1.
SZEMPLIŃSKA
- STUPNICKA Wanda - The
1/2 Subharmonic Resonance and its Transition to Chaotic Motion in a Nonlinear
Oscillator. - Warszawa 1986 s. 36.
- Prace IPPT 4/1986.
2.
SZUMILIN
Krystyna - The
Molecular Theory of the Liquid-Crystal Phase Transitions. - Warszawa
1986 s. 32. - Prace
IPPT 7/1986.
3.
SZEMPLIŃSKA
- STUPNICKA Wanda - On
Routes to Chaotic Motion in Oscillators with Unsymmetric and Symmetric Elastic
Nonlinearity. - Warszawa
1986 s. 36. - Prace
IPPT 27/1986.
4.
DOLIŃSKI
Krzysztof - Retardation
Effect in Fatigue Crack Growth under Stationary Stochastic Loading.
- Warszawa
1986 s. 43. - Prace
IPPT 43/1986.
5.
CAO
van Phuong - Optymalne
sterowanie ruchu w nieliniowej dynamice konstrukcji. - Warszawa
1986 s. 111. - Prace
IPPT 1/1986.
6.
KOSMATKA
Marek, KOWALSKI Stefan Jan - Analiza
strukturalnego rozdziału obciążeń na powierzchni ośrodka porowatego wypełnionego
cieczą. - Warszawa
1986 s. 19. - Prace
IPPT 2/1986.
7.
JABŁOŃSKI
Tomasz - Iteracyjna
metoda rozkładu na funkcje własne dla światłowodów cylindrycznych.
- Warszawa
1986 s. 23. - Prace
IPPT 3/1986.
8.
BOGACZ
Roman, JANISZEWSKI Ryszard - Zagadnienie
analizy i syntezy kolumn obciążonych siłami śledzącymi ze względu na
stateczność. - Warszawa 1986 s. 92.
- Prace IPPT 6/1986.
9.
KOWALSKA
Zofia - Analiza
błędów identyfikacji parametrów na podstawie amplitudowych charakterystyk częstotliwościowych
obiektu. - Warszawa 1986 s. 36.
- Prace IPPT 5/1986.
10.
RUDOWSKI
Jerzy - Drgania
regularne i chaotyczne nieliniowego oscylatora z trzema położeniami równowagi
- badania symulacyjne. - Warszawa 1986 s. 24.
- Prace IPPT 8/1986.
11.
BADANIA
kryteriów i wskaźników zmęczenia oraz własności mechanicznych tworzyw
termoplastycznych. Pod red. St.Mazurkiewicza. - Warszawa
1986 s. 104. - Prace
IPPT 9/1986.
12.
ŻUCHOWSKI
Krzysztof - Warstwy
podwójne w plazmie bezzderzeniowej i ich rola w przestrzeni kosmicznej.
- Warszawa
1986 s. 28. - Prace
IPPT 10/1986.
13.
MOZGA
- BOROWSKA Zofia - Pomiary
małych przemieszczeń oraz detekcja szczelin metodą fotografii plamkowej.
- Warszawa 1986 s. 19.
- Prace IPPT 11/1986.
14.
IMIOŁCZYK
Janusz, CIARKOWSKI Ryszard - Synteza
ograniczonego zbioru wyrazów polskich ze zmiennym parametrem F0.
- Warszawa 1986 s. 40.
- Prace IPPT 12/1986.
15.
ZAWISTOWSKI
Jacek - Redukcja
opisu kinetycznego plazmy do równań typu NLS dla fal Langmuira.
- Warszawa
1986 s. 24. - Prace
IPPT 13/1986.
16.
SMOCZYŃSKI
Piotr - Jednowymiarowe
nieustalone quasi-liniowe hyperboliczne zagadnienie mieszane z ruchomą granicą.
- Warszawa
1986 s. 136. - Prace
IPPT 14/1986.
17.
GRZĘDZIŃSKI
Janusz - Metody
obliczania zachowania się układu aeroelastycznego przy prędkościach pod- i
nadkrytycznych. - Warszawa
1986 s. 23. - Prace
IPPT 15/1986.
18.
CIARKOWSKI
Adam - Dwuwymiarowe
zagadnienie dyfrakcji na granicy dwóch ośrodków. - Warszawa
1986 s. 16. - Prace
IPPT 16/1986.
19.
CIARKOWSKI
Adam - Trójwymiarowe
zagadnienie dyfrakcji na granicy dwóch ośrodków. - Warszawa
1986 s. 26. - Prace
IPPT 17/1986.
20.
BRAHMER
- KACPRZYŃSKA Anna - Asymptotyczne
przedstawienie pola elektromagnetycznego w ośrodku dyspersyjnym warstwowo
niejednorodnym. - Warszawa
1986 s. 12. - Prace
IPPT 18/1986.
21.
NIEZGODZKI
Paweł - Język
symulacyjny LAHYSS w badaniach drgań chaotycznych nieliniowych układów
mechanicznych. - Warszawa
1986 s. 27. - Prace
IPPT 19/1986.
22.
JABŁOŃSKI
Tomasz, SOWIŃSKI Maciej - Wyznaczanie
stałych propagacji i pól modów dla światłowodu z dwoma kołowymi rdzeniami.
- Warszawa 1986 s. 23.
- Prace IPPT 20/1986.
23.
SOWIŃSKI
Maciej - Teoretyczna
analiza propagacji w dwurdzeniowych światłowodach włóknistych.
- Warszawa
1986 s. 28. - Prace
IPPT 21/1986.
24.
NOWAK
Miron - Niektóre
algorytmy algebry liniowej w języku Pascal. - Warszawa
1986 s. 228. - Prace
IPPT 22/1986.
25.
SKŁODOWSKI
Marek - Dylatacja
jako przyczyna nieliniowych zmian naprężeń poziomych w filarach skalnych.
- Warszawa
1986 s. 23. - Prace
IPPT 23/1986.
26.
GAJEWSKI
Krzysztof, RADZISZEWSKI Bogusław - Efektywne
sterowanie nakładkowaniem rozszerzenie interpretera BASICA CBM V. 2
- Warszawa 1986 s. 24.
- Prace IPPT 24/1986.
27.
POGÓRSKI
Jerzy - Stany
krytyczne w ciałach z tarciem wewnętrznym. - Warszawa
1986 s. 82. - Prace
IPPT 25/1986.
28.
SOBCZYK
Kazimierz - O
identyfikacji układów. - Warszawa
1986 s. 28. - Prace
IPPT 26/1986.
29.
KUBZDELA
Henryk - Metoda
globalnego rozpoznawania wyrazów na podstawie spektrogramów binarnych.
- (Praca
habilitacyjna). - Warszawa
1986 s. 165. - Prace
IPPT 28/1986.
30.
II
NAUKOWA Konferencja IMJON`85. - Warszawa
1986 s. 310. - Prace
IPPT 30/1986.
31.
MOTYLEWSKI
Jerzy - Akustyczna
diagnostyka kontrolna maszyn udarowych. - (Praca
doktorska). - Warszawa
1986 s. 95. - Prace
IPPT 29/1986.
32.
KIEDRZYŃSKI
Zdzisław - Ultradźwiękowe
badania krzepnięcia i topnienia stopów Fe+C - Warszawa
1986 s. 35 s. - Prace
IPPT 31/1986.
33.
LAPRUS
Włodzimierz - Asymptotyczne
wyrażenia dla fali akustycznej jonowej w plazmie. - Warszawa
1986 s. 15. - Prace
IPPT 32/1986.
34.
KIEDRZYŃSKI
Zdzisław - Badania
ultradźwiękowe wpływu środowiska ceramicznego lub węglowego na stopione
metale Al, Cu, Zn. - Warszawa
1986 s. 34. - Prace
IPPT 33/1986.
35.
RADZISZEWSKI
Leszek, RANACHOWSKI Jerzy - Badanie
parametrów propagacji fal ultradźwiękowych i modułów sprężystości w
spiekanych proszkach miedzi. - Warszawa
1986 s. 68. - Prace
IPPT 34/1986.
36.
CAO
van Phoung - Metody
optymalnego sterowania ruchem w konstrukcji obciążonej dynamicznie.
- (Praca
habilitacyjna). - Warszawa
1986 s. 122. - Prace
IPPT 35/1986.
37.
GAMBIN
Wiktor - Równania
ewolucji opisujące obroty sieci krystalicznej w polikryształach.
- Warszawa
1986 s. 44. - Prace
IPPT 36/1986.
38.
CHACHULSKI
Andrzej - Metoda
trzykrotnego pobudzania wiązki atomowej - problem przesunięć fazowych.
- Warszawa
1986 s. 19. - Prace
IPPT 37/1986.
39.
BOGACZ
Roman, KRZYŻYŃSKI Tomasz - O
belce Bernoulli`ego-Eulera spoczywającej na lepkosprężystym podłożu
poddanej działaniu ruchomego oscylacyjnego obciążenia. - Warszawa
1986 s. 40. - Prace
IPPT 38/1986.
40.
GRONOWSKI
Bogusław, RANACHOWSKI Jerzy, SKUBIS Jerzy, ZALEWSKI Jan - Pomiary
tłumienia emisji akustycznej od wyładowań elektrycznych w materiałach
elektroizolacyjnych. - Warszawa
1986 s. 35. - Prace
IPPT 39/1986.
41.
KACPROWSKI
Janusz - Ogólna
koncepcja systemu dwustronnej komunikacji akustycznej „operator -maszyna
robocza (pojazd)” za pomocą sygnału mowy. - Warszawa
1986 s. 36. - Prace
IPPT 40/1986.
42.
MIKSA
Marek - Wpływ
małych drgań skrętnych czopa na nośność łożyska poprzecznego.
- Warszawa
1986 s. 37. - Prace
IPPT 41/1986.
43.
POROWATE
spieki żelaza - otrzymywanie, własności,
zastosowanie. - Red.
J. Kubik. - Warszawa 1986 s. 148.
- Prace IPPT 42/1986.
44.
KOŚĆ
Michał - Statystyka
łańcuchów polimerowych z więzami typu splątania. - Warszawa
1986 s. 67. - Prace
IPPT 44/1986.
An integral
equation is formulated for the distribution function of the average density Ã(r)
for a system of uniaxial molecules, following the Kirkwood-Monroe approach. The
coupling parameters introduced into the potential of the intermolecular force
are used to derive the hierarchy of the integrodifferential equations. To close
the hierarchy and to obtain the integral equation for Ã(r),
the superposition approximation
for the correlation function is used. The nonlinearity of the problem and its
association with phase transitions is outlined. The application of the derived
equation to the liquid-solid phase transition is shown.
A brief description of various liquid crystal phases is
given. The molecular anisotropic potential is introduced and the extension of
the Kirkwood-Monroe theory to the case of anisotropic molecules is made. The
translational and orientational order parameters describing the liquid crystal
in isotropic-nematic-smectic
A phase transitions within Kobayashi and McMillan theories are defined and
discussed. The resulting phase diagrams are discussed. The approximations used
in both models are discussed, regarding the kinetic integral equation for Ã(r).
In
two types of nonlinear oscillators with single equilibrium positions the
question of transition to chaos is investigated by making use of computer
simulation and approximate analytical methods to study periodic solutions and
their stability. The zone of chaotic motion is found as a transition zone
between qT-periodic /sub- or subultraharmonic solution and the T-periodic
solution, thus replacing the classical jump phenomenon. Two routes to chaos are
studied: gentle route via a cascade of period doubling bifurcations which appear
to be characteristic in unsymmetrical oscillator, and a sharp route, which
proves to accompany a stability limit of symmetrical periodic solutions. An
approximate mathematical model of pre-chaotic motion in the sharp transition to
chaos is proposed.
The
crack propagation under gaussian stationary stochastic loading in presence of
crack growth retardation effects is considered. The Wheeler retardation model is
applied. The crack growth process is modeled by Markovian diffusion process.
Some properties of envelope and clustering effect of the load process
are taken into account in calculation of parameters of the Kolgomorov
diffusion equation. The mean time to failure when the crack reaches its critical
length is determined. The analysis of the mean life-time equation and results of
an example show that the stochastic fluctuations of the stationary load process
alone do not affect significantly random variations of the life-time. It allows
to give a quasi-deterministic relation between the features of the fatigue
fracture and some material and load parameters. It gives a potential to consider
effectively the fatigue crack propagation with retardation effects as an
additional failure in reliability analysis.
W pracy są
przedstawione metody optymalnego sterowania ruchu w konstrukcji obciążonej
dynamicznie. Zamierzamy również przeprowadzić analizę wpływu zmiany
geometrii konstrukcji na parametr sterowania oraz na czas trwania procesu.
Przedstawione również będą odpowiednie praktyczne metody wyznaczania
parametru sterowania. Jednym z zadań obecnej pracy jest także przeprowadzenie
dyskusji oraz dokonanie oceny wpływu wybranych modeli fizycznych na funkcję
sterowania i na czas trwania procesu sterowania.
Przedmiotem
rozważań jest ośrodek porowaty wypełniony cieczą. Celem pracy jest analiza
rozkładu na poszczególne składniki obciążenia przyłożonego na
nieprzepuszczalnym brzegu(np. nagłe obciążenie półprzestrzeni konsolidującej
sztywną płytą). Jak wynika z rozważań rozkład taki zależy od własności
fizycznych, a w zagadnieniach dynamicznych także od inercji poszczególnych składników,
a nie tylko od funkcji porowatości jak to się sugeruje niekiedy w literaturze.
W pracy podano ogólne warunki ciągłości kinematycznej i dynamicznej na
powierzchni nieciągłości, które są pomocne przy formułowaniu warunków
brzegowych. Rozważania zilustrowano przykładem.
W pracy opisana
jest metoda znajdowania modów podstawowych w światłowodach cylindrycznych
jedno lub wielordzeniowych z dowolną ciągłą niejednorodnością poprzeczną.
Dowolność dotyczy zarówno kształtu przekroju rdzenia jak i profilu indeksu
refrakcji. Metoda ta, nazywana iteracyjną metodą rozkładu na funkcje własne
/IMRW/, wykorzystuje spektralne własności operatora T,
generowanego przez wektorowe, własne zagadnienie brzegowe opisujące propagację
w światłowodzie. Dowodzi się, że dzięki odpowiedniemu zdefiniowaniu
operator T
można przedstawić jako relatywnie zwarte zaburzenie samosprzężonego
operatora
L z widmem dyskretnym, którego
funkcje własne są znane i stanowią bazę ortonormalną. Fakt ten pozwala
skonstruować iteracyjny proces, który przy stosownym wyborze przybliżenia
zerowego jest zbieżny do poszukiwanej funkcji /i wartości/ własnej operatora T,
wyrażonej w bazie pochodzącej od L.
W pracy podany jest również opis prostego algorytmu numerycznego dla IMRW oraz
zasygnalizowane są możliwości przeniesienia metody na inne zagadnienia
brzegowe elektromagnetyzmu.
Przedmiotem
pracy jest analiza dokładności wartości parametrów fizycznych modelu
matematycznego wyznaczonych w drodze identyfikacji na podstawie pomiarów
amplitudowych charakterystyk częstotliwościowych obiektu. Omówiono przypadek
identyfikacji deterministycznej i identyfikacji metodą najmniejszej sumy
kwadratów.
Parametrami fizycznymi są nazywane takie parametry
modelu, które reprezentują własności fizyczne rzeczywistych lub
zredukowanych elementów obiektu. Amplitudowe charakterystyki częstotliwościowe
modelu są nieliniowymi funkcjami parametrów fizycznych.
Wyprowadzone w rozdziale 1 wzory na macierz kowariancji
oraz maksymalne i średniokwadratowe błędy estymat parametrów mają charakter
ogólny i zastosowanie dla różnych metod identyfikacji parametrów.
W rozdziałach 2 i 3 podano sposób praktycznego
wykorzystania wyprowadzonych wzorów w przypadku identyfikacji parametrów na
podstawie amplitudowych charakterystyk częstotliwościowych obiektu, metodą
deterministyczną (rozdział 2) i metodą najmniejszej sumy kwadratów (rozdział
3).
W rozdziale 4 przeprowadzono analizę błędów
maksymalnych i średniokwadratowych różnych estymat parametrów wybranych
obiektów mechanicznych. Na tej podstawie wyprowadzono wnioski o przydatności
stosowania przybliżonej analizy błędów przed rozpoczęciem identyfikacji w
celu sformułowania najlepszego, ze względu na dokładność, kryterium
identyfikacji oraz właściwego przygotowania eksperymentu identyfikacji.
W pracy
przedstawiono rezultaty badań analogowych modelu matematycznego wyboczonej pod
działaniem sił magnetycznych belki. W układzie tym możliwe jest występowanie,
oprócz rozwiązań okresowych, również ruchów chaotycznych. Podczas badań
skoncentrowano się na wyznaczaniu obszarów parametrów wymuszenia /częstości
i amplitud/, dla których tego typu ruch jest możliwy oraz na analizie zjawisk
towarzyszących przejściu od rozwiązań regularnych do chaotycznych w
okolicach rezonansu głównego. Otrzymane wyniki porównano z dostępnymi z
literatury rezultatami badań eksperymentalnych na modelu fizycznym układu.
Sformułowanie
uniwersalnych kryteriów zmęczenia i wskaźników przydatności konstrukcyjnej
tworzyw sztucznych wymaga rozpoznania fizycznych mechanizmów, które powodują,
iż przebieg i objawy zmęczenia w polimerach w istotny sposób różnią się w
porównaniu z metalami.
W pracy dokonano analizy efektów
zniszczenia i umocnienia zmęczeniowego struktury. Zbadano korelacje pomiędzy własnościami
tworzyw w warunkach długotrwałych zmiennych obciążeń a własnościami przy
obciążeniach quasistycznych.
Sformułowano kryteria
prognozowania użytkowych własności zmęczeniowych oraz dokonano porównawczej
oceny przydatności tych tworzyw w konstrukcjach obciążonych zmęczeniowo.
Zaproponowano odkształceniowe
kryterium pękania tworzyw ciągliwych. Opracowano metodę przewidywania
krucho-ciągliwego zachowania się polimerów przy zmęczeniu i przy obciążeniach
quasistycznych.
Dokonano fizycznej
interpretacji parametrów modeli relaksacji mechanicznej dla weryfikacji przyjętego
opisu procesu zmęczenia. Stwierdzono możliwość wykorzystania relaksacji
mechanicznej jako deskryptora stopnia zmęczenia oraz uszkodzenia struktury w
wyniku starzenia.
Na użytek fraktografii i dla
celów klasyfikacji skutków zmęczenia w strukturze polimerów opracowano metodę
interpretacji rentgenogramów powierzchni zewnętrznej obiektów oraz
mikroskopowych obrazów przełomów próbek.
Wnioski z całości badań
wykorzystano dla określenia korzystnych dla wytrzymałości zmęczeniowej cech
struktury polimerów.
Wykazano, że z tego punktu
widzenia pożądany jest pewien stopień niejednorodności tworzywa, które obok
składników odpornych mechanicznie winno posiadać fazy zdolne do lokalnej
relaksacji naprężeń.
W pracy
przedstawiono genezę problematyki warstwy podwójnej : a/ Badanie wyładowań w
gazach zjonizowanych /plazmie/, b/ Nieuzasadnione, w świetle dotychczasowych
modeli, zachowywanie się strumieni cząsteczek w pewnych obszarach przestrzeni
kosmicznej /magnetosfery/. Ponieważ badania problematyki a/ i b/ było przesunięte
w czasie, więc spowodowało to nierównomierny rozwój teorii warstwy podwójnej,
oparty początkowo o model płynowy uzupełniony arbitralnym włączeniem w
niego pojęcia „cząstek uwięzionych”. Dalszy rozwój teorii warstw podwójnych
związany był z modelem kinetycznym teorii plazmy a konkretnie z
bezzderzeniowym modelem plazmy opartym o równania Własowa-Poissona.
Klasyfikacja typów warstw podwójnych i opis ich podstawowych własności został
przeprowadzony z punktu widzenia modelu kinetycznego. Wyodrębnione zostały dwa
różne geometryczne typy warstw, które jak się okazało, różnią się także
zakresem wyróżniających je parametrów. Przy porównywaniu modelu płynowego
i kinetycznego warstwy podwójnej zasadniczą rolę odgrywa pewna różnica w
postaci kryteriów, które określają pewne relacje w warstwach podwójnych.
Przede wszystkim kryterium Langmuira ma w obu modelach nieco inną postać. W
modelu płynowym ma ono charakter bardziej kategoryczny i zachodzenie takiej
jego postaci w modelu kinematycznym odpowiada przypadkowi, gdy warstwa podwójna
jest najbardziej stabilna. Intuicyjnie wydaje się to zrozumiałe, gdyż opis płynowy
powinien wynikać z uśrednienia opisu kinetycznego.
Uśrednienie likwiduje
fluktuacje, może więc likwidować także pewne niestabilności.
W pracy
przedstawiono nieniszczącą metodę optyczną zwaną fotografią plamkową. Omówiona
została technika wykonywania i obróbki fotochemicznej plamkogramów
/speklogramów/ wraz z podaniem składu chemicznego stosowanych kąpieli.
Przedstawione zostały sposoby analizy optycznej otrzymywanych speklogramów
oraz przytoczone przykłady zastosowania metody fotografii plamkowej do detekcji
szczelin, badań stref plastycznych wokół szczytu szczeliny, badań procesu
odspajania włókna stalowego w fibrobetonie oraz badań mechanizmu zniszczenia
materiału kruchego.
Dokonano syntezy
czterech wyrazów polskich o zróżnicowanej liczbie sylab: „dał”,
„dobra”, „normalny” i „naturalnie”. Poprzez odpowiednie wysterowanie
parametru F0 w obrębie każdego z nich uzyskano 6 podstawowych dla języka
polskiego typów intonacji: intonację niską, pełną i wysoką rosnącą, niską
i pełną opadającą oraz równą (dla wyrazu „dobra” - dodatkowo
niską i pełną rosnąco-opadającą). Każdy z przebiegów zrealizowano
w wersji quasi-naturalnej oraz w trzech wzorowanych na niej wersjach opartych na
aproksymacjach (aproksymacja łamaną, prostoliniowa i liniowo-schodkową).
Produkt syntezy, obejmujący 96 przebiegów intonacyjnych, poddano szczegółowej
i uproszczonej ocenie percepcyjnej w badaniach odsłuchowych przeprowadzonych z
udziałem dwu grup respondentów (łącznie 18 osób).
Niezależnie od opisu doświadczenia, praca zawiera również
wnioski dotyczące syntezy intonacji jako jednego z istotnych aspektów
globalnej syntezy mowy.
Równania Własowa-Maxwella
opisujące bezzderzeniową plazmę zostały sprowadzone do zmodyfikowanego
nieliniowego równania Schrödingera z członem całkowym. Zastosowano metodę równań
hierarchii do przybliżonego rozwiązania równania Własowa oraz rozwinięcie
asymptotyczne względem 1/w
dla dużych częstości w,
zaproponowaną przez A.J.Turskiego.
Celem pracy jest
przedstawienie teorii zagadnienia mieszanego dla równania hyperbolicznego lub
układu równań hyperbolicznych z dwiema zmiennymi niezależnymi. Rozpatruje się
zagadnienia mieszane z ruchomą granicą.
Dowód twierdzeń o istnieniu przeprowadza się przy
pomocy metody opóźnionego argumentu, który działa przy słabszych założeniach
aniżeli metoda kolejnych przybliżeń. Ponadto dowód taki jest krótszy i
prostszy.
W pracy rozpatrzone są niezależne problemy mieszane
dla równań z różnego typu nieliniowością /półliniowe, quasi-liniowe/ jak
również rozpatrywane są różnego typu zagadnienia mieszane np. dla dwóch układów
równań ze wspólnymi warunkami brzegowymi. Tego typu warunkami są warunki
Rankine`a-Hugoniota na idealnej fali uderzeniowej.
W pracy
przedstawiono krótki przegląd metod obliczeniowych stosowanych obecnie do określenia
zachowania się układów aeroelastycznych przy prędkościach różnych od prędkości
flatteru. Przedstawiono przykłady aproksymacji wymiernej funkcji Theodorsena
oraz zwrócono uwagę na szereg nierozwiązanych jeszcze problemów.
Rozpatrzono
dwuwymiarowy problem dyfrakcji elektromagnetycznej fali płaskiej na doskonale
przewodzącym ekranie, umieszczonym na granicy dwóch ośrodków
dielektrycznych. W ośrodku rzadszym optycznie skonstruowano jednolite rozwiązania
asymptotyczne dla pól typu TM i TE.
Skonstruowano
rozwiązanie ścisłe zagadnienia dyfrakcji elektromagnetycznej fali płaskiej
na doskonale przewodzącym ekranie, umieszczonym na granicy dwóch różnych ośrodków
dielektrycznych. Na podstawie tego rozwiązania skonstruowano w ośrodku
rzadszym optycznie rozwiązanie asymptotyczne, które jest słuszne w całym
rozważanym przedziale zmienności kąta obserwacji.
Asymptotyczną
metodę promieni przestrzenno-czasowych wyprowadzono przedstawienie zależnej od
czasu funkcji Greena dla ośrodka dyspersyjnego i niejednorodnego wzdłuż
wybranej osi. Znaleziono przedstawienie pola w przypadku odwrotnie kwadratowego
modelu niejednorodności.
W pracy
przedstawiono zastosowanie języka symulacyjnego LAHYSS do badań
eksperymentalnych układów, w których występują drgania chaotyczne. Omówiono
sposoby rozpoznawania drgań chaotycznych i regularnych na podstawie odpowiedzi
układu zarejestrowanych różnymi metodami
(wykres czasowy, portret fazowy, mapa Poincare, analiza widmowa). Przedstawiono
dialogowy algorytm badań symulacyjnych wykorzystujący możliwości rejestracji
wyników dostępne w języku LAHYSS (XT, XY, PMAP), a także współpracujący
„on-line” z programem symulacyjnym program FFT.
Przedstawiono wyniki eksperymentów symulacyjnych dla modelu belki
wyboczonej pod działaniem sił magnetycznych, poddanej wymuszeniu
harmonicznemu. W badanym układzie, oprócz wielu różnych rozwiązań
periodycznych, występują (dla pewnych zakresów parametrów i warunków początkowych)
drgania chaotyczne. Uzyskane wyniki wykazały pełną zgodność z rezultatami
badań modeli fizycznych i analogowych rozważanego układu. Zebrane w trakcie
eksperymentów doświadczenia pozwolą na opracowanie algorytmów automatycznego
badania drgań chaotycznych.
W pracy podany
jest opis algorytmu na e.m.c. uzyskiwania pól modów prowadzonych wraz z
odpowiadającymi im stałymi propagacji dla małomodowych światłowodów z
dwoma jednakowymi rdzeniami o przekroju kołowym. Algorytm ten jest specyfikacją
ogólnej metody znajdowania rozwiązań wektorowego zagadnienia własnego opisującego
propagację w dwurdzeniowych światłowodach cylindrycznych o dowolnych kształtach
przekroju rdzeni, podanej przez Sowińskiego w [9]. Praca zawiera również
niektóre uzyskane wyniki numeryczne, pozwalające przeanalizować jakościowo własność
przenoszenia liniowej polaryzacji w światłowodach dwurdzeniowych.
W pracy podana
jest metoda wyznaczania stałych propagacji oraz pola modów propagujących w
dwurdzeniowym światłowodzie włóknistym. Modelem światłowodu są dwa
cylindryczne, równoległe rdzenie o dużej dowolności kształtu przekroju
poprzecznego, zanurzone w nieograniczonym płaszczu.
Wszystkie ośrodki, z których
zbudowany jest model są jednorodnymi i bezstratnymi dielektrykami o dowolnie różniących
się współczynnikach załamania.
Do opisu pola elektromagnetycznego w światłowodzie użyta
jest transwersalna część wektora magnetycznego. Następnie przy użyciu
metody pola zerowego i rozwinięć na szeregi funkcji cylindrycznych głównego
rozwiązania podstawowego dla obszaru płaszcza wyprowadzony jest nieskończony
układ równań całkowych spełnianych przez pole każdego z propagujących modów.
W przypadkach możliwości rozwinięcia pola na szereg rozwiązań elementarnych
w obszarach poszczególnych rdzeni problem propagacji sprowadzony jest do
zagadnienia poszukiwania rozwiązań jednorodnego nieskończonego układu
algebraicznych równań liniowych. Znikanie wyznacznika tego układu pozwala
wyznaczać stałe propagacji oraz pola poszczególnych modów. Poprawność
otrzymanych w pracy wzorów sprawdzona jest na przykładzie światłowodu o kołowym
przekroju rdzenia.
Opisano szczegółowo
pakiety procedur umożliwiających rozwiązywanie układów równań liniowych i
zagadnień własnych macierzy pełnych. Programy są napisane w języku UCSD
Pascal dla mikrokomputera Apple II plus, tylko nieznacznie odbiegającym od
standardowej wersji Pascal - a.
Układy równań z macierzą kwadratową rozwiązuje się
za pomocą rozkładu trójkątnego z częściowym wyborem elementów głównych,
a układy z macierzą prostokątną - metodą najmniejszych kwadratów z
wykorzystaniem rozkładu ortogonalno - trójkątnego /lub kombinacją obydwu
metod/. We wszystkich rozpatrywanych przypadkach, możliwe jest wyznaczenie
przybliżonych wartości wskaźników uwarunkowania, a programy dotyczą
macierzy rzeczywistych i zespolonych. Osobny pakiet procedur przeznaczony jest
do analizy regresji liniowej i zawiera on dodatkowe procedury pozwalające
obliczać wartość niezbędnych funkcji statystycznych.
Zagadnienie własne symetrycznej macierzy rzeczywistej
rozwiązywane jest klasyczną metodą Householder i Wielandta, umożliwiającą
obliczanie wyselekcjonowanych wartości i wektorów własnych. Do wyznaczania pełnego
zestawu wartości oraz prawych i lewych wektorów własnych dowolnych macierzy
niehermitowskich /rzeczywistych lub zespolonych/ zastosowano metodę QR. Odrębne
pakiety pozwalają na obliczanie samych wartości własnych oraz wartości i
prawych wektorów własnych.
Powstawanie
mikroszczelin w ściskanych próbkach skalnych i związany z nim mechanizm
dylatacji stanowi podstawę do zbudowania teoretycznego modelu zmian naprężeń
w monotonicznie obciążanym filarze skalnym. Zmiany naprężeń poziomych i
pionowych w jego środkowej strefie wiąże funkcja zależna od efektywnej
liczby Poissona skały filara, wyznaczonej w oparciu o standardowe testy
laboratoryjne. Teorię porównano ze wstępnymi wynikami pomiarów zmian naprężeń
in situ za pomocą czujników elastooptycznych.
W pracy
przedstawiono szereg zagadnień związanych ze stanami krytycznymi w ciałach z
tarciem wewnętrznym. Omówiono zarówno warunki stanu granicznego, równania
konstytutywne służące do opisu tego typu materiałów jak i kryteria
bifurkacji konstrukcji wykonanych z tych samych materiałów.
Analiza klasyczna a także najnowszych warunków stanu
granicznego wykazuje niedostateczne dopasowanie tych warunków do opisu stanu
granicznego takich materiałów jak beton, piasek i glina. W związku z tym
zaproponowano w pracy uniwersalne kryterium stanu granicznego pozwalające
uzyskać bardzo dobrą zgodność z danymi doświadczalnymi dotyczącymi betonu
oraz piasku.
Uniwersalna forma kryterium posłużyła także do określenia
funkcji mocy dysponowanej odpowiadających powszechnie stosowanym, klasycznym
warunkom stanu granicznego.
Następna część pracy poświęcona jest równaniom
konstytutywnym. Przedstawiono tam przyrostowe równania dla materiałów o
niestowarzyszonym prawie płynięcia plastycznego oraz wyznaczono funkcje
materiałowe dla betonu. Zostały one następnie wykorzystane w analizie
bifurkacji ściskanego osiowo słupa betonowego. Szereg szczegółowych przykładów
rozwiązanych dla słupów wykonanych z różnych typów betonu podaje dolne i górne
oszacowanie siły krytycznej. Wyniki te mogą być wykorzystane przy
projektowaniu słupów betonowych.
W chwili obecnej
istnieje ogromna literatura dotycząca identyfikacji układów obejmująca wiele
książek, wiele artykułów o charakterze przeglądowym i setki artykułów poświęconych
problemom szczegółowym. Pojęcie „identyfikacja” nie ma jednak ciągle
jednoznacznie określonego zakresu znaczeniowego a w formułowaniu problemów
określanych jako problemy identyfikacji istnieje duża swoboda. Na przykład,
często utożsamia się identyfikację z modelowaniem matematycznym lub - w
przypadku identyfikacji parametrycznej - z analizą problemów odwrotnych czy z
metodami estymacji. Istotny jest więc wysiłek w celu lepszego zrozumienia
istoty identyfikacji, jej zakresu i jej miejsca wśród innych kierunków i
metod badawczych.
Celem niniejszej pracy jest próba usystematyzowanego
spojrzenia na podstawowe pojęcia i problemy dziedziny określanej jako
„identyfikacja” a także na jej związki z innymi kierunkami badań
naukowych. W szczególności, podkreślona została rola planowania eksperymentu
oraz istota problemów diagnostyki akustycznej.
Rozprawa dotyczy
pewnej metody automatycznego rozpoznawania wyrazów wymawianych w izolacji i
należących do pewnego ograniczonego zbioru haseł. Część zasadniczą
rozprawy, prezentującą dorobek autora, poprzedza wstęp oraz przegląd
problematyki rozpoznawania wyrazów, głównie w sposób globalny. Przegląd ten
zawiera omówienie stosowanych przez różnych autorów metod rozwiązywania
podstawowych zagadnień występujących w globalnym rozpoznawaniu wyrazów,
takich jak tworzenie obrazów akustycznych wypowiedzi wyrazów i obrazów
wzorcowych poszczególnych wyrazów oraz wzajemne porównywanie ich. Przegląd
zawiera też dane o wynikach automatycznego rozpoznawania wyrazów uzyskiwanych
przez różnych badaczy, a także opisy zastosowań tego rozpoznawania.
Prezentację swojej metody automatycznego rozpoznawania
wyrazów rozpoczął autor od przedstawienia układu, który stanowił
nieodzowne narzędzie w jego badaniach, i którego przygotowanie stanowiło ważny
etap przedsięwzięcia uwieńczonego niniejszą rozprawą. Poza minikomputerem i
jego standardowymi urządzeniami peryferyjnymi, podstawowe elementy tego układu
skonstruował autor sam. Odwołując się do wiedzy o strukturach akustycznych dźwięków
mowy przyjęto w pracy, że reprezentacji wypowiedzi wyrazu dla jego
automatycznego rozpoznawania powinna być zawarta informacja o podstawowych
cechach widmowych. Stwierdzono, iż temu wymaganiu sprostać może określonego
typu obraz o strukturze binarnej zwany spektrogramem binarnym i charakteryzujący
się korzystnie małą objętością informacyjną. Przedstawiona została
opracowana przez autora metoda przetwarzania sygnału mowy w tego rodzaju obraz.
Na metodę tę składa się m.in. sposób wygładzenia widma sygnału mowy za
pomocą specjalnie do tego wyznaczonej funkcji wygładzającej oraz sposób
wyznaczenia widma binarnego w oparciu o dwustopniową ocenę wypukłości
obwiedni widma wygładzonego.
W kolejnym rozdziale przedstawiono sposób, w jaki
autor rozwiązał w swojej metodzie zagadnienie porównywania spektrogramów
binarnych. Charakteryzują go następujące cechy: 1/ porównywanie dwóch
spektrogramów odbywa się fragmentami. Fragmentem jest ciąg kilku kolejnych
widm binarnych: 2/ podobieństwo fragmentów wyraża względna liczebność
identycznych, niezerowych parametrów widmowych w porównywanych fragmentach: 3/
podobne fragment we wzajemnie porównywanych spektrogramach binarnych
poszukiwane są w otoczeniu trajektorii quasiliniowej normalizacji ich długości.
Autor zaproponował dwa sposoby wyznaczenia wzorcowego
spektrogramu wyrazu oparte o zasadę, iż wzorzec powinien wyrażać te cechy
widmowe, które wystąpiły w większości spektrogramów binarnych wypowiedzi
adaptacyjnych.
Będąca przedmiotem niniejszej rozprawy metoda
globalnego rozpoznawania wyrazów w oparciu o spektrogramy binarne zrealizowana
została w opracowanym przez autora modelu rozpoznającym ROWBIR 1. Ze względu
na niskie parametry jedynego minikomputera dostępnego przy wykonywaniu tej
pracy, w modelu ROWBIR 1 użyto tylko jeden ze wspomnianych dwóch sposobów
tworzenia wzorców. Wskazano na możliwość uproszczenia rozpoznawania wyrazów
poprzez odpowiednią konstrukcję inwentarza wzorców polegającą na połączeniu
częściowo podobnych wzorców w grupy i wyłonieniu dla każdej grupy osobnego
reprezentanta. Przedstawiono szczegółowo tryb rozpoznawania wyrazu drogą porównywania
obrazu binarnego danej wypowiedzi z poszczególnymi wzorcami. Wyłoniony wzorzec
w porównaniu z innymi wykazuje lepsze lub analogiczne podobieństwo do obiektu
w największej liczbie fragmentów.
Opracowana przez autora metoda rozpoznawania wyrazów
osiągnęła swój końcowy kształt poprzez szereg modyfikacji modelu rozpoznającego
ROWBIR 1. Poszczególne wersje modelu różniły się między sobą pod względem
zakresu analizy widmowej, liczby parametrów widma binarnego oraz zakresu porównań
lokalnych dwóch spektrogramów. Próby testowe poszczególnych wersji modelu
dotyczyły różnych słowników i różnych głosów. Zmniejszano liczbę
parametrów widma binarnego równocześnie obejmując rozpoznawaniem coraz więcej
wyrazów. Wyniki testów każdej wcześniejszej wersji modelu rozpoznającego
inspirowały do jego modyfikacji, w wyniku której powstawała wersja nowa,
bardziej uproszczona. We wszystkich testach rozpoznawania w oparciu o
indywidualne wzorce uzyskiwano bez względu na liczbę parametrów widma
binarnego oraz wielkość słownika podobną poprawność rozpoznawania, zawartą
w granicach 96-97%.
W wersji modelu rozpoznającego uznanej za dotychczas
najkorzystniejszą operuje się widmami binarnymi 16-parametrycznymi oraz
fragmentami dwuwidmowymi. Dla wersji szerokość otoczenia quasiliniowej
normalizacji długości, w którym poszukiwany jest podobny fragment, równa się
rozciągłości siedmiu kolejnych fragmentów. Wersję tę przetestowano w
oparciu o słownik 100-wyrazowy.
Przeprowadzono też próby rozpoznawania wyrazów w
oparciu o wzorce wspólne dla pary głosów uzyskując wyniki w granicach od
82.7 do 98.8% zależnie od głosu i partnera dzielącego z danym głosem wspólne
wzorce. Zagadnienie rozpoznawania wyrazów niezależnego od cech indywidualnych
głosów, wymaga dalszych wnikliwych studiów.
W osobnym rozdziale scharakteryzowano model ROWBIR 1,
wyszczególniając zasadnicze cechy zarówno samej metody, jak i sposobu jej
technicznej realizacji. Zaakcentowano atrakcyjność zastosowanej formy wyrażenia
wyrazu, dzięki której przedstawiona w rozprawie metoda automatycznego
rozpoznawania wyrazów stanowi korzystną propozycję dla konstrukcji przyszłych
modeli użytkowych.
W ostatnim rozdziale przedstawiono hipotetyczną metodę
rozpoznawania połączeń dwóch fonemów w mowie w oparciu o ich obrazy
binarne. Przeprowadzono teoretyczną analizę porównawczą rozpoznawania wyrazów
w sposób globalny oraz przy użyciu tej metody. Wynik tego porównania
wskazuje, że dla słowników liczących mniej niż 230 słów zdecydowanie
bardziej opłacalna jest metoda rozpoznawania w sposób globalny. W zakresie od
230 do 1000 słów obie metody są konkurencyjne, i to zarówno ze względu na
rozmiary pamięci koniecznej do przechowywania wzorców, jak i na ilość
operacji, z jakich składają się procedury rozpoznawania. Wyniki te świadczą
korzystnie o globalnej metodzie rozpoznawania wyrazów. Dopiero powyżej 1000 słów
wyłącznie opłacalną z rozpatrywanego punktu widzenia staje się metoda
rozpoznawania w sposób segmentalny.
W pracy
przedstawiono założenia koncepcyjne i zasadę akustycznej metody diagnostyki
kontrolnej wybranych klas maszyn udarowych, w oparciu o udowodnioną w rozprawie
tezę, że akustyczny sygnał impulsowy, generowany podczas pracy tych maszyn,
jest nośnikiem istotnych informacji diagnostycznych o ich stanie technicznym.
Szczególną uwagę zwrócono na możliwość
wydzielenia i zastosowania tych informacji do celów diagnostyki kontrolnej
maszyn formierskich i wiertarek udarowo-obrotowych wykazując, w wyniku badań
empirycznych przeprowadzonych na dostatecznie reprezentatywnych zbiorach tych
urządzeń, że ważne informacje diagnostyczne są zawarte w strukturze
widmowej sygnału akustycznego emitowanego podczas ich pracy w normalnych
warunkach eksploatacyjnych. Jako parametry widmowe sygnału diagnostycznego
przyjęto charakterystyczne dla danej klasy urządzeń poziomy sygnału
akustycznego w określonych zakresach częstotliwości, zwanymi pasmami
diagnostycznymi. Wyniki pomiaru i analizy sygnału w tych pasmach, porównane z
odpowiednimi wartościami ustalonymi dla maszyny wzorcowej, pozwoliły - przy
zastosowaniu właściwych kryteriów podobieństwa - na ocenę stanu
technicznego badanych obiektów.
W oparciu o statystyczną analizę wyników badań doświadczalnych
opracowano koncepcję i wykonano prototypy użytkowe dwóch urządzeń
diagnostycznych, przeznaczonych odpowiednio
do diagnostyki kontrolnej maszyn formierskich i wiertarek udarowo-obrotowych.
Przedstawione w pracy rezultaty badań
weryfikacyjnych wykazały, że przyjęta koncepcja diagnostyki kontrolnej i
realizujące ją rozwiązania metodologiczne i instrumentalizacyjne pozwalają
na uzyskanie decyzji binarnej o stanie technicznym badanej maszyny, uznanym - w
zależności od konkretnych kryteriów klasyfikacyjnych - za dobry lub zły.
Opracowana
metoda i aparatura umożliwiają przeprowadzenie badań diagnostycznych urządzeń
w trudnych warunkach przemysłowych, np. na stanowisku kontroli produkcji w zakładach
wytwórczych lub w hali fabrycznej podczas procesu ich eksploatacji.
W pracy
opisano zasady badań krzepnięcia i topnienie stopów Fe + C przy zastosowaniu
ultradźwięków jako detektora przemian i w warunkach dążenia do równowagi
dla bardzo powolnych zmian temperatury.
Opisano model próbki o temperaturze nieco zróżnicowanej
oraz o temperaturze wyrównanej.
Omówiono sposób badań zachowujący właściwe
warunki: metalurgiczne, ultradźwiękowe oraz pomiaru temperatury.
Przedstawiono zastosowaną aparaturę ultradźwiękową,
termiczną i rejestrującą oraz układ pomiaru temperatury, których fotografie
przedstawiono /na końcu niniejszej pracy/.
Podano przykładowe wyniki badań stopów Fe + C,
wykonywanych ze składników spektralnie czystych. Wyniki podano w postaci
wykresów, automatycznie zarejestrowanych i widocznych na tych wykresach punktów
osobliwych określających charakterystyczne temperatury przemian.
Podano bibliograficzne autora, obejmujące całokształt
wyników badań opisanych stopów zakresu: perytektycznego, nadperytektycznego -
podeutektycznego, otoczenia eutektycznego i zakresu nadeutektycznego dla stopów
wykonywanych ze składników spektralnie czystych oraz podstawowe wnioski.
Dla równań
opisujących propagację fali akustycznej jonowej w plazmie bezzderzeniowej
znaleziono rozwiązania w postaci wyrażeń asymptotycznych dla dużych wartości
zmiennej czasowej i zmiennej przestrzennej. Zbadano także możliwość
przekształcenia równań plazmy do postaci typowych równań dyspersyjnych.
Omówiono ultradźwiękowe
badania wpływu środowiska ceramicznego lub węglowego na czyste metale Al, Cu,
Zn w warunkach ich topienia.
Opisano w zarysie stosowane dotychczas, w pracach
autora, środowiska ochronne próbek oraz sposoby umożliwiające propagację
przez nie impulsów ultradźwiękowych.
Podano rozważania teoretyczne odnośnie prowadzonych w
pracy badań nad małymi próbkami metali Al, Cu, Zn.
Omówiono zastosowane metody doświadczalne i otrzymane
wyniki oraz przedstawiono odpowiednie przykłady zarejestrowanych wykresów
topienia i krzepnięcia tych metali.
Przedstawiono wnioski z przeprowadzonych badań w
zestawieniu ich z danymi bibliograficznymi.
Ogólnie można stwierdzić, że otrzymane wyniki
pozostają w dobrej zgodności, w zakresie wpływu ośrodków: ceramicznych lub
węglowego na badane stopione metale z wyjątkiem nielicznych zastrzeżeń w
odniesieniu do niektórych danych bibliograficznych.
Praca dotyczy
propagacji fal ultradźwiękowych w spiekanej miedzi. Spiekana miedź stanowi
przykład niejednorodnego ośrodka z inkluzjami w postaci porów gazowych.
Porowatość ośrodka zawiera się w przedziale 0,5%
do 9%, a średnia wielkość porów zawierała się w granicach 1-5 mm.
Praca zawiera przegląd różnych metod pomiarów akustycznych prędkości
propagacji fali i jej tłumienia. Metodą opóźnienia impulsu dokonano pomiarów
prędkości propagacji fali w funkcji zawartości porów a metodą impulsów
odbitych zależności tłumienia fali od porowatości. Pomiary wykonano w
zakresie częstotliwości od 2 do 35 Mhz. Otrzymane zależności eksperymentalne
porównano z przebiegami teoretycznymi wynikającymi z modelów statycznego i
dynamicznego propagacji fali w ośrodku uziarnionym. Wyznaczone z pomiarów prędkości
moduły sprężystości porównano z wartościami otrzymanymi z modelu
Mackenziego i Rossiego. Uzyskane zależności prędkości i tłumienia fal
ultradźwiękowych od porowatości stwarzają możliwość uzyskania prostej,
nieniszczącej metody pomiaru zawartości fazy gazowej w ośrodku stałym.
Wykazano, iż zmiany porowatości w zakresie 0,04% mogą być wykryte metodą
ultradźwiękową co jest bardzo trudne przy pomocy innych metod np.
mikroskopowej , penetracyjnej czy rentgenowskiej. Zależność prędkości podłużnych
fal ultradźwiękowych od porowatości ma charakter liniowy w zakresie od 1,5%
do 10%, a nielinowy w zakresie małych porowatości do 1,5%. Podobny charakter
ma zależność modułu Younga od porowatości. Odchylenie to dla małych
porowatości wyjaśniono wpływem mikroszczelin istniejących zawsze w spiekach.
Analizując
dotychczasowe osiągnięcie w zakresie optymalnego sterowania ruchem w
konstrukcji wynika, że tradycyjne pasywne metody zwalczania wibracji są
efektywne tylko dla wąskich spektrów częstotliwości. Budowa takiego sterującego
układu jest kosztowna. Z tego względu trzeba opracować zasadniczo nowe wysoko
efektywne metody tłumienia ruchu w konstrukcji na podstawie aktywnego
dodatkowego oddziaływania, aby zabezpieczyć konstrukcję od zniszczenia.
Celem obecnej pracy jest zastosowanie teorii
optymalnego i aktywnego sterowania ruchem w rozpatrywaniu zagadnień teorii
konstrukcji obciążonej dynamicznie. Konstrukcyjne obiekty rozpatrywane są tu
jako belki, pręty, płyty, powłoki.
Praca omawia metody ogólne
oraz zawiera szereg rozwiązań konkretnych problemów brzegowych. W końcowej
części pracy omówiono problem stabilizacji ruchu konstrukcji przedstawiając
efektywne rozwiązania.
Rozważany jest
polikryształ złożony z ziaren tego samego rodzaju, ale różnej początkowej
orientacji ziaren. Badane jest zagadnienie obrotów sieci krystalicznej
spowodowanych dużym odkształceniem plastycznym polikryształu. Przyjęto model
materiału sprężysto-idealnie plastycznego, z parametrami wewnętrznymi opisującymi
aktualną orientację sieci krystalicznej. Wykorzystując hipotezę dysypatywności
normalnej, wprowadzonej w teorii materiałów standardowych uogólnionych,
wyprowadzono równania ewolucji dla parametrów wewnętrznych. Aby je otrzymać,
przyjęto dla polikryształu model Taylora oraz specjalny, anizotropowy warunek
plastyczności. Wpływ obrotów sieci na plastyczne płynięcie przeanalizowano
szczegółowo dla płaskiego stanu odkształcenia.
Dokonano analizy
własności rezonansowych układu z wiązką atomową w którym zastosowano
trzykrotne pobudzanie do przejść kwantowych. Analizowano warunki takiego
pobudzania a w szczególności badano wpływ przesunięć fazowych pomiędzy
pobudzającymi atomy sygnałami wielkiej częstotliwości na częstotliwość
rezonansową detekowanej krzywej. Stwierdzono, że między innymi częstotliwość
rezonansowa jest zależna od iloczynu funkcji tych kątów.
Proces pobudzania został
opisany w sposób ogólny w formie macierzowej. Badania wpływu przesunięć
fazowych przeprowadzono na drodze obliczeń numerycznych dla przypadku układu
spektrometru z wiązką atomów cezu.
Praca zawiera
analizę zachowania się nieskończenie długiej jednorodnej belki Eulera
spoczywającej na lepkosprężystym podłożu poddanej działaniu poruszającego
się ze stałą prędkością obciążenia harmonicznie zmiennego w postaci siły
skupionej. Otrzymano rozwiązanie w ruchomym układzie odniesienia o początku w
punkcie przyłożenia obciążenia. Zbadano cały zakres prędkości ruchu i częstości
zmian obciążenia uwzględniając tłumienie zewnętrzne belki. Szczegółowo
omówiono przypadek sprężysty.
Rozważono również graniczne przypadki obciążenia
stanowiące poruszającą się siłę o stałej wartości oraz siłę
harmonicznie zmienną działającą w ustalonym punkcie.
Rozwiązania uzyskano zakładając ich stacjonarną
postać.
W pracy omówiono
zagadnienia tłumienia sygnałów emisji akustycznej od wyładowań niezupełnych.
Przedstawione i przedyskutowane wyniki uzyskane przez innych autorów w różnych
ośrodkach na świecie. Podkreślono niejednoznaczność i niespójność tych
wyników. Zdefiniowano za pomocą schematu blokowego pojęcie tłumienia i
odniesiono je do pojęcia osłabienia. Podano schematy trzech układów
pomiarowych zaprojektowanych i wykorzystywanych przez autorów do pomiarów tłumienia.
Pokazano ewolucję konstrukcji tych układów idącą w kierunku otrzymywania
uniwersalnych wyników. Omówiono ograniczenia tych układów. Przedstawiono
wyniki pomiarów uzyskane przez autorów. Podano średnie wartości
amplitudowych współczynników tłumienia l
dla kilku materiałów stosowanych w konstrukcjach urządzeń
elektroenergetycznych. Zbadano wpływ tych materiałów na zmianę amplitudy
sygnałów emisji akustycznej oraz na wartości współczynników tłumienia l
w zależności od wartości napięcia
generacji wyładowań niezupełnych.
W pracy
przedstawiono ogólną koncepcję systemu dwustronnej komunikacji akustycznej w
cybernetycznie pojmowanym układzie nadzoru, sterowania i dialogu << człowiek-maszyna >>
w języku naturalnym, za pomocą sygnału mowy. Koncepcję tę oparto na
wieloletnich doświadczeniach i dotychczasowych osiągnięciach Zakładu
Akustyki Cybernetycznej IPPT-PAN w dziedzinie analizy, automatycznego
rozpoznawania i syntezy mowy, ze szczególnym uwzględnieniem fonetycznej i
lingwistycznej specyfiki języka polskiego. Omówiono ogólne założenia i
przyjęte metody realizacji urządzeń akustycznego wejścia i akustycznego wyjścia
systemu dwustronnej komunikacji akustycznej <<
operator-robot >>
w oparciu o ograniczone, użytkowe ukierunkowane zbiory izolowanych wyrazów,
traktowanych jako elementy fonetycznego kodu językowego.
Do automatycznego rozpoznawania izolowanych wyrazów po
stronie akustycznego wejścia systemu opracowano algorytm wielostopniowej
klasyfikacji dźwięków mowy, oparty na ich opisie artykulacyjnym, przy
zastosowaniu do tego celu relacji rozmytych. Proces syntezy izolowanych wyrazów
po stronie akustycznego wyjścia jest realizowany w syntezatorze formantowym,
sterowanym sygnałami cyfrowymi wysyłanymi z komputera zgodnie ze zgromadzonymi
w jego pamięci regułami syntezy elementarnych segmentów fonetycznych sygnału
mowy o rozciągłości morfemów i diad.
Omówiono szczegółowo organizację i sposób
realizacji doświadczalnego systemu dwustronnej komunikacji słownej człowiek-komputer,
opracowanego w ZAC i operującego słownikiem 60 wyrazów. Podano ogólną
charakterystykę systemu w oparciu o jego wstępną weryfikację doświadczalną.
W zakończeniu zwrócono uwagę na ukierunkowanie i zakres dalszych prac
badawczych, teoretycznych i eksperymentalnych, jaki należy podjąć przy
opracowywaniu użytkowej wersji docelowego systemu dwustronnej komunikacji słownej
<<operator
- maszyna robocza (pojazd)>>,
przystosowanego do pracy w rzeczywistych warunkach przemysłowych, różniących
się od warunków laboratoryjnych m.in. niekorzystnym stosunkiem S/N sygnału do
szumu (hałasu otoczenia) oraz ograniczeniem szerokości pasma częstotliwości
sygnału, przesyłanego za pomocą elektronicznych urządzeń transmisyjnych i
przetwórczych typu eksploatacyjnego.
Rozpatrzono
szczegółowo wpływ dodatkowych harmonicznych drgań skrętnych czopa ślizgowego
łożyska poprzecznego, nałożonych na ustalony ruch czopa, na zmianę siły nośnej
łożyska. Założono, że amplituda i częstość drgań są na tyle małe, że
człony inercyjne w równaniach ruchu można zaniedbać.
Wykazano, że dodatkowe drgania nie wpływają na siłę
nośną łożyska w przypadku cieczy newtonowskiej, natomiast w przypadku gdy
czynnikiem smarującym jest ciecz opisywana modelem cieczy drugiego rzędu, siła
nośna zwiększa się. Przyczyną wzrostu siły nośnej jest występowanie składowej
siły równoległej do mimośrodu.
W pracy
zaproponowano prosty model łańcucha splątanego w którym efekty splątania
symulowane są przez nieskończenie mały pierścień ograniczający ruchy łańcucha
do ślizgania się wzdłuż konturu. Równowagowy rozkład konfiguracji takiego
łańcucha określono w asymptotycznym przybliżeniu długich łańcuchów, w
zamkniętej i prostej postaci. Zbadano własności otrzymanego rozkładu,
obliczono jego momenty.
Posługując się statystyką łańcucha z więzami
typu splątania podjęto próbę opisu sieci łańcuchów splątanych.
Obliczenia teoretyczne siły napięcia sieci poddanej jednoosiowej deformacji
okazały się jakościowo zgodne z wynikami doświadczalnymi.
Przedstawiony w pracy model łańcucha z więzami może
być w prosty sposób adoptowany do innych, niż splątania, problemów. Może
być stosowany np. w teorii nukleacji krystalizacji, teorii sieci z nietrwałymi
więzami itp.