Prace IPPT PAN z roku 1985

The paper deals with multicriteria structural optimization of cable structures. First, a general formulation of multicriteria optimization problem is presented and discussed. Next, some applications concerning the single and double layer-cable systems are considered. Minimum weight and maximum of the lowest natural frequency of free vibration are taken as optimization criteria. The permissible stresses and displacements are taken as behavioral constraints. The optimization problem is solved using nonlinear programming and metric function methods.

CIARKOWSKI Ryszard, IMOŁCZYK Janusz

Synteza wybranych wyrazów polskich i ich ocena percepcyjna.

Warszawa 1985 s. 45.

Prace IPPT 1/1985.

W oparciu o zbiór polskich diad syntetycznych typu CV i VC powstałych z połączeń spółgłosek /j/, /l/, /w/, /m/, /n/, /p/, /r/ oraz /v/ z samogłoskami /i/, /e/, /a/, /o/, /u/ [2] dokonano syntezy 77 wyrazów języka polskiego. Eksperyment przeprowadzono przy wykorzystaniu zestawu minikomputerowego MERA 303 (wraz z wyspecjalizowanymi urządzeniami peryferyjnymi), pracującego pod kontrolą systemu programowego SPOS 1( [1], [2] ). Uzyskany zbiór wyrazów syntetycznych poddano ocenie percepcyjnej przez 25 słuchaczy. Obok prezentacji metodologii eksperymentu i opisu otrzymanego zbioru wyrazów syntetycznych praca zawiera również próbę sformułowania ogólnych zasad stosowanych w tym eksperymencie przy syntezie wyrazów.

KUBZDELA Henryk

Globalne rozpoznawanie elementów zamkniętego zbioru haseł. Przegląd problematyki.

Warszawa 1985 s. 45.

Prace IPPT 2/1985.

Praca stanowi przegląd technik stosowanych w spotykanych na świecie metodach globalnego rozpoznawania wyrazów. Metody te łączy wspólny tryb proceduralny, według którego przebiega proces rozpoznawania. Różnice natomiast występują w sposobie realizacji poszczególnych jego etapów. Po przedstawieniu krótkiej historii początków badań nad automatycznym rozpoznawaniem mowy omówiono wpierw różne czynniki, które badania te ograniczają i determinują i wskazano na powody skłaniające do rozpoznawania wyrazów w sposób globalny. W każdej metodzie rozpoznawania mowy występuje analiza akustyczna sygnału mowy, podczas której utworzony zostaje reprezentatywny obraz akustyczny rozpoznawanej wypowiedzi. Podano, jakie rodzaje analizy akustycznej stosowane są w systemach rozpoznawania mowy, nieco obszerniej przedstawiając metodę predykcji liniowej oraz analizę cepstralną. Zdefiniowano pojęcie obrazu akustycznego i przedstawiono stosowane metody porównywania dwóch obrazów akustycznych, osobno omawiając sposoby oceny podobieństwa lokalnego pomiędzy odnośnymi fragmentami porównywanych obrazów oraz podobieństwa globalnego całych obrazów. W kolejnym rozdziale dokonano przeglądu metod adaptacji systemu szczególnie dla przypadków tworzenia wzorców wspólnych dla pewnej liczby głosów. Na zakończenie podano informacje o wynikach rozpoznawania wyrazów uzyskanych różnymi metodami przez różnych badaczy oraz przytoczono przykłady konkretnych zastosowań automatycznego rozpoznawania wyrazów.

KUBIK Józef, KACZMAREK Mariusz

Analiza fal czysto sprężystych w ośrodku o podwójnej porowatości.

Warszawa 1985 s. 23.

Prace IPPT 3/1985.

W pracy analizowano fale w ośrodku porowatym o sprężystym szkielecie nasyconym cieczą przy pominięciu wpływu jej lepkości. Punktem wyjścia były równania falowe otrzymane z równań ruchu dla składników kinematycznych. Stwierdzono, że w takim przypadku w ośrodku propaguje się dwie fale dylatacyjne i jedna fala skrętna. Badano wpływ porowatości powierzchniowej różnej liczbowo od porowatości objętościowej na prędkości fazowe fal czysto sprężystych w szerokim zakresie zmian gęstości składników. Wykazano, że otrzymane wyniki różnią się od rezultatów Biota za wyjątkiem przypadku kiedy porowatość powierzchniowa i objętościowa są liczbowo równe.

ZAWISTOWSKI Jacek

Asymptotyczna analiza propagacji w poprzecznie niejednorodnym światłowodzie.

Warszawa 1985 s. 53.

Prace IPPT 4/1985.

Podane zostały jednolicie asymptotyczne wyrażenia dla pól poszczególnych modów prowadzonych w cylindrycznym światłowodzie o radialnie zmiennym współczynniku załamania. Posłużono się uogólnieniem metody W.K.B. Langer, Olver do asymptotycznego rozwiązania problemu radialnego. Metoda W.K.B. i jej uogólnienia zostały szczegółowo omówione. Otrzymane równania na wartości własne (stała propagacji) i opóźnienie grupowe są szczególnie przydatne do obliczeń numerycznych.

ABRAMOWICZ W.,IMIEŁOWSKI S., WĄSOWSKI A.O.

Quasi - statyczne zgniatanie wielokątnych kolumn metalowych.

Warszawa 1985 s. 22.

Prace IPPT 5/1985.

W pracy przedstawiono wyniki 25 unikalnych prób quasi - statycznego zgniatania wielokątnych kolumn metalowych.

Opisano i przedyskutowano różne formy lokalnego wyboczenia kolumn oraz dokonano porównania danych doświadczalnych z dostępnymi wynikami analitycznymi. Zaproponowano wzory empiryczne opisujące proces zgniatania, a także wskazano kierunki dalszych badań w tej dziedzinie.

NASALSKI Wojciech

Metoda Wienera-Hilberta w analizie skokowych nieciągłości falowodów otwartych.

Warszawa 1985 s. 32.

Prace IPPT 6/1986.

TURSKI Andrzej J.

Warstwy podwójne stref przejściowych wieloskładnikowej plazmy kosmicznej.

Warszawa 1985 s. 37.

Prace IPPT 7/1985.

Przedstawiono metodę analizy stacjonarnych warstw podwójnych i fal solitonowych w oparciu o stacjonarne równania Własowa-Poissona. Na podstawie analizy odpowiedniego zagadnienia dynamicznego dla równań Własowa-Poissona stwierdzono, że jeżeli funkcja równowagowa składnika plazmy jest funkcją analityczną /np. maxwellianem/ to funkcja odpowiedzi dla dystrybuanty będzie rozwijalna w szereg całkowitych potęg potencjału elektrycznego. Szereg ten może być silnie rozbieżny ze względu na tłumienie i niestabilności Landau`a. Można więc spodziewać się: zerowego rozwiązania na natężenie pola lub rozpadu fali, tj. nie będzie rozwiązania stacjonarnego. Podaje się kryteria minimalizacji niestabilności Lanadau`a oraz metodę wyznaczania kwazistacjonarnych rozwiązań dla warstw podwójnych w wieloskładnikowej plazmie.

ZIABICKI Andrzej, JARECKI Leszek

Teoria nukleacji w układach giętkich łańcuchów. Model wielołańcuchowy.

Warszawa 1985 s. 45.

Prace IPPT 8/1985.

Zaproponowano model nukleacji w układach giętkich łańcuchów polimerowych, zakładając mechanizm wielołańcuchowy. Stanowi to rozszerzenie wcześniejszego modelu sformułowanego dla nukleacji w układach sztywnych, asymetrycznych cząsteczek, w którym wprowadzono pojęcie kąta tolerancji dezorientacji jako jedno z założeń modelowych. Według założenia, zgodność orientacji w zakresie kąta tolerancji jest warunkiem koniecznym do zajścia reakcji pomiędzy rosnącym agregatem wielołańcuchowym a segmentem kolejnego przyłączanego łańcucha. Sformułowano układ równań kinetyki agregacji (7), którego rozwiązanie w przybliżeniu stacjonarnym doprowadziło do określenia kątowego rozkładu szybkości nukleacji w systemach poddanych działaniu zewnętrznych sił orientujących (wzory (35) i (36)). Określono potencjał termodynamiczny kontrolujący proces nukleacji wielołańcuchowej (wzór (19)) oraz temperaturę krytyczną (wzór (28)).

Termodynamiczne i kinetyczne charakterystyki zarodkowania w układach poddanych orientacji molekularnej są w ujęciu tego modelu, zależne od kąta orientacji. Szczegółowe wyrażenia opisujące kątowe zróżnicowanie kinetyki nukleacji oraz równowagowej temperatury topnienia wyprowadzono przykładowo dla stopów lub roztworów polimerów poddanych jednoosiowemu przepływowi rozciągającemu (wzory (46), (52), (53)) w przybliżeniu łańcuchów gaussowskich.

Przewidywane przez model efekty orientacji molekularnej zależą od stopnia relaksacji konformacji łańcuchów podczas agregacji. W przypadku braku relaksacji teoria przewiduje najsilniejsze zróżnicowanie kątowe szybkości nukleacji stacjonarnej i temperatury krytycznej. Przyjmując tzw. „równowagowe” przejście konformacyjne, któremu towarzyszy pewna relaksacja, otrzymuje się łagodniejsze zróżnicowanie kątowe, zbliżone do przewidywanych poprzez wcześniejszą teorię nukleacji w układach izolowanych, sztywnych pałeczek (Rys. 3 i 4).

CIARKOWSKI Adam

Jednolite i niejednolite rozwiązanie asymptotyczne zagadnienia dyfrakcji fali płaskiej typu E na granicy dwóch ośrodków.

Warszawa 1985 s. 31.

Prace IPPT 9/1985.

W pracy rozważono dwuwymiarowe zagadnienie dyfrakcji fali płaskiej typu E na doskonale przewodzącym ekranie umieszczonym na granicy dwóch różnych ośrodków dielektrycznych. W ośrodku rzadszym optycznie, w którym propaguje się fala padająca, skonstruowano jednolite i niejednolite rozwinięcia asymptotyczne dla ścisłego rozwiązania tego problemu. Podano interpretację fizyczną rozwiązania.

CIARKOWSKI Adam

Jednolite rozwinięcie asymptotyczne niepełnej całki dyfrakcyjnej.

Warszawa 1985 s. 15.

Prace IPPT 10/1985.

W pracy rozpatrzono klasę niepełnych całek dyfrakcyjnych, mających trzy punkty krytyczne: punkt siodłowy, biegun i punkt końcowy ?początkowy/ całkowania. Dla tych całek skonstruowano jednolite rozwinięcie asymptotyczne, obowiązujące niezależnie od tego, czy punkt siodłowy leży z dala, czy też pokrywa się z którymś z pozostałych punktów krytycznych. W przypadku gdy wszystkie punkty krytyczne leżą z dala od siebie, rozwinięcie jednolite zredukowano do znacznie prostszego rozwinięcia niejednolitego.

JABŁOŃSKI Tomasz

Spektralne własności operatorów niesamosprzężonych w elektromagnetycznych zagadnieniach brzegowych.

Warszawa 1985 s. 30.

Prace IPPT 11/1985.

Podane zostały schematy metody rozkładu na funkcje własne /MRW/ oraz metody rozkładu względem osobliwości /MRC/. Przeanalizowano matematyczne aspekty stosowalności wyżej wymienionych metod spektralnych. Przedyskutowano różne warianty MRW stosowalne do szerokiej klasy elektromagnetycznych zagadnień brzegowych. Każdy z tych wariantów umożliwia zachowanie dyskretnej, a mimo to zupełnej reprezentacji pola, a także zbadanie własności rezonansowych rozważanego obiektu.

KUDREWICZ Halina, PRZEŹDZIECKI Stanisław

Fale powierzchniowe wzbudzone na półpłaszczyźnie jednostronnie impedancyjnej.

Warszawa 1985 s. 28.

Prace IPPT 12/1985.

W pracy rozwiązano problem padania fali płaskiej na półpłaszczyźnę, Której jedna strona jest doskonale przewodząca, a druga impedancyjna - opisana warunkiem Leontowicza. Fala pada prostopadle do krawędzi półpłaszczyzny. Zastosowano metodę Wienera - Hopfa - Hilberta, której istota tkwi w faktoryzacji macierzy /Hurd 1976/.

Przez zanalizowanie rozwiązania metodą punktu siodłowego wyodrębniono niejednorodną falę płaską, która w interpretacji fizycznej stanowi falę powierzchniową, propagującą się w obszarze kątowym przylegającym do impedancyjnej strony półpłaszczyzny. Przedyskutowano zależność parametrów tej fali od impedancji półpłaszczyzny.

OLEJNIK Mirosław, SOSNOWSKI Włodzimierz, ZACHARSKI Andrzej

Liniowa analiza płyt usztywnionych metodą elementów skończonych. Teoria oraz opis i instrukcja użytkowania programu ORTRAM.

Warszawa 1985 s. 54.

Prace IPPT 13/1985.

Celem pracy jest przedstawienie programu numerycznego o nazwie ORTRAM, służącego do liniowej analizy obciążonych wielokierunkowo płyt usztywnionych metodą elementów skończonych. Zastosowano dwa modele rozpatrywanej konstrukcji: ortotropowy i ramowy.

Sposób modelowania podyktowany został zamiarem dalszego wykorzystania programu w nieliniowej analizie płyt poszycia statku metodą wyidealizowanych jednostek strukturalnych. Przyszłe zastosowanie programu do celów praktycznych zmusiło autorów do maksymalnego ograniczenia liczby elementów kosztem ich wielkości oraz do uwzględnienia w algorytmie dużej zmienności wymiarów i proporcji sztywności płyt i usztywnień.

Praca zawiera instrukcję użytkowania programu ORTRAM oraz przykłady obliczeń prostych ram, płyt izotropowych, ortotropowych i usztywnionych.

LAPRUS Włodzimierz

Fale w linii transmisyjnej z nieliniową dyspersją.

Warszawa 1985 s. 16.

Prace IPPT 14/1985.

Zbadano dwa typy linii transmisyjnej: bez tłumienia / z ujemną opornością elektryczną/ i z tłumieniem. Dla dużej dyspersji znaleziono rozwiązania asymptotyczne układu równań opisujących fale napięcia i prądu.

BACZYŃSKI Zbigniew F.

Modele matematyczne elastomechaniki ciał warstwowych.

(Praca habilitacyjna).

Warszawa 1985 s. 201.

Prace IPPT 15/1985.

RAABE Jerzy, SZAFRAN Mikołaj, RANACHOWSKI Jerzy

Tworzywo piezoelektryczne w układzie PbNb₂O₆ - Banb₂O₆.

Warszawa 1985 s. 58.

Prace IPPT 16/1985.

W pracy przedstawiono przegląd literatury na temat syntezy, spiekania i polaryzacji tworzyw opartych na metaniobanie ołowiowym, ze szczególnym uwzględnieniem układu PbNb₂O₆ - BaNb₂O₆.

W części doświadczalnej przedstawiono wyniki badań własnych nad syntezą, formowaniem, spiekaniem i polaryzacją tworzyw PbNb₂O₆, Pb_0,6Ba_0,4Nb₂O₆, Pb_0,8Ba_0,2Nb₂O₆ i Pb_0,9Ba_0,1Nb₂O₆. Uzyskano tworzywa o wysokich gęstościach względnych, stosunkowo dużych współczynnikach sprzężenia elektromechanicznego drgań grubościowych i w przypadku tworzyw Pb_0,8Ba_0,2Nb₂O₆ i Pb_0,9Ba_0,1Nb₂O₆o niskich wartościach dobroci mechanicznej Q_m.

NOWICKI Andrzej

Echografia dopplerowska.

Warszawa 1985 s. 186.

Prace IPPT 17/1985.

W pracy podjęto próbę przedstawienia zwięzłego opisu zjawisk hemodynamicznych i podstaw fizycznych metod ultradźwiękowych w ich powiązaniu z praktycznymi klinicznymi badaniami przepływu krwi.

Praca zawiera 6 rozdziałów.

W rozdziale 1 zwrócono szczególną uwagę na wpływ zwężeń tętnic na straty ciśnienia związane z tarciem lepkim /prawo Poiseuilla/ i konwekcyjnym przyspieszeniem przepływu /prawo Bernoulliego/. Omówiono również profile i kształt krzywych prędkości przepływu.

Rozdział 2 poświęcony jest opisom podstawowych zjawisk fizycznych związanych z propagacją fal ultradźwiękowych.

Materiał przedstawiony w rozdziale 3 dotyczy problematyki pomiarów częstotliwości dopplerowskiej. Omówiono w nim wpływ widma i skończonego czasu przejścia krwinek przez pole ultradźwiękowe na wyniki pomiarów średniej maksymalnej częstotliwości dopplerowskiej. Przedstawiono zwięzłą analizę działania typowych układów aparatury dopplerowskiej. Część rozdziału poświęcona jest opisowi metody impulsowej i jej przydatności do pomiarów wydatku krwi.

W rozdziale 4 omówione zostały metody wizualizacji przepływów krwi ze szczególnym uwzględnieniem angiografii dopplerowskiej i dynamicznej wizualizacji w czasie rzeczywistym przy pomocy metody tłumienia ech stałych.

Rozdziały 5 i 6 dotyczą praktycznych zastosowań wcześniej opisanych metod dopplerowskich do pomiaru przepływów w tętnicach i w sercu. Wyniki doświadczalne uwzględniają pomiary in vivo na psach oraz w zwężonych tętnicach szyjnych. Zwrócono uwagę na diagnostyczną wartość analizy kształtu krzywych prędkości przepływu, pomiarów ciśnienia skurczowego i pomiarów wydatku krwi w kończynach dolnych.

Ostatni 6 rozdział w całości poświęcono opisowi zastosowań metod dopplerowskich- ciągłej i impulsowej - w pomiarach przepływu krwi w sercu i przeszczepach wieńcowych.

Przeanalizowano cykl pracy serca uwzględniając kształt i wielkość krzywych prędkości w normalnym sercu i w sercu ze zwężonymi lub niedomykalnymi zastawkami. Zwrócono uwagę na możliwość oceny gradientów ciśnienia w sercu i przekroju zwężonej zastawki dwudzielnej na podstawie maksymalnej częstotliwości dopplerowskiej.

Przydatność metod dopplerowskich została udokumentowana szeregiem przykładów pomiarów u dzieci z wrodzonymi wadami serca.

RICHTER Lutosława

Wizualne rozpoznawanie samogłosek polskich w prostych kontekstach spółgłoskowych na podstawie spektrogramów komputerowych.

Warszawa 1985 s. 30.

Prace IPPT 18/1985.

Praca stanowi wstępny etap badań nad wizualnym rozpoznawaniem mowy ze spektrogramów komputerowych dla celów rewalidacji osób niesłyszących. Wykonano trzy rodzaje spektrogramów dla każdego z 83 wyrazów stanowiących materiał doświadczalny, w skład których wchodziły wszystkie samogłoski oraz spółgłoski zwarte i trące języka polskiego. Doświadczenia przeprowadzono z grupą 12 dzieci w wieku 9-10 lat. Odczytywanie spektrogramów przebiegało w oparciu o informacje segmentalne. W pracy zamieszczono dane liczbowe dotyczące wyników rozpoznawania oraz omówiono główne tendencje przejawiające się w procesie percepcji wzrokowej mowy.

BRAHMER - KACPRZYŃSKA Anna

Pole w falowodzie płaskim wypełnionym plazmą.

Warszawa 1985 s. 30.

Prace IPPT 19/1985.

Otrzymano reprezentację pola elektromagnetycznego promieniowanego przez źródło harmoniczne umieszczone w płaskim falowodzie wypełnionym zimną plazmą elektronową. Przedyskutowano hybrydowe, promieniowo-modowe przedstawienie tego pola w zależności od częstości źródła.

DOMAGAłA Piotr

Tworzenie wzorców jednostek segmentalnych sygnału mowy do celów jej automatycznego rozpoznawania.

Warszawa 1985 s. 21.

Prace IPPT 20/1985.

Zbiór 34 logatomów, zbudowanych z 5 fonemów i wypowiedzianych przez 1 głos, poddano trzem procedurom automatycznego rozpoznawania segmentów sygnału mowy. Celem procedur jest rozpoznawanie segmentu sygnału mowy poprzez detekcję maksymalnej wartości miary podobieństwa z elementami zbioru wzorców uzyskanych w sposób przypadkowym.

WALASEK Janusz

Wpływ splątania na elastyczność układów polimerowych.

Warszawa 1985 s. 26.

Prace IPPT 21/1985.

Jednym z mechanizmów molekularnych wpływających istotnie na własności makroskopowe układów łańcuchów polimerowych jest t.z.w. „splatanie kontaktowe”. Ogranicza ono liczbę stopni swobody konfiguracyjnej w stosunku do układu niezależnych łańcuchów poprzez pozostawanie ich w kontakcie, który może przesuwać się swobodnie wzdłuż konturów łańcuchów oraz przemieszczać się jako całość w przestrzeni fizycznej. Graniczny przypadek kontaktu bez ślizgania się odpowiada trwałemu węzłowi. W pracy rozważono wpływ splątania na elastyczność układu polimerowego i porównano z elastycznością układu z węzłami trwałymi. W celu opisania statystyki układu i uzyskania funkcji termodynamicznych, wyznaczono maksymalną liczbę mikrostanów przy uwzględnieniu warunku na powiązanie segmentów statystycznych w łańcuchy oraz stopni swobody kontaktu: przemieszczenie w przestrzeni fizycznej i ślizgania się kontaktu po konturach splątanych łańcuchów. Rozważania przeprowadzono dla modelowego tetraedru Flory`ego-Rehnera, w którym trwały węzeł został zastąpiony przez ślizgający się kontakt (splątanie).

Energia swobodna układu ze splataniem, jako posiadającego większą liczbę stopni swobody jest mniejsza od energii swobodnej układu z trwałym węzłem. Energia deformacji została zdefiniowana przez różnicę energii swobodnej układu zdeformowanego i niezdeformowanego. Jest ona, przeciwnie niż całkowita energia swobodna, większa dla tetraedru ze splątaniem niż dla identycznego tetraedru z trwałym, zlokalizowanym węzłem. Splątanie wprowadza do równania konstytutywnego nieliniowe wyrazy ze względu na deformację. Nie znikają one nawet w przypadku statystyki gaussowskiej łańcuchów układu, tzn. gdy długość łańcuchów wzrasta do nieskończoności. W przypadku trwałego węzła nieograniczony wzrost długości łańcuchów odpowiada liniowemu równaniu konstytutywnemu. Opis zachowania deformowanego układu uzyskany na podstawie równania konstytutywnego uwzględniającego efekt splątania jest potwierdzony przez doświadczenie w odróżnieniu od równania konstytutywnego uzyskanego dla układów tylko z trwałymi węzłami, którego eksperyment nie potwierdza.

BRECZKO Teodor

Mikronaprężenia w mechanice złożonych odkształceń plastycznych metali o sieci A 1 - studium doświadczalne.

(Praca habilitacyjna).

Warszawa 1985 s. 117.

Prace IPPT 22/1985.

Praca jest poświęcona badaniu metodami mechaniki, rentgenografii i mikroskopii elektronowej zjawiska wzmocnienia odkształceniowego oraz zjawiska zanikającej pamięci stopów metali o sieci A1.

Głównym celem rozprawy jest doświadczalna interpretacja koncepcji mikronaprężeń resztkowych wprowadzonych w różnych teoriach wzmocnienia metali, głównie w tak zwanej teorii wzmocnienia kinematycznego. Koncepcja mikronaprężeń, występujących w tych teoriach w postaci pewnego tensora L_ij , została wprowadzona w sposób formalny i dotychczas nie ma zupełnej jasności co do jej interpretacji fizycznej. W pracy tej podjęto próbę określenia tych mikronaprężeń i ich zmian w złożonych procesach odkształcenia oraz interpretacji tych wyników na tle wzmocnienia kinematycznego. Jak się wydaje na podstawie dostępnej literatury, dotychczas prób takiego doświadczalnego zbadania mikronaprężeń resztkowych nie podejmowano.

We wstępnych rozdziałach omówiono na podstawie literatury występujące w metalach i ich stopach mechanizmy odkształceń plastycznych oraz wpływ odkształceń plastycznych na powstawanie pola naprężeń resztkowych. Omówiono również stosowane metody badań.

Własne badania doświadczalne przeprowadzone na stopie aluminiowym PA4. Materiał najpierw poddano próbom wstępnym mającym na celu stwierdzenie jego początkowej anizotropii plastycznej. Efekt zanikającej pamięci materiału, zdefiniowany kątami odchylenia kierunków głównych tensora odkształceń plastycznych i tensora makronaprężeń resztkowych od kierunku wtórnych odkształceń plastycznych, badano metodami mechanicznymi i rentgenowskimi. Naprężenia resztkowe, gęstość dyslokacji, efektywną wielkość bloków oraz prawdopodobieństwo występowania i energię błędów ułożenia badano metodami rentgenowskimi. Pomierzone średnie wielkości efektywne obszarów rozpraszania spójnego bloków zweryfikowano na zdjęciach elektronomikroskopowych.

Wyniki badań przedstawiono w postaci graficznej. Badania doświadczalne potwierdziły występowanie w materiałach polikrystalicznych efektu zanikającej pamięci materiału. Doświadczalnie wykazano, że wzmocnienie kinematyczne zależy od mikronaprężeń resztkowych.

DEMENKO Grażyna

Klasyfikacja przebiegów częstotliwości podstawowej.

Warszawa 1985 s. 32.

Prace IPPT 23/1985.

W pracy przedstawiono metodę analizy i klasyfikacji przebiegów częstotliwości podstawowej. Przyjęto materiał językowy składający się z ośmiu wymówień pewnej frazy oraz ich powtórzeń przez 15 osób. Dokonano analizy-dyskryminacyjnej przebiegów parametru F₀ w materiale składającym się z 10 replikacji każdego wzorca intonacyjnego dla trzech osób. Na podstawie wyników analizy określono trzy cechy charakterystyczne badanych klas.

Na mikrokomputerze Sinclair zrealizowano algorytm klasyfikacji przebiegów częstotliwości podstawowej. W celu przetestowania algorytmu wybrano losowo materiał składający się z trzech powtórzeń przez 15 osób każdego wzorca intonacyjnego. Wyniki klasyfikacji wskazują na możliwość analizy przebiegów parametru F₀ w przestrzeni trójwymiarowej.

PERZYNA Piotr, NOWAK Zdzisław

Równanie ewolucji pustek w obszarze szyjki.

Warszawa 1985 s. 23.

Prace IPPT 24/1985.

Celem pracy jest ustalenie charakteru funkcji materiałowych występujących w równaniu ewolucji na parametr będący miarą objętościową pustek powstających w procesie płynięcia materiałów niesprężystych w obszarach dużych deformacji /pasmo ścięcia, obszar szyjki/, w pracy bazuje się na badaniach eksperymentalnych Fishera [2], których głównym rezultatem jest zależność parametru od ekwiwalentnego odkształcenia plastycznego. Całą analizę przeprowadzono przy założeniu znajomości stanu naprężenia i odkształcenia w przekroju minimalnym szyjki, ze znanych rozwiązań analitycznego /Bridgmana/ i numerycznego /Needlemana/ dla celów rozciąganych próbek cylindrycznych tego samego typu co w eksperymencie Fishera [2]. W analizie przyjęto plastyczny i nieściśliwy materiał matrycy.

WALERIAN Elżbieta, JANCZUR Ryszard

Teorie dyfrakcji stosowane do opisu skuteczności ekranów akustycznych.

Warszawa 1985 s. 67.

Prace IPPT 25/1985.

KIEDRZYŃSKI Zdzisław

Termiczne i ultradźwiękowe badania szybkich przemian fazowych w stalach technicznych.

Warszawa 1985 s. 36.

Prace IPPT 26/1985.

Opisano badania stali technicznych poddawanych austenityzacji i następnie chłodzonych.

W badaniach zastosowano specjalną aparaturę, umożliwiającą nagrzewanie próbek przepływem silnego prądu elektrycznego, w osłonie argonowej oraz ich następne chłodzenie: w strumieni gazu, w oleju oraz wodzie.

Zastosowano dokładny pomiar temperatury dla szybkich badań przemian fazowych, a w szczególności dla chłodzenia cieczowego.

Charakterystyczne punkty temperaturowe przemian określano: z szybkości znaczonych czasowo zmian temperatury próbki - w oparciu o uwidaczniające się ciepło przemiany a także z punktów osobliwych na wykresach przedstawiających w funkcji temperatury próbki napięcie odpowiednie do szczytowej amplitudy impulsu elektrycznego, powstającego przez odbiór i przetworzenie impulsu ultradźwiękowego okresowo przebiegającego przez próbkę

Ze względu na prędkości zmian temperatury, przekraczające nawet 1000⁰C/s stosowano rejestrację automatyczną.

Podano podstawy teoretyczne przeprowadzonych badań.

Wyniki badań zachęcają do przeprowadzenia tą metodą pomiarów temperatur: austenityzacji, początku przemiany martenzytycznej i zakresów temperaturowych przemian fazowych dyfuzyjnych.

Znajomość tych punktów temperaturowych jest konieczna dla określania właściwych warunków hartowania stali technicznych, w tym stali stopowych, szczególnie przy występujących w wytopach i dostawach pewnych fluktuacjach składu chemicznego.

Znajomość ta może być pożyteczna dla oceny własności chłodzących cieczy hartowniczych, w szczególności różnych gatunków oleju, w odniesieniu również do określonego materiału stalowego.

SZLAGOWSKI Jan, SPÓLNICKI Zbigniew

Kształtowanie węzłów o przekrojach osiowo - symetrycznych prętów.

Warszawa 1985 s. 52.

Prace IPPT 27/1985.

W pracy przedstawiono metodę kształtowania węzłów o przekrojach osiowo - symetrycznych prętów. Wykorzystano tutaj metodę statycznie dopuszczalnych nieciągłych pól naprężeń. Omówiono zasady tworzenia takich węzłów oraz pokazano wiele przykładów węzłów trójprętowych, krzyżowych oraz typu K. Proponowana metoda może służyć dla wstępnego kształtowania niektórych typów węzłów o przekrojach osiowo - symetrycznych prętów.

CHAOS w nieliniowej mechanice.

Warszawa 1985 s. 165.

Prace IPPT 28/1985.

Praca prezentuje problem ruchów chaotycznych w układach dynamicznych. W części pierwszej zostały przypomniane, a w niektórych przypadkach uogólnione, pojęcia z mechaniki i matematyki, które okazują się pomocne w zrozumieniu istoty tego ciekawego zjawiska. Następnie podano przykłady układów posiadających tzw. „strange attractors” oraz omówiono pokrótce metody ich analizy. Część druga zajmuje się eksperymentalnymi metodami badania drgań chaotycznych. Obok wielu przykładów laboratoryjnego stwierdzenia chaotycznego zachowania się układów dynamicznych wraz z ich teoretycznym uzasadnieniem podano szereg informacji dotyczących projektowania tego typu eksperymentów, koniecznej aparatury i metod analizy. W części trzeciej przedstawiono teorię lokalnej bifurkacji dla potoków fazowych i odwzorowań, łącznie z teorią rozmaitości centralnych i postaci normalnych.

MIELNICZUK Janusz

Doświadczalne badanie plastyczności porowatych spieków metali.

Warszawa 1985 s. 15.

Prace IPPT 29/1985.

Niniejsza praca ma charakter eksperymentalny a przeprowadzone w jej ramach badania można określić jako badania wytrzymałościowe i mikroskopowe ciągliwych spieków żelaza.

Badania wytrzymałościowe prowadzone były dla różnych początkowych porowatości spieków i przy różnych stanach obciążenia, to jest dla osiowego rozciągania i ściskania oraz dla płaskiego stanu naprężenia. Doświadczenia te zmierzały do wyznaczenia zależności między naprężeniami i odkształceniami, do wyznaczenia początkowej powierzchni plastyczności oraz do określenia kierunków przyrostów odkształceń plastycznych.

Badania metalograficzne (mikroskopowe) pozwoliły określić aktualną strukturę i wartość porowatości spieki oraz ich zmiany w trakcie deformacji plastycznej. Obserwacje przełomów próbek, dokonane elektronicznym mikroskopem skaningowym, dostarczyły informacji na temat mikrobudowy spieków żelaza z miedzią.

Przeprowadzone badania doświadczalne pozwoliły w efekcie lepiej poznać własności ciągliwych spieków żelaza oraz dostarczyły danych niezbędnych przy formułowaniu równań konstytutywnych.

WALASEK Janusz

Oddziaływanie dipolowe w sieciach polimerowych.

Warszawa 1985 s. 39.

Prace IPPT 30/1985.

Własności fizyczne usieciowanych polimerów są zależne nie tylko od efektów entropowych, ale również od oddziaływań energetycznych dalszego zasięgu. W celu wyznaczenia funkcji termodynamicznych układu z oddziaływaniami konieczne jest rozszerzenie klasycznej metody wyznaczania maksymalnej liczby mikrostanów przy geometrycznym warunku na powiązanie segmentów statystycznych w łańcuchu o warunek stałej energii układu w równowadze termicznej z otoczeniem. Prowadzi to do modyfikacji funkcji opisujących statystykę konformacyjną układu poprzez wprowadzenie do nich energii oddziaływań pomiędzy segmentami oraz funkcji termodynamicznych opisujących makroskopowe własności układu.

Rozważono model układu opisywany przez tetraedr Flory`ego-Rehnera z uwzględnieniem oddziaływań dipolowych pomiędzy segmentami statystycznymi łańcuchów w układzie. Zastosowano metodę uśrednionego, samouzgodnionego pola molekularnego. Efekty oddziaływań dipolowych modyfikują statystykę układu oraz jego energię swobodną. Energię deformacji układu zdefiniowano poprzez różnicę energii swobodnej pomiędzy stanem zdeformowanym i niezdeformowanym. Oddziaływania dipolowe wprowadzają, do równania konstytutywnego wyrazy nieliniowe ze względu na deformację. W odróżnieniu od równania konstytutywnego uzyskanego na bazie efektów czysto entropowych, jest to potwierdzone jakościowo przez doświadczenie dla określonego zakresu intensywności oddziaływań. Ze względu na brak możliwości orientowania segmentów poprzez zewnętrzną deformację dla sieci łańcuchów o nieskończonej długości, wpływ oddziaływań dipolowych pomiędzy segmentami na statystykę i własności makroskopowe znika przy nieograniczonym wzroście liczby segmentów w łańcuchu. Dla układów bardzo długich łańcuchów główną rolę odgrywają efekty entropowe.

JUSZKIEWICZ Adam

Hydratacja jonów cząsteczek i makrocząsteczek w roztworach etanolo - wodnych.

(Praca habilitacyjna).

Warszawa 1985 s. 124.

Prace IPPT 31/1985.

Wyznaczono liczby hydratacji elektrolitów i-i wartościowych i 2-1 wartościowych, soli czteroalkiloamoniowych, cukrów, kwasów karboksylowych, amidów, aminokwasów, peptydów, nukleotydów, soli sodowych i potasowych DNA i RNA oraz dekstranu, glikoli polietylenowych, poliakrylamidu o różnych ciężarach cząsteczkowych, a także niektórych protein oraz kazeiny i jej frakcji, stosując metodę Yasunagi. Metoda ta polega na pomiarze prędkości ultradźwięków w układzie etanol - woda - substancja rozpuszczona i w układzie etanol - woda przy zmieniającym się stężeniu etanolu i określeniu zmiany położenia maksimum prędkości ultradźwięków spowodowaną obecnością substancji rozpuszczonej.

Pomiary liczb hydratacji w zależności od temperatury w przedziale temperatur 5-35⁰C wykazały, że dla większości badanych substancji za wyjątkiem elektrolitów 2-1 wartościowych temperaturowe zależności liczb hydratacji opisuje takie samo równanie jakie opisuje temperaturowe zmiany położenia maksimum prędkości ultradźwięków w układzie etanol-woda typu: n_t ) n + At + Bt², w którym n_t określa liczbę hydratacji w temperaturze t, n określa liczbę hydratacji w temperaturze 0⁰C, a B i B są stałymi równymi odpowiednio 0,0383 i 0,0013. Podano fizykochemiczną interpretację tego zjawiska przyjmując za podstawę dwustanowy model struktury wody. W modelu tym cząsteczki wody występują w stanie uporządkowanym, który opisany jest przez struktury zbliżone do struktury lodu I oraz w stanie nieuporządkowanym.

Lodopodobna struktura wody ulega rozpadowi ze wzrostem temperatury i wzrasta ilość cząsteczek wody w stanie nieuporządkowanym.

Wzrost tej formy wody wraz ze wzrostem temperatury opisuje czynnik At + Bt² w równaniu opisującym temperaturową zależność liczb hydratacji n_t.

Cząsteczki etanolu, a także inne cząsteczki oraz jony dodatnio hydratujące wchodzą w klatki lodopodobnej struktury wody tworząc wiązania wodorowe z cząsteczkami wody znajdującymi się w najbliższym sąsiedztwie. Cząsteczki oraz jony ujemnie hydratujące wchodzą do węzłów zdefektowanej struktury wody powodując wzrost uporządkowania roztworu i wzrost liczby klatek, do których mogą wchodzić zarówno cząsteczki etanolu, jak też cząsteczki lub jony substancji rozpuszczonej. Otrzymane liczby hydratacji dotyczą pierwszej warstwy hydratacyjnej i są na ogół zgodne z wartościami otrzymanymi przy pomocy innych technik eksperymentalnych, a także z wartościami otrzymanymi z obliczeń teoretycznych.

W części literaturowej przedstawiono opis stosowanego modelu struktury wody oraz opis metod wyznaczania liczb hydratacji.

RANACHOWSKI Jerzy, RZESZOTARSKA Jadwiga, OPILSKI Aleksander, JAKUBCZYK Z.

Akustyczna metoda oceny parametrów przewodnictwa elektrycznego cienkich warstw polimerów.

Warszawa 1985 s. 57.

Prace IPPT 32/1985.

Celem pracy jest przedstawienie możliwości badania przewodnictwa elektrycznego półprzewodników ograniczonych metodami akustycznymi. Opisano mechanizmy tego przewodnictwa i najważniejsze jego parametry. Podano zależności pomiędzy ruchliwością nośników, szerokością przerwy energetycznej a parametrami pola akustycznego. Podano wyniki własnych badań wykonanych na pochodnych chlorowcowych PVK. Próbki zarówno do badań elektrycznych jak i akustycznych przygotowano w formie cienkich folii.

Badania elektryczne objęły: pomiary przewodnictwa w szerokim zakresie temperatur, wyznaczenie zależności napięciowo-prądowej oraz energii aktywnej. W zakresie metod akustycznych przedstawiono metodę pomiaru prędkości propagacji podłużnych i poprzecznych fal ultradźwiękowych w cienkich foliach.

Opisano użyte układy pomiarowe, przetworniki piezoelektryczne i podano charakterystyki dyspersji prędkości badanych związków, które uprzednio poddano badaniom elektrycznym. Pokazano istnienie zależności pomiędzy szerokością przerwy energetycznej a prędkością rozchodzenia podłużnych i poprzecznych fal ultradźwiękowych w badanym szeregu pochodnych chlorowcowych PVK.

LITOŃSKI Jacek

Numeryczna analiza procesów plastycznego skręcania przy uwzględnieniu ciepła generowanego podczas odkształcania.

Warszawa 1985 s. 58.

Prace IPPT 33/1985.

W pracy bada się numeryczne procesy skręcania rurki i tarczy z materiału umacniającego się, czułego na prędkość odkształcenia i temperaturę, przy uwzględnieniu generacji ciepła, jego przepływu wewnątrz materiału i ucieczki na zewnątrz na drodze przewodnictwa cieplnego do części chwytowych i na drodze konwekcji swobodnej. Przyjęto, że materiał rurki i tarczy wykazuje związek t ) C(1 - aT)(1 + bj)^m(j + j)ⁿ, gdzie t - naprężenie styczne, T - temperatura, j - prędkość odkształcenia przy ścinaniu, j - plastyczne, ścinające odkształcenie i C, a, b, j₀, m, n - stałe. Obliczenia numeryczne przeprowadzono dla wybranych wymiarów g, r, L rurki, i g, r₀, R tarczy, przy wartościach średniej prędkości odkształcenia j_p
=10^-2, 10 ^-1, 1 i 10s ^-1. Przy najmniejszej z nich procesy skręcania są prawie izotermiczne. Przy największej - w rurce i w tarczy, przez pewien okres czasu, istnieją obszary prawie adiabatycznego odkształcenia. Przy wartościach j_p + 1 i 10s ^-1 występuje zjawisko wyraźnej koncentracji plastycznego płynięcia na części długości rurki i na wąskim pierścieniu w tarczy. Porównano ze sobą oba procesy skręcania. Zwrócono uwagę na ich zależność od długości rurki i od promienia zewnętrznego tarczy. Określono także wpływ swobodnej konwekcji na te procesy.

DREWNOWSKI Sławomir, MARKS Wojciech, SKAWIŃSKI Marian, STAŃCZYK Andrzej

Badania wytrzymałościowe słupów betonowych z uzbrojeniem bez przyczepności.

Warszawa 1985 s. 61.

Prace IPPT 34/1985.

W pracy przedstawiono koncepcję i wyniki badań nośności słupów betonowych z uzbrojeniem głównym bez przyczepności do betonu.

Zastosowanie uzbrojenia bez przyczepności do betonu umożliwia pełne wykorzystanie naprężeń w stali wysokiej wytrzymałości i przez to pozwala na znaczne zwiększenie nośności słupów w stosunku do klasycznych słupów żelbetowych o takim samym przekroju uzbrojenia. Jako uzbrojenie bez przyczepności do betonu mogą być stosowane pręty swobodne, o większej długości niż korpus betonowy słupa i pręty rozprężające.

W pracy przedstawiono wyniki trzech serii badań słupów z uzbrojeniem swobodnym o wymiarach 0,22 x 22 x 2,50 m. Uzbrojenie swobodne każdego ze słupów stanowiły cztery pręty o średnicy 25 lub 22 mm ze stali 50 HSA owinięte dwukrotnie folią plastykową. Stwierdzono wzrost nośności słupów o około 60%. Wzrost ten występuje wtedy, gdy o nośności słupów decyduje ściskanie, a nie wyboczenie. Istotne znaczenie ma takie wykonanie strzemion, aby nie mogło nastąpić lokalne wyboczenie prętów.

Opisano również badanie odkształceń prętów stalowych w osłonkach i obudowie betonowej i podano sposób obliczania różnicy długości prętów swobodnych i korpusu betonowego słupa.

OWCZAREK Stefan, RADŁO Leszek

Program i przykłady aproksymacji za pomocą wielomianów zwykłych funkcji całkowalnych z kwadratem na odcinku (-1, +1).

Warszawa 1985 s. 59.

Prace IPPT 35/1985.

Przedstawiono zagadnienie aproksymacji wielomianami na odcinku /-1, +1/ funkcji całkowalnych z kwadratem / z przestrzeni L₂/. Zadanie rozłożono na dwa: aproksymacji funkcji symetrycznej i asymetrycznej. Opracowano program na maszynę Odra 1305 wykonujący obliczenia współczynników wielomianu wybranego stopnia z kryterium najmniejszej odchyłki od funkcji aproksymowanej. Podano wzory na obliczenie miar odchyłek i sposób postępowania przy wyborze optymalnego stopnia wielomianu. W oparciu o opracowany program wyznaczono optymalne wielomiany w przypadku sześciu obranych funkcji.

Wyprowadzono wnioski dotyczące zbieżności wielomianów aproksymujących oraz podano opis opracowanego programu. Prace uzupełniono opracowaniem programu aproksymacji wielomianami Legendre`a.

Porównano wyniki otrzymane z obydwu metod.

TRĄMPCZYŃSKI Wiesław

Badanie wpływu historii obciążenia na pełzanie metali w złożonym stanie naprężenia.

(Praca habilitacyjna).

Warszawa 1985 s. 249.

Prace IPPT 36/1985.

W pracy przedstawiono wyniki doświadczeń autora dotyczące pełzania metali w podwyższonych temperaturach w złożonym stanie naprężenia przy obciążeniach nieproporcjonalnych.

Obejmują one badania wpływu historii obciążenia na tzw. I i II okres pełzania, charakteru zniszczenia wewnętrznego w III okresie pełzania oraz wpływu predeformacji plastycznej na proces pełzania. Uzyskane rezultaty porównano z istniejącymi koncepcjami teoretycznymi. Ponieważ nie opisują one poprawnie takich efektów jak: efekt „chwilowego osłabienia” przy zmianie kierunków głównych tensora naprężenia, efekt pamięci maksymalnych przeciążeń i wpływ predeformacji plastycznej na następujące po niej pełzanie, zaproponowano model pełzania z pamięcią maksymalnych przeciążeń. Wykorzystano w nim koncepcję kinematycznego i izotropowego wzmocnienia oraz wprowadzono skalarną normę będącą miarą maksymalnych przeciążeń umożliwiającą odróżnienie procesu obciążenia i reorientacji naprężeń wewnętrznych. Porównanie przewidywań tak sformułowanej teorii z wynikami doświadczeń dla trzech różnych materiałów (miedź, stal 304 i stal 316) i różnych historii obciążenia wykazuje ich dobrą zgodność, opisując podstawowe zachowania ośrodka.

W przypadku ostatniego ze wspomnianych powyżej efektów, wpływu predeformacji plastycznej na następujące po niej pełzanie, uzyskano jedynie jakościową zgodność doświadczenia i teorii. Zaproponowany model nie opisuje niewspółosiowości kierunków głównych tensora naprężenia i prędkości odkształceń wywołanej deformacją plastyczną, w zakresie stanów ustalonych.

Zjawisko to badano dla miedzi, a do jego opisu stosowano uproszczoną teorię wzmocnienia kinematyczno - izotropowego.

Badania charakteru zniszczenia wewnętrznego w procesie pełzania przeprowadzono dla trzech różnych materiałów: miedzi, stopu aluminium i Nimonic 80A. Wykazały one, że w zależności od materiału zniszczenie może być opisane parametrem skalarnym (stop aluminium), silnie zorientowany, tzn. zniszczenie wewnętrzne występuje jedynie na wybranych płaszczyznach (miedź), czy też wykazującym własności pośrednie (Nimonic 80A). Pokazano, że interpretując odpowiednio parametr zniszczenia w prostych teoriach dla złożonego stanu naprężenia opartych na koncepcji Robotnow-Kaczanow oraz metalurgicznej koncepcji zarodkowania i wzrostu pustek, można opisać zachowanie się materiału także przy zmiennych obciążeniach nieproporcjonalnych.

Ostatni rozdział pracy poświęcono dyskusji techniki badań doświadczalnych pełzania w złożonym stanie naprężenia ze szczegółowym uwzględnieniem badań na cienkościennych próbkach rurkowych poddanych rozciąganiu - skręcaniu. Omówiono szczegółowo konstrukcję urządzeń doświadczalnych, kształt próbek oraz urządzeń pomiarowych na tle budowy pełzarki wykorzystywanej przez autora.

DŁUŻEWSKI Paweł

Zastosowanie teorii poślizgów do opisu procesów deformacji niesprężystych.

(Praca doktorska).

Warszawa 1985 s. 91.

Prace IPPT 37/1985.

Porównanie ewolucji kształtu powierzchni plastyczności z założeniami teorii poślizgów było przyczyną zastosowania koncepcji termicznej aktywacji procesu poślizgu. W pracy przedstawiono różne próby zastosowania tej koncepcji.

Dla każdej z nich otrzymana została ewolucja kształtu powierzchni plastyczności.

Przeprowadzono próbę opisu wzmocnienia materiału, m. in. wzmocnienia wynikającego ze wzajemnego blokowania się różnie zorientowanych systemów poślizgu. Otrzymano ciekawe rezultaty. Sugerują one, że wewnątrz - systemowe oddziaływania barier energetycznych odgrywają decydującą rolę w umacnianiu się materiału. Pozostaje to w sprzeczności z większością koncepcji teoretycznych, próbujących opisać wzmocnienie jako wynik wzajemnego blokowania się systemów poślizgu. Wykazano, że efekt blokowania może wpłynąć na osłabienie poprzecznego materiału.

RADZISZEWSKI Leszek, RANACHOWSKI Jerzy

Porowatość i moduły sprężystości spieków metalicznych wyznaczone metodą rezonansową.

Warszawa 1985 s. 96.

Prace IPPT 38/1985.

Przedstawiona praca dotyczy zagadnienia pomiarów modułów sprężystości metodami akustycznymi. Jako ośrodek badany użyto spiekanej miedzi o różnej zawartości porów. Wartość porowatości zmieniała się w granicach 2% do 11%. Wielkość porów była rzędu pojedynczych mikronów. Zmiany porowatości uzyskiwano przez jedno-, dwu- i trzykrotne prasowanie i spiekanie proszku miedzi Ecu. Po rozpatrzeniu różnych metod pomiaru stałych sprężystych wybrano do zastosowania w pracy metodę drgań giętnych płyty kołowej. W metodzie tej próbka o wymiarachÆ 30 x 2 pobudzana jest elektrostatycznie do drgań rezonansowych. Znajomość częstotliwości pierwszego i trzeciego rezonansu umożliwia dokładne wyznaczenie stałych sprężystości z błędem nie przekraczającym - dla stałej Poissona 0,1%, dla modułu Younga 0,25%. W badaniach wyznaczono moduły sprężystości w funkcji porowatości, temperatury pomiaru /83 K do 473 K/ oraz temperatury i czasu spiekania próbek. Wyniki porównano z modułem Mackenziego ciała porowatego i teorią Rossiego koncentracji naprężeń na porach uzyskując zadawalającą zgodność. Stwierdzono pełną przydatność metody do pomiaru małych zmian modułów sprężystości związanych z różną zawartością fazy gazowej w tworzywie. Wykazano, iż zmiana porowatości o ok. 0,01% może być już wykryta opisywaną metodą.

DANICKI Eugeniusz

Prostokątne odbicie AFP od periodycznych rowków.

Warszawa 1985 s. 23.

Prace IPPT 39/1985.

Uogólniono perturbacyjne warunki brzegowe Tierstena na przypadek podłoża piezoelektrycznego. W oparciu o nie wyprowadzono równania modów sprzężonych, które z kolei posłużyły do określenia współczynnika odbicia akustycznej fali powierzchniowej od pojedynczego rowka przy dowolnym kącie odbicia. Uwzględniono zarówno mechaniczne jak i elektryczne oddziaływanie między falą padającą i odbitą.

CYBULSKI Andrzej, HOFFMAN Jacek

Własności elektryczne ciągłego wyładowania optycznego.

Warszawa 1985 s. 15.

Prace IPPT 40/1985.

Określono warunki powstawania struktury elektrycznej w plaźmie ciągłego wyładowania optycznego /cwo/. Wykazano, że dyfuzja nośników ładunku w plaźmie ma charakter ambipolarny. Znaleziono zależności określające rozkłady potencjału i różnicy koncentracji nośników. Wyznaczone obie te wielkości dla cwo w argonie pod ciśnieniem 19 bar. Dokonano analizy efektów i mechanizmów transportu występujących w najbliższym otoczeniu plazmy oraz wpływu zewnętrznego pola elektrycznego na to otoczenie. Obecność nośników ładunku w otoczeniu plazmy powoduje pojawienie się strumieni „wiatru elektrycznego” z chwilą przyłożenia zewnętrznego pola elektrycznego, co zostało potwierdzone w części eksperymentalnej pracy.

BASISTA Michał

Równania konstytutywne i ocena nośności granicznej ośrodków ze wstępną anizotropią struktury.

(Praca doktorska).

Warszawa 1985 s. 96.

Prace IPPT 41/1985.

W pracy zastosowano teorię reprezentacji funkcji tensorowych do sformułowania równań konstytutywnych nieliniowej sprężystości i jednorodnych warunków plastyczności w przypadku ośrodków o strukturze anizotropowej. Rozpatrzono trzy typy wstępnej anizotropii materiału: anizotropię ukośną, ortotropię oraz anizotropię odpowiadającą kubicznemu systemowi symetrii kryształów. Wprowadzając tensory parametryczne charakteryzujące kierunkowość własności mechanicznych, uzyskano związki, które automatycznie spełniają wymagania symetrii materiału. Szczególną uwagę poświęcono zagadnieniu redukcji liczby generatorów tensorowych i niezmienników bazy tak, aby otrzymane niewielomianowe reprezentacje były minimalne.

Dla wybranego typu anizotropii przeprowadzono porównanie liniowej części reprezentacji równania konstytutywnego sprężystości z klasycznym prawem Hook`a. Wykorzystując otrzymane minimalne bazy funkcyjne, zaproponowano warunki plastyczności będące uogólnieniem izotropowego kryterium Hubera-Misesa, zawierające wszystkie możliwe kombinacje niezmienników tensorów naprężenia i anizotropii. Wyspecyfikowano stałe materiałowe i wskazano niezbędne testy do ich wyznaczenia.

W drugiej części pracy dokonano oceny nośności granicznej, w przypadku, gdy materiał konstrukcji jest anizotropowy. Zastosowano twierdzenie statyczne teorii nośności granicznej do określenia dolnej oceny wielkości obciążeń niszczących dla materiałów plastycznie ortotropowych i warunku plastyczności Hilla. Przedstawiono wpływ anizotropii materiału na własności linii nieciągłości naprężeń oraz na zasady konstruowania układów statycznie dopuszczalnych pól naprężeń.

Wskazano charakterystyczne cechy metody statycznej wynikające z anizotropii materiału. Podano przykłady oszacowania nośności granicznej równomiernie obciążonego klina, półprzestrzeni poddanej wciskaniu sztywnego stempla oraz pasma przecinanego przez dwa przeciwbieżne stemple.

CIARKOWSKI Ryszard, IMIOŁCZYK Janusz

Synteza mowy polskiej: diady i wyrazy ze spółgłoskami zwartymi.

Warszawa 1985 s. 27.

Prace IPPT 42/1985.

Cel eksperymentu stanowiła synteza polskich spółgłosek zwartych w pozycji nagłosowej i wygłosowej. Jego realizacji dokonano przy wykorzystaniu zestawu mini komputerowego MERA 303 (wraz z wyspecjalizowanymi urządzeniami peryferyjnymi), pracującego pod kontrolą systemu programowego SPOS1 ([1], [2]).

Uzyskany zbiór 24 diad (typu: spółgłoska zwarta + samogłoska) oraz 24 wyrazów syntetycznych (zawierających spółgłoskę zwartą w wygłosie poddano ocenie percepcyjnej przez 20 słuchaczy. Obok prezentacji otrzymanego zbioru diad i wyrazów syntetycznych praca zawiera również wnioski dotyczące ogólnych zasad stosowanych w tym eksperymencie przy syntezie spółgłosek zwartych. Wyniki testu percepcyjnego pozwalają stwierdzić, że dla syntezy polskich spółgłosek zwartych wystarczający byłby zestaw pięciu lub - najwyżej - sześciu parametrów sterujących.

PIWNIK Jan

Analiza osiowo - symetrycznych procesów obróbki plastycznej.

(Praca habilitacyjna).

Warszawa 1985 s. 215.

Prace IPPT 44/1985.

IMIOŁCZYK Janusz

Znaczenie składu fonetycznego próbek mowy w słuchowej identyfikacji głosów.

Warszawa 1985 s. 16.

Prace IPPT 45/1985.

W pracy podjęto jeden z aspektów percepcyjno-słuchowego rozpoznawania głosów, który dotychczas tylko w niewielkim stopniu był przedmiotem zainteresowania eksperymentatorów. Bezpośrednim jej celem było ustalenie, czy poprawność identyfikacji może zależeć od zawartości głoskowej analizowanej próbki mowy, tzn. czy poszczególne głoski niosą taką samą ilość informacji o specyficznych, osobniczych cechach głosu. W omawianym doświadczeniu przedmiotem porównania były samogłoski, spółgłoski /l/ i /r/ oraz spółgłoski nosowe /m, n, p/.

Niezależnie od części doświadczalnej, praca zawiera również krótki przegląd ważniejszych publikacji z dziedziny rozpoznawania głosów.

NOWAKOWSKA Wanda

Badania wpływu nazalizacji na strukturę widmową samogłosek i spółgłosek polskich.

Warszawa 1985 s. 63.

Prace IPPT 46/1985.

Obecna praca jest kontynuacją dwóch wcześniejszych prac z zakresu komputerowego modelowania szczególnego układu biologicznego jakim jest organ mowy [10] [11] i stanowi rozszerzenie rozpatrywanego zagadnienia dla przypadku modelu, obejmującego również artykulację polskich spółgłosek nosowych. Model ten umożliwia wszechstronne zbadanie wpływu zjawiska nazalizacji na strukturę widmową wybranych klas głosek polskich. Badanie wpływu nazalizacji na strukturę widmową samogłosek i spółgłosek nosowych zbadano w przypadku, gdy miejsce podłączenia kanału nosowego jest stałe, zaś zmianom ulegają jedynie parametry sprzężenia między kanałem gardłowo-ustnym i nosowym oraz konfiguracja toru gardłowo-ustnego.

KLEIBER Michał, SOSNOWSKI Włodzimierz

LASTRAN system nieliniowej analizy konstrukcji metodą elementów skończonych.

Warszawa 1985 s. 69.

Prace IPPT 47/1985.

Celem pracy jest przedstawienie podstaw teoretycznych oraz sposobu praktycznego wykorzystywania systemu numerycznej analizy konstrukcji LASTRAN. System ten oparty jest na metodzie elementów skończonych i wykorzystuje tzw. formalizm naturalny. Służy do analizy dużych odkształceń sprężystych i niesprężystych konstrukcji, przy dowolnie dużych zmianach jej geometrii. Dokonana przez system analiza ma charakter przyrostowy. Uwzględnienie nieliniowości materiałowych następuje poprzez alternatywne użycie metody zmiennej sztywności lub metody początkowych obciążeń. Ta ostatnia istnieje w wersji początkowych naprężeń lub początkowych odkształceń.

CAO van Phuong

Sztywno - plastyczna powłoka obciążona złożonym ciśnieniem dynamicznym przy dużych ucięciach.

Warszawa 1985 s. 15.

Prace IPPT 48/1985.

Przedstawiono rozwiązanie zagadnienia sztywno-plastycznej powłoki walcowej obciążonej złożonym ciśnieniem dynamicznym. Przeprowadzono analizę wpływu zmian geometrii oraz zmian warunku plastyczności na postać równań ruchu powłoki. Podano relacje między teoriami, liniową i nieliniową. Wyprowadzono równania zapewniające możliwość śledzenia rzeczywistego procesu deformacji oraz wyznaczenia rzeczywistego czasu trwania ruchu powłoki.

CAO van Phuong

Metoda linearyzacji w nieliniowej dynamice plastycznych ciał.

Warszawa 1985 s. 17.

Prace IPPT 49/1985.

Przedstawiono metodę linearyzacji nieliniowych zagadnień dynamiki ciał plastycznych. Podano ideę metody, matematyczne sformułowanie problemu w postaci ogólnej oraz wykorzystanie zaproponowanej metody w przykładzie belki obciążonej prostokątnym impulsem siły. Otrzymane wyniki obliczeń porównano z wynikami otrzymanymi przez innych autorów.

WIŚNIEWSKI Krzysztof

Analiza numeryczna statycznej stateczności powłoki cylindrycznej obciążonej wiatrem.

(Praca doktorska).

Warszawa 1985 s. 144.

Prace IPPT 50/1985.

Praca dotyczy numerycznego wyznaczania obciążenia przeskoku dla cienkich, sprężystych powłok cylindrycznych obciążonych wiatrem. Założono, że obciążenie ma charakter quasi-statyczny i niezależny od deformacji powłoki. Wykorzystano warianty równań teorii powłok wg Sandersa-Koitera, Sandersa i Donnella.

Podstawę analizy stanowi definicja stateczności wg Lapunowa. Równania stateczności otrzymano z warunku stacjonarności drugiej różniczki energii potencjalnej układu. Przeprowadzono analizy stateczności początkowej oraz nieliniową analizę dokrytyczną. Opracowano metody obliczeniowe, do przeprowadzenia powyższych analiz, bazujące na reprezentacjach Fouriera w kierunku obwodowym oraz metodzie różnic skończonych w kierunku tworzącej powłoki. Obliczone przykłady wykazały znaczną efektywność i dobrą dokładność opracowanych metod.

SIKORSKI K. A., BORKOWSKI A.

Zastosowanie programowania stochastycznego w zagadnieniach nośności granicznej konstrukcji.

Warszawa 1985 s. 36.

Prace IPPT 51/1985.

Praca dotyczy statycznego podejścia do probabilistycznej analizy i optymalizacji konstrukcji sztywno-plastycznych. Rozważono w niej dwa warianty. Pierwszy odpowiada tzw. metodzie ograniczeń losowych w teorii programowania stochastycznego. Pozwala on określić mnożnik obciążenia granicznego lub znaleźć optymalny rozkład modułów plastycznych przy ustalonym prawdopodobieństwie statycznej dopuszczalności stanu naprężeń. Wariant drugi polega na wyznaczeniu dolnej granicy współczynnika niezawodności z uwzględnieniem możliwych korelacji między wielkościami losowymi.

BRAHMER - KACPRZYŃSKA Anna

Analiza asymptotyczna propagacji sygnału elektromagnetycznego w warstwie ośrodka dyspersyjnego.

Warszawa 1985 s. 12.

Prace IPPT 52/1985.

Dla warstwy ośrodka dyspersyjnego ograniczonego dwoma doskonale przewodzącymi płaszczyznami skonstruowano funkcję Green`a. Przeprowadzono analizę różnych asymptotycznych postaci tej funkcji.

INDEKS

‘PRACE IPPT’

za lata 1980 - 1985.

Warszawa 1985 s. 48.

Prace IPPT 53/1985.

NASALSKI Wojciech

The Exact Surface Impedance Approach to Problems of Diffraction in Open Waveguides.

Warszawa 1985 s. 23.

Prace IPPT 2/1984.

A novel, exact approach to diffraction problems for open planar waveguides is described. This is based on total field analysis instead of on a model-matching technique. Within it, the rigorous impedance boundary condition is derived in integral form suitable for further treatment of the problem by Wiener-Hopf methods. As an example, the problem is considered of guided and leaky modes scattering at a junction between two planar, isotropic, symmetric waveguides. The Wiener-Hopf-Hilbert method is used and an exact, closed-form solution is obtained. Possible applications in integrated optics are indicated.