończonych.
Przedstawiono
metodę wyznaczania błędów pozycjonowania manipulatorów robotów o ruchu
przestrzennym. Dla każdego z możliwych położeń chwytaka można wyznaczyć
obszar, wewnątrz którego mieszczą się wszystkie wektory możliwych odchyleń
od położenia nominalnego w założeniu, że znane są skrajne dopuszczalne
odchylenia dokładności ustawienia wszystkich par kinematycznych manipulatora.
Obszar ten ma postać wielościanu i jest w pracy określany jako bryła
tolerancyjna dokładności pozycjonowania.
W oparciu o
kompletne rozwiązania dla osiowo-symetrycznych rozciąganych prętów z karbami
kołowymi oraz posługując się kinematycznie dopuszczalnymi mechanizmami
zniszczenia przeprowadzono analizę nośności granicznej elementów konstrukcji
o przekroju kwadratowym na obwodzie nacięciami kołowymi. Podano także metodykę
oceny optymalnej odległości /podziałki/ między kolejnymi karbami.
Praktyczną przydatność przedstawionej analizy
potwierdzono wynikami doświadczalnych badań przeprowadzonych na prętach ze
stopu aluminium do przeróbki plastycznej.
W pracy
przedstawiono elementy technologii płytek ceramicznych dla wodociągowych zaworów
wodnych z uwzględnieniem krajowych możliwości zarówno materiałowych jak i
maszynowych. Przedstawiono również analizę warunków eksploatacyjnych płytek
ceramicznych w zaworach wodnych. Wykazano, że krytycznymi parametrami dla tych
warunków są skład fazowy, gładkość i równoległość powierzchni trących.
W warunkach standardowej obróbki szlifierskiej odpowiednią gładkość
uzyskuje się dla ceramiki o zawartości Al2O3 powyżej
94%.